♪ วันนั้น - โสมรัศมี ขับร้อง ฟังเต็มๆที่ //www.imeem.com/people/5XH5sW/music/mMPGVXOx/somrassamee-wan-nan/ จ้า เห้อ วันนี้ไม่อยากนอนเลยแฮะ กดไป กดมา ก็ให้เจอเพลงที่ร้องไว้ เสียงออกแนวบู้บี้มาก ไม่ใสเลย เอาว่า หากแม่โสม หัวว่างเมื่อไร จะหัดร้องเพลง กลั้วคอด้วยน้ำซอสภูเขาทอง แล้วมาร้องเพลงให้ฟังอีกดีฝ่า ไต่นี่ พรุ่งนี้จะต้องไป present งาน เลยต้องนอน ความจริงที่ก็นอดึกเกินไปแล้วนะ อ๋อเหรอ งั้นก็รีบนอนเด๊ะ ... ค่ะ

ร้างราการเขียนหรือจกงานเก่ามาโปะให้อ่านกัน ในนาม "คนบ้าเขียนนิยาย" มาเนื่นนาน

ครานี้เห็นดีเห็นงามว่าเป็นจังหวะเหมาะเหม็ง ก่อนจะปรับโหมดเป็น โหมดนักวิชาการงาน โหมดศึกษาวิทยาการ

ก็ทำไงได้ คนมันเคยบ้า จะให้ละเลยความบ้าอย่างสิ้นเชิงก็ให้เสียดายของ

ต่อไปนี้ก็จะเสนอ เหตุที่เกิดขึ้นในชุมชนบ้านดอนล่ะนะ

♣ ที่มา ที่ไป ของชุมชนแซบแสบเกินพิกัด ♣ อยากรู้จักตัวละคร ก็อ่านกันตั้งกะเรื่องแรกที่ทำลิ้งค์ให้ นี่แหละจ้า อ่านไปเรื่อย ๆ จะรู้เองว่า เบื้องใต้ใบหน้าหวานๆของคนเขียน มันได้ซ่อนความหลุดโลกเอาไว้อย่างเต็มเหนี่ยว !

♣ สมัยนี้โจรชุม ทำไมคุณไม่หาเครื่องช่วย อันเล็กๆ เบาๆ ไว้ช่วยเล่า เผื่อฟลุ๊คเจอโจร อย่างน้อยก็มีเครื่องไล่โจร จริงมิ ฮ๊า ♣ตัวอย่างหนึ่งเหตุการณ์ในหลายเหตุการณ์ แม่นางเฉิดฉายเดินในซอยเปลี่ยว แต่ไม่วายจะกำเชือกที่เกี่ยวกับจุก Alarm ไว้ ทันใดนั้น ชิชะเจ้าโจรใจทราม กระชากกระเป๋าแล้ววิ่งป่าราบ

ตั้งแต่คุณนัทตี้ ผู้เชี่ยวชาญการไขปัญหาใต้สะดือ เปิดคลินิกรับปรึกษาเรื่องดังกล่าวมาร่วมเดือน ก็ยังมิมีผู้ใดเข้ามาใช้บริการ จะเป็นเพราะเหตุใด คุณนัทใคร่รู้ …

คุณนัทคิดคำนึงและคำนวณผู้คน ที่ควักไขว่ ยั้วเยี้ย ในแถบชุมชนบ้านดอน เชื่อมต่อชุมชนหนองไหลของคุณ ส.

คุณนัทได้สำรวจจำนวนประชากรมาแล้วอย่างแม่นมั่นว่า ชนย่านนี้ เผลอ ๆ จะเหยียบล้านด้วยซ้ำ ไหง ??? ไม่มีไผมีปัญหาใต้สะดือมาถามแม้แต่คนเดียว

แปลกมาก !! และ เป็นไปไม่ได้ !!

เพราะที่ใดมีใต้สะดือ ที่นั่นต้องมีปัญหาแน่นอน …… คุณนัทคิดไม่ตก

*
*

คุณนัท คิด คิด คิด กำลังจะคิดตกอยู่แล้วเชียว คุณนายสือจอมสติเฟื่อง ก็เยื้องกายเข้าคลินิกมา

คุณนัทสวมวิญญาณนักบริการ รีบยิ้มรับ กล่าวสวัสดีลูกค้ารายแรกในชีวิต

“คุณสือ… ใต้สะดือคุณมีปัญหาอะไรหรือ ?” ตรงประเด็นมาก

คุณนายบิดตัวไปมา ม้วนแล้วม้วนอีก เธออาย… ไม่เชื่อกันใช่ไหม แต่เธออาย... นี่เรื่องจริง

“อ่า… คุณนัท… ขน…ของเรา… คะ… คุด…” คำว่าคุด กว่าจะหลุดออกจากปากคุณนาย ก็เล่นเอาคุณนัทลุ้นจนตัวโก่ง

“55555555… ใจเย็น ๆ เรื่องเล็กน้อย…” คุณนัทช่างเชี่ยวชาญจริง ๆ สมแล้วที่เธอเป็นโปรฯ ในเรื่องแบบนี้

“ก่อนอื่น ต้องขอดูหน่อย…” คุณนัททำตามหน้าที่

ส่วนคุณนายเหงื่อตกกีบ ! อาย เข้าใจปะ คนมันอาย…

ชะรอย คุณนัทจะล่วงรู้ จึงปลอบใจคุณนายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไรคุณนาย เราเห็นมาเยอะแล้ว”

“จริงเหรอ ?? มีคนเป็นอย่างเราด้วยเหรอ…” คุณนายดีใจ ที่เธอไม่แปลกจนเกินไปนัก

“555 ก็พอมี อะนะ…ไหน… ดูหน่อย” คุณนัทพูดพลาง เอื้อมมือมาหมายจะตะปบ … คุณนายเบี่ยงหลบ เพราะเธอยังอายอยู่

*
*
*
ผ่านไปสามชั่วโมง คุณนัทไม่ละความพยายาม พูดโน้มน้าวใจ เพื่อให้คุณนายผ่อนคลาย และยอมเปิด … ให้คุณนัทดู

ความพยายามของคุณนัทบรรลุผล เมื่อเข็มนาฬิกา กำลังจะบอกระยะเวลาที่คุณนายอายได้ 3 ชั่วโมงกับ 28 นาที กับอีก 55 วินาที

คุณนายเดินมายืนตรงหน้าคุณนัท ใกล้ขนาดได้กลิ่นหูน้ำหนวกของคุณนัทได้ชัดเจน

ทันใดนั้น คุณนายก็เปิด พรึบ !!

คุณนัทมอง ตาถลนออกมานอกเบ้า

“ไหนๆๆ ??? อะไร ??? คุณนาย +++ !!!! ไรเนี่ย ?+ !!!” คุณนัทมีอาการคล้าย ป ส จะ ด

“เนี่ยเหรอ ปัญหาใต้สะดือของคุณ ขนคุด ???” คุณนัทรัวคำถาม

คุณนายยกกำปั้นขึ้นอม โห… ยิ่งคุณนัทออกอาการอย่างนี้ คุณนายก็อายตายเด่ะ

คุณนายบรรจงลูบหน้าแข้งแปลก ๆ ของเธอขึ้นลงอย่างปลง ๆ

“เนี่ย ปัญหาคาใจเรามานานแสนนาน โชคดีจริง ๆ ที่คุณนัทมาเปิดคลินิกแถวนี้ ไม่งั้นเราก็ไม่กล้าจะไปถามใคร” คุณนายยินดีกับโชคของเธอ

หน้าแข้งขนคุดของคุณนาย มีลักษณะพิเศษ กล่าวคือ ขนคุด ก็เป็นที่เข้าใจกันดีว่า จะเป็นตุ่ม ๆ แบบตุ่มขน แต่ขนไม่งอกออกมาเต็ม ๆ คล้าย ๆ ว่า อยากงอกอยู่เหมือนกัน แต่งอกพอเป็นพิธีก็พอ อะไรทำนองนี้…

แล้วไง ? ใคร ๆ ก็เป็นกันได้ ไอ้ขนคุดแบบนี้

คุณนายคงไม่กลุ้ม หากขนคุดดังกล่าว จะคุดแบบสม่ำเสมอทั่วแข้ง แต่นี่ มันคุดเฉพาะสันแข้ง รูดลงมาตั้งแต่หัวเข่าจนถึงข้อเท้า คุดเป็นสัน ลักษณะไม่ต่างอะไรกับหมาหนังกลับหลังอาน !

คุณนัทโกรธจนหน้าแดง “เนี่ยนะ ปัญหาใต้สะดือ ???” คุณนัทรู้สึกเหมือนถูกลูบคม

คุณนายผู้ใสซื่อ ตอบคุณนัทไปด้วยหน้าตาและน้ำเสียงเฉย ๆ “ ! ! … อ๊ะ ก็ใช่อะสิ หรือคุณนัทว่า หน้าแข้งนี่อยู่เหนือสะดือ ??”

เออ จริงของมัน…

ไม่รู้ป่านนี้คุณนัทคิดย้ายคลินิกไปที่อื่นหรือยัง อย่างไรเสีย หากในระยะนี้ มีคนเข้ามาถามปัญหาดังกล่าว ก็หวังว่า คุณนัทคงจะตอบให้ อย่างไม่มีกระมิด กระเมี้ยน นะจ๊ะ (ฮิฮิ)

รูปประกอบเรื่อง

© โสมรัศมี