2.1 กระโดดเข้าไขว่คว้าหาอำนาจ มัวแต่ฝันหวาน ฝันเฟื่อง มันคงลอยตามลมไปไหนต่อไหนแล้ว ชนชั้นสูง ตระกูลผู้ดีเก่า ที่สืบทอดต่ออำนาจในราชสำนักมาเนิ่นนาน นับเป็นอภิสิทธิ์ชนแต่เก่าก่อน และคงจะทะยานต่อ สูงขึ้น และสูงไปเรื่อย ๆ อย่างว่า เงินต่อเงิน อำนาจต่ออำนาจ ชาวบ้านเดินดิน กินข้าวแกง คงยากนักที่จะก้าวมาเทียมบ่าเทียมไหล่ แต่ละก้าว ที่จะตะกายขึ้นไปให้สูงเท่าฐานเดิมของกลุ่มอภิสิทธิ์ชน ก็ยากเกิน ถ้าหวังให้เทียมบ่าเทียมไหล่ คงยากเย็นแสนเข็ญ ยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา สิงห์ไม่ใช่ลูกเจ้านาย แต่ปมปริศนาที่ฝังรากลึกในใจ ทำให้เขาต้องเพียรพยายามให้มากกว่าพระโอรส เพื่อจะมีโอกาสก้าวไปทัดเทียม ถ้ามีความอยาก ความปรารถนาอันแรงกล้า มีหรือจะพ้นความพยายามไปได้ อย่างไรเสีย คงดีกว่างอมืองอเท้าหรอกน่า การก้าวกระโดดให้เด่น ไม่หมู ไม่เพ้อเจ้อ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นลิขิตฟ้า บางคนได้มาง่ายง่าย บางคนตะเกียกตะกายแทบตาย ยังคว้าไม่ได้แม้สักนิด สิงห์ผู้ชาญฉลาดด้วยเป็นคนชอบอ่าน จนรอบรู้เรื่องราวต่าง ๆ ที่เด็กวัยเดียวกันไม่สนใจใฝ่รู้ ครั้งหนึ่ง เขาได้อ่านประวัติศาสตร์จีน ตื่นตาตื่นใจที่ได้รู้ว่า ชาวนาปราบดาภิเษกเป็นฮ่องเต้ และสถาปนาราชวงศ์ใหม่ เรื่องนี้ฝังใจมาก อะไรกันนี่ ชาวนาได้เป็นฮ่องเต้ หลิวปังลูกชาวนาที่ยากไร้ ได้เป็นฮ่องเต้ราชวงศ์ฮั่น พระนามฮั่นเกาจู่ฮ่องเต้ ไม่ใช่เพียงแค่นี้ สิงห์สนใจอ่านต่อ จนรู้เพิ่มว่า หลี่หยวนเป็นขุนนาง เมื่อราชวงศ์สุยล่มสลายลง ได้จัดตั้งกองทัพขึ้นมา จนเป็นฮ่องเต้องค์แรกของราชวงศ์ถัง พระนามถังเกาจู่ฮ่องเต้ เจ้ากวงอิ้น เมื่อพ่อสิ้นอำนาจ ท้อถอยสิ้นหวัง จนมาเจอนักพรตเต๋า ได้ทำนายว่าจะเป็นฮ่องเต้ต่อมาเป็นซ่งไท่จู่ฮ่องเต้ ฮ่องเต้องค์แรกของราชวงศ์ซ่ง จูหยวนจางชาวนาที่แสนจะยากจนข้นแค้น ปราบดาภิเษกตั้งตนเป็นฮ่องเต้ราชวงศ์หมิง พระนามหมิงไท่จู่ฮ่องเต้ ความรู้ที่ได้ ยิ่งย้ำชัด ทุกสิ่งที่ฝันเป็นไปได้แน่นอน สิงห์เป็นมหาดเล็กหลวงตั้งแต่อายุยังน้อย ได้รับตำแหน่งมหาดเล็กหุ้มแพรเมื่ออายุ 14 และได้เป็นหัวหมื่นมหาดเล็ก ตำแหน่งจมื่นสิงห์อายุเพียง 17 ปี สมัยนั้นผู้คนอายุไม่ยืนยาว อายุสิบกว่านับว่าโตเต็มที่ ได้รับราชการเป็นขุนนาง ทำไมสิงห์ก้าวกระโดดรวดเร็ว อย่าลืม ถึงเขาจะไม่ได้เป็นพระโอรส แต่เพราะเส้นสายที่ใหญ่โต เป็นหลานชายของพระสนมที่รักยิ่งของเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ เป็นเพื่อนวิ่งเล่นกับจ้าวทัศน์และจ้าวอินทร ด้วยเกิดในปีเดียวกัน ที่สำคัญที่หลายคนแอบซุบซิบคือเพราะเป็นพระโอรสลับในเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์นั่นเอง เรื่องซุบซิบมักเป็นเรื่องจริง เรื่องนินทาเป็นเรื่องที่ไม่อยากบอก แต่เชื่อเถอะ กลับเป็นเรื่องที่รู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองทีเดียวเชียวแหละ เพราะเส้นสายและเส้นสนกลในที่แสนจะใหญ่โต ทำให้ได้โอกาสใกล้ชิดเจ้านาย และได้เรียนพร้อมพระโอรส ใครบ้างจะได้เกียรติยศยิ่งใหญ่เช่นนี้ มันต้องมีอะไรในกอไผ่บ้างแหละน่า สิงห์ฉลาดเฉลียวมีปฏิภาณไหวพริบสูงมาก ใฝ่รู้ใฝ่เรียน ชอบอ่านชอบค้นคว้าในหอบรรณาลัยที่เก็บตำราหลวง ทุกเวลาที่ว่างจากงาน ไม่มีใครรู้ว่า ทำไมสิงห์จึงขยันมากมายเช่นนี้ คงไม่ใช่อื่นใด นอกจากแรงทะเยอทะยาน อยากได้ใคร่ดีที่อยู่ภายในใจสูงกว่าใคร ๆ นอกจากทำตัวให้ฉลาดรอบรู้ ยังได้หาโอกาสทำงานรับใช้เจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ และตีสนิทใกล้ชิดจ้าวทัศน์และจ้าวอินทรอย่างมาก ด้วยเหตุใด คงมีแต่สิงห์ที่รู้ว่า ในใจตนคิดอะไร พูดออกไป คนคงด่า เหาจะกินหัว แต่ตนมั่นใจว่า ตนคือพระโอรส สมควรได้รับสิ่งนี้เช่นเดียวกัน เมื่อได้เรียนรู้กับพระอาจารย์ พร้อมกับจ้าวทัศน์และจ้าวอินทร มักเรียนได้รวดเร็วกว่า ยิ่งกว่านั้นยังใส่ใจการฝึกวิทยายุทธ เรียกว่าเก่งทั้งบุ๋นและบู๊ทีเดียว การณ์ทั้งนี้เป็นที่พึงพอใจของพระอาจารย์ทั้งหลาย จนกราบทูลต่อเจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ให้ทรงรับทราบเสมอ ๆ ทำให้เจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์ทรงพอพระทัยในสิงห์มากยิ่งขึ้น ทว่าในความพึงพอพระทัยว่า สิงห์มีฝีมือรุดหน้าอย่างรวดเร็วทั้งบุ๋นและบู๊นั้น อาจมีบางครั้งที่เจ้าเหนือหัวอิศเรศรังสรรค์แอบถอนหายใจลึก ๆ ด้วยเหตุใดไม่มีใครรู้และตั้งข้อสงสัย บางคนคิดว่า เป็นเพราะสิงห์ ไม่ใช่เจ้าชาย หรืออาจเป็นแต่เพียงในข่าวซุบซิบ เป็นแค่จมื่น มิสมควรจะเก่งกาจกระมัง คนที่ควรจะเก่งกล้าเหนือกว่าผู้ใดในหล้าน่าจะเป็นจ้าวทัศน์เสียมากกว่าใคร ๆ เพราะจะเป็นเจ้าเหนือหัวองค์ต่อไป หากมีคนเก่งที่ทัดเทียมหรือเก่งกว่า มันมิน่าสงสัยหรอกรึ มันน่ากลัวเหมือนกันนิ หรือสหายสนิทที่เป็นทหารเอกคู่ใจควรมีฝีมือ เพื่อปกป้องเจ้านาย ส่วนใหญ่ ไม่ใคร่มีใครอยากชุบเลี้ยงคนที่เก่งกว่าไว้ใกล้ตัว ให้คนอื่นประเมินค่าและแอบติฉินนินทาว่า เก่งสู้สมุนไม่ได้ ลูกน้องเก่งกาจกว่า จ้าวทัศน์ตำแหน่งรัชทายาท พระมหาอุปราช จะเคยคิดบ้างไหม ในใจน่ะ การแย่งชิงอำนาจสูงสุด ที่อาจเคยคิดว่าเป็นของตาย ได้มาแน่ ๆ อาจลอยไปตามลมก็เป็นได้ ของแบบนี้มันบ่แน่หรอกนาย จริงไหม ในใจของใครมิต่อใคร อาจกริ่งเกรง คิดประหวัดหวั่นเกรงไปต่าง ๆ นานา หลายต่อหลายครั้งที่สิงห์แสดงความเด่นเหนือกว่าพระโอรส เป็นเหตุให้บางคนแอบกระซิบกระซาบ แต่หามีใครหาญกล้าพูดออกมาอย่างโจ่งแจ้ง มันมิบังควรที่จะวิจารณ์ถึงความสามารถของพระโอรสกับพระสหายร่วมเรียน นอกจากสิงห์จะมีมาดของผู้นำแต่เล็กแต่น้อยแล้ว ด้วยนิสัยใฝ่รู้ใฝ่เรียนทำให้สนใจอ่านหนังสือและไปพูดคุยกับผู้รู้ ไม่ว่าจะเป็นบิดา เพื่อนบิดา คนต่างชาติที่มารับราชการ รวมทั้งอ่านหนังสือมากมาย แทนการไปวิ่งเล่นเหมือนเด็กทั่วไป ทำให้สิงห์ดูโดดเด่นเหนือกว่าเพื่อน ๆ บางคนอ่านประวัติศาสตร์พงศาวดารแล้วก็อย่างงั้น ๆ คืออ่านไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีอะไรติดค้างเข้ามาในสมองให้ขบคิดต่อ แต่คงไม่ใช่กับสิงห์ ขวัญ แก้ว บางคนกลับคิดว่า อดีตเป็นเรื่องล้าหลังไม่ทันสมัย โดยไม่ทันคิดว่า ทุกอย่างอาจย่ำรอยเดิมวนกลับมาใหม่ได้ การรู้อดีตเป็นบทเรียนที่สอนไม่ให้ทำผิดพลาดซ้ำรอยเดิม และทำให้มองเห็นวิธีแก้ปัญหาของคนรุ่นเก่าที่เอาชนะปัญหาอุปสรรคได้ เมื่อทั้งสามอ่านหนังสือเล่มใด มักหาโอกาสเสวนาเปิดประเด็นต่อกันเสมอ บางครั้งอาจนำไปพูดคุยบอกเล่าต่อจ้าวทัศน์กับจ้าวอินทร ยกเว้นเสียแต่เรื่องที่ชาวนาหรือขุนนางสถาปนาราชวงศ์ใหม่และปราบดาภิเษกตั้งตนเป็นฮ่องเต้ในประเทศจีน สิงห์ไม่กล้าเปิดประเด็นนี้ กริ่งเกรงไปว่า คนอื่นจะรู้ว่า ตนมีเรื่องก่อกบฎอยู่ในสมอง เมื่ออ่านมากย่อมรู้มากเป็นธรรมดา ขยายขอบเขตแห่งความรู้ให้มากขึ้น ที่น่าแปลกเมื่อรู้มากขึ้น กลับคิดว่าสิ่งที่ตนไม่รู้นั้นมีมากขึ้นเป็นเงาตามตัว เปรียบประดุจดังแสงเทียนจากเทียนแท่งใหญ่ย่อมมีรัศมีกว้างกว่ารัศมีของเทียนแท่งเล็ก แล้วความมืดรอบรัศมีนั้นเปรียบประดุจความไม่รู้ “พี่ท่าน มันเป็นไปได้นะที่เมืองจีน ชาวนาก้าวขึ้นมาเป็นฮ่องเต้ ชาวนาบ้านเราคงไม่มีโอกาสเช่นนั้นหรอกนะ” แก้วเอ่ยขึ้น น้ำเสียงค่อนไปทางวิตกกังวลว่า ความคิดนี้จะไปกวนใจของพี่สิงห์ ด้วยรู้มาตลอดว่า พี่สิงห์เป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูง การรู้เรื่องเช่นนี้น่าจะไปเพิ่มต่อมกิเลสแห่งความอยากได้ใคร่ดีให้ถ่างขยายกว้างขึ้น แก้วจึงทำเสียงเบา ๆ แทบกระซิบ แต่หาได้ทำให้อีกสองไม่ใส่ใจ เพราะทั้งสองฟังชัดและเป็นประเด็นให้ถกเถียงกันเพิ่มขึ้น “นั่นสินะ มันน่าแปลกจริง ๆ แปลว่า เขาต้องเก่งกล้าสามารถหรือมีคุณลักษณะพิเศษอะไรที่ดึงดูดคนมาร่วมงานได้ขนาดนี้ จนตั้งตัวเป็นใหญ่ได้” ขวัญเอ่ยขึ้นบ้าง อย่างพินิจพิจารณาถึงสาเหตุแห่งความเป็นไปได้ “เราต้องพิจารณาว่า เขาทำอะไร เขาจึงได้เป็นฮ่องเต้ มีฝีไม้ลายมืออย่างไรด้วย ไม่ใช่เอาแต่ชื่นชมยินดีหรือมัวแต่พิศวงงงงวย ทำไมคนธรรมดาคนหนึ่งจึงก้าวขึ้นมามีอำนาจสูงสุดได้” สิงห์เอ่ยต่อ พลางช่วยกันสืบค้นข้อมูลเพิ่มเติม ความคิดความอ่านที่แยบยลลึกซึ้ง หาสาเหตุที่ทำให้มี ทำให้เกิดนี้ ช่วยทำให้เข้าใจลำดับขั้นตอนชองความเป็นไปได้ ใช่ว่าจะทึกทัก อยากมีอยากได้ โดยไม่คำนึงถึงต้นทุนว่า ลงทุนแรงกายแรงใจไปมากเพียงใด จึงได้สิ่งนั้นตอบแทน “ใช่ ขอรับ พอเรารู้ว่าชาวนาได้ก้าวขึ้นมาเป็นฮ่องเต้ แล้วพากันตื่นเต้นยกใหญ่ แต่ถ้าลองค้นคว้าไปเรื่อย ๆ อาจจะรู้ว่า มันไม่ได้ง่ายเลย ที่คนธรรมดาคนหนึ่ง จะปราบดาภิเษกแล้วตั้งราชวงศ์ใหม่ขึ้นมาได้ ไม่ใช่แค่คนกิ๊กก๊อก แค่เพ้อฝันอยากเป็นโน่นเป็นนี่แล้วจะได้เป็นเสียเมื่อไหร่กันเล่า” คราวนี้ขวัญอธิบายเสียยกใหญ่ “คงไม่ใช่แค่โชคช่วยอย่างเดียวหรอก” “กระผมคิดว่า มันต้องมีหลายเหตุ แล้วแต่ละเหตุมาเกิดพร้อมกันอย่างประจวบเหมาะ ทุกอย่างเลยลงตัวกันเป๊ะ” แก้วพูดเสริม ทั้งที่ตอนแรก ไม่ได้อยากให้เกิดเป็นประเด็นให้ถกเถียง “อะไรบ้างล่ะ ไอ้ที่ว่าเหตุหลายเหตุน่ะ” ขวัญรุกต่อ อย่างอยากรู้ความคิดเห็น “คนที่เป็นฮ่องเต้เดิมคงไม่ได้เรื่อง คนเลยอยากเปลี่ยนแปลง อาจอ่อนแอ อาจไม่ได้เรื่อง เสเพลสำมะเลเทเมา ไม่รู้อำนาจหน้าที่ ปล่อยให้ชาวบ้านลำบากลำบนเดือดร้อน เลยอดรนทนกันไม่ไหว พอมีผู้นำใหม่ขึ้นมา ที่พอจะมีฝีมือ มีอุดมการณ์ที่อยากช่วยชาวนาจริงจัง เลยลุกฮือขึ้นมาพร้อมกัน” แก้วพยายามอธิบายสิ่งที่ตนคิดออกในรูปแบบที่น่าจะเข้าใจได้ “เมื่อมีคู่แข่งที่ฝีมือดีกว่า ใคร ๆ คงมองเห็นแล้วว่า เข้าข้างคนใหม่ มีโอกาสชนะ จึงเฮโลไปฝักใฝ่หานายใหม่ ยิ่งทำให้นายใหม่มีกำลังกล้าแข็ง โดดเด่นขึ้นมาแข่งทาบรัศมีได้”
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [