เก็บเอาไว้เถอะนะ ฉันมันคนไร้ค่า
ไม่คู่ควรกับความไว้ใจ
ดอกไม้สีสดสวย หอมกระจายไกลถิ่น
แมลงบินมารุมตอมมากมาย
ฝากความรักของฉัน นั้นคือความห่วงใย
อยากให้เธอก้าวไกลพ้นแดนดงพงหนาม
อยากให้เธอมั่นจำ คำที่เคยพร่ำสอน
ก่อนหลับลงครั้งใดให้ฝันดีมีฝัน
เป็นเพื่อนยามหลับไหล
* ฝันของเธอจงสีทอง คล้องด้วยพวงมาลัย
ฝันของเธอลอยล่องไป ไต่ตามโค้งรุ้งเจ็ดสี
มีอนาคตงดงาม มีแก้วสามดวงในใจ
มีคนเป็นห่วงเป็นใย ห่มผ้าให้ยามหนาวเหน็บ
** เก็บเอาไว้เถอะนะ ฉันมันคนไร้ค่า
ไม่คู่ควรกับความไว้วาง
โลกใบนี้กว้างนัก พร้อมให้คนก้าวเดิน
ต้องเผชิญกับปัญหาหลายอย่าง
แต่อย่าเพิ่งท้อแท้ แม้ฉันไม่เคียงข้าง
อยากให้เธอเดินทางถึงที่ปรารถนา
แต่ให้เธอหันมายิ้มให้คนข้างหลัง
ที่ยังเป็นกำลังใจให้รู้ว่าเธอมีสุข
ฉันก็สุขเหมือนเธอ
(ซ้ำ *, **)
เก็บเอาไว้เถอะนะ...ฉันมันคนไร้ค่า
ไม่คู่ควรกับความไว้ใจ