หน้ากระดาษที่ว่างเปล่า . . . . . . . . . dharma
มาอ่านค่ะ
 โดย: ปลากัด IP: 124.121.7.204 วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:27:07 น.
อ่านละซึ้งจัง
อยากมีม่าง ใครน๊าจะมาวาดรูปบนกระดาษวัล ซิกๆเศร้า โดย: one (onebeauty
 ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2549 เวลา:18:57:45 น.เดี๋ยวพี่หาคนวาดให้มะ.. น้องวัล
 สงสัยกระดาษวัล.. มันคงจะสีชมพู ลายการ์ตูน โดย: dharma
วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:13:21:39 น.....สวัสดีค่ะ เจนนี่ไม่ได้เข้ามาหลายวัน วันนี้มีเวลานิดหน่อย เลยแวะร้านเน็ตซะหน่อย ไม่ได้เข้ามาทักทาย ไม่ใช่ว่า เจนนี่ไม่คิดถึงน่ะคะ ( คอมที่บ้านไม่ค่อยดีและอืดมากเลย เปิดบล็อคดูไม่ได้เลยค่ะ หวังว่าคงเข้าใจเจนนี่น่ะคะ ) ตอนนี้มีเวลาแล้ว เลยแวะมาทักทายแล้วน๊า อย่างอนกันน๊า ยิ้มหน่อยน่า นิดเดียวก็พอ คริคริคริ....
....เจนนี่ขอบคุณมากน่ะคะที่แวะไปทักทายเจนนี่ที่บล็อคนะคะ ไว้เจนนี่จะแวะมาทักทายอีกน่ะคะ ขอให้วันนี้และวันต่อๆไปเป็นวันดีๆของคุณค่ะ ไปแล้วน๊า บายจ้า จุ๊บๆๆๆ อิอิ.... โดย: jenny (สาวอิตาลี
) วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:18:10:18 น.ชอบเว็บนางงามของคุณลูกโป่งลอยฟ้าฯ.. มีแต่สาวงามทั้งนั้น
ขออนุญาติยืมภาพมาโชว์  โดย: เจ้าของบล็อก (dharma
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:0:10:20 น.hello khun dharma, long time i haven't written to you.
it's such a busy day ar' ka'. how r you doing? for ma, everything fine ^^. ltoeyl ka' โดย: ltoeyl
วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:5:04:47 น.รูปสวยๆที่ใช้แต่งหน้านี้ก็ได้มาจากคุณ asita เนี่ยหละ
 ใครอยากได้ของแต่งบล็อกน่ารักๆ ก็แวะไปเยี่ยมที่บล็อก asita เลยครับ โดย: เจ้าของ blog (dharma
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:14:59 น.เอ....มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ
ระบายได้นะคะ ถ้าไม่มีปัญหา....แสดงว่าขี้เกียจเขียนล่ะสิ 5555 โดย: วัล (onebeauty
) วันที่: 4 มิถุนายน 2549 เวลา:20:23:49 น.....เจนนี่คนไม่จ๋วย แต่เร้าจายยยย มาแย้วจ้า....
....เจนนี่แวะมาทักทายและขอบคุณมากน่ะคะ ที่แวะไปทักทายเจนนี่ที่บล็อค ไม่ได้แวะมาหลายวัน คงไม่ว่ากันน่ะคะ วันนี้เจนนี่เอาความคิดถึงมาฝากค่ะ ฮิฮิ.... ....ว่างๆก็แวะไปเที่ยวกับเจนนี่อีกน่ะคะ แล้วเจนนี่จะแวะมาใหม่ค่ะ.... ....ขอให้วันนี้และวันต่อๆไปเป็นวันดีๆของคุณน่ะคะ..... โดย: สาวอิตาลี
วันที่: 8 มิถุนายน 2549 เวลา:11:57:50 น.คริ คริ ถูกต้องค่ะคุณ dharma(อ่านว่าอะไรน้อ)
กินดีไปอ้ะ ตอนนี้กะลังหาสูตรลดน้ำหนักก่อนกลับบ้านค่ะ เดียวใครๆนึกว่าปลาพยูนมาจากไหน 555 โดย: ltoeyl IP: 12.201.89.181 วันที่: 10 มิถุนายน 2549 เวลา:0:56:04 น.
อ่อ ส่วนเรื่องเรี่ยนรู้กระดาษชีวิตนี่ เตยรู้สึกว่าบางทีตอนทื่เรากำลังเริ่มเขียนมัน หรือยังเขียนไม่ชำนาญ มักจะดีต่อกระดาษหัวใจนะคะ
แบบว่ายังไม่บอบช้ำมาก เฮออ โดย: ltoyel IP: 12.201.89.181 วันที่: 10 มิถุนายน 2549 เวลา:0:59:35 น.
แรบบิทเองคะ ขอบคุณที่มาให้กำลังใจคะ
ตอนนี้ อ่อนแอมากๆ ยิ่งเจอเรื่องเพื่อนเลยไปกันใหญ่คะ แต่วันนี้ ok ขึ้นมากแล้วคะ ขอบคุณค่ะ :) โดย: แรบบิทแบน (แรบบิทแบน
) วันที่: 12 มิถุนายน 2549 เวลา:23:57:32 น. |
บทความทั้งหมด |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
หัวใจคนเรา..
ตอนเริ่มต้น.. มันคงเหมือนกระดาษที่ว่างเปล่า
วันผ่านไป.. อะไรๆเข้ามาในชีวิตมากขึ้น
รอยขีด เขียนในกระดาษ.. ก็คงมากขึ้น
บางครั้ง.. ขีดแรงไป กระดาษก็เป็นรอยบาดลึก
เขียนผิด.. ก็ขูดฆ่าลบทิ้ง..
ผ่านไปสิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี
หัวใจของเราจะเป็นยังไงนะ
มันคงจะมีแต่รอยเต็มไปหมด
บางที่..อาจจะขาด ทะลุจากรอยขูดลบ
จะขึ้นแผ่นใหม่ เหมือนกระดาษก็ไม่ได้ซะด้วย
ดีอย่าง.. ที่ใจเรามันอยู่ข้างใน.. ไม่มีใครเห็น
มันจะมีรอยขีดเขียน รอยลบมากแค่ไหน.. ก็ซ่อนอยู่ข้างใน
คงอยู่ที่ตัวเราเอง..ที่จะอยู่กับหัวใจของเรา
แล้วทำวันต่อๆไปให้ดียังไง
เพราะรอยเหล่านั้น.. มันคือประสบการณ์ชีวิตของเรา
ที่จะเอามาใช้..ทำให้เราก้าวไปข้างหน้า..อย่างมั่นคง
มาเรียนรู้.. หน้ากระดาษชีวิต ในใจเรากันเถอะ..