สิงโตสมอหิน ฟ้ามืดเมฆมัวคำรามสั่นไหว ครืนโครมขู่เค้นหัวใจ ยากหลับได้ในราตรียาวนาน... วันนี้...วสันต์ยังคงมาเยือน หากเสมือนสัญญาณชีวันเรียกขาน ปลอบหัวใจปลุกหมู่ไม้เบิกบาน ต่างจากวันวานที่ผ่านพ้นมา... พรุ่งนี้....หากวสันต์ยังพร่างพรม ขอวอนสายลมนำพาความห่วงหา ฝากกับม่านฝนบนท้องนภา ฝากสู่แผ่นหล้าว่ายังคำนึง.... ด้วยสายฝนคือสายชีวัน เชื่อมวานสู่วันไว้ด้วยความคิดถึง เชื่อมต่อฤดูกาลหวานซึ้ง เชื่อมใจถึงใจ...ถึงนิจนิรันดร์ 
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [