เนื้อเพลง ลุงขี้เมา
อุตทาหรณ์ของคนรุ้นเก่า มีชายชราเป็นคนขี้เมา
งานการไม่ทำแกกินแต่เหล้า กินตั้งแต่เช้าทุกวี้วัน
เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน ร่อนเร่พเณจรแหล่งที่คนคลุกคลาน
ร่างกายซูบโซผิวตัวดำกร้าน ตัวสั่นสะท้าน เพราะพิษสุราเรื้อรัง
เมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทำนา เคยเอาหลังสู้ฟ้า ปลูกข้าวให้คนกิน หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทำนา ไม่เคยเรียนรู้วิชา ที่นาก็หลุดลอย
มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังค่ำ เหน็ดเหนือยแทบตายได้แต่ค่าแรงต่ำๆ แกเป็นคนจนที่เสียเปรียบเป็นประจำ กล้ำกลืนความชอกช้ำ ถ้าไม่ทำก็อดกิน
ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม ในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น หลับลงคราวใด ฝันร้ายทุกคืน สร้างความขมขื่น จนจิตใจอ่อนแอ
ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน เพราะต้องใช้แรงงาน ยิ่งกว่าใช้แรงงัว คนเหมือนคนต้องทำงานเหมือนควาย แต่หนี้สินยังมากมาย เกิดเป็นควายดีกว่าคน
หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก สูญสิ้นราคาเพราะแก่ชราหัวหงอก หาทางออกสุดท้าย ด้วยสุราเมรัย
กินเหล้าเข้าไปยิ่งเลวร้ายซ้ำเก่า หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า มันกลุ้มก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งเมา ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็ครุกคราม
*เช้าวันหนึ่งมีคนพบศพ ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย (*.*.*.*.*.*.*ซ้ำ)
ขอเพลงนี้
ผู้ติดตามบล็อก : 108 คน [