วันเกิดทุกปีของเราจะไม่มีใครรู้จักเพราะเราไม่ค่อยเปิดเผยเท่าไร

จะมีก็แต่เพียงคุณแม่ที่โทรมาอวยพรก่อนใครทุกเช้า และคนไกล้ตัวที่รอเวลาหลังเที่ยงคืนเล็กน้อย แล้วส่งไลน์หรือเมจเสจมา หรือในบางปี ก็จะมีอา และเพื่อนสนิทบางคนโทรมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์

เราก็แฮปปี้กับวันเกิดทุกปี ถึงแม้จะไม่มีการจัดงานวันเกิดใหญ่โตเหมือนคนอื่นๆเขา

แต่มีอยู่ปีหนึ่งที่ในวันเกิดเราแต่เรากลับทำให้ใครคนร้องไห้…..

เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่ามีพี่สาวของเพื่อนที่สนิทกัน ทำงานด้วยกัน ในช่วงเช้าของวันเกิด เขาทำเซอร์ไพร๊ส์โดยไม่บอกอะไรเลยเราเลย ทำเป็นไม่สนใจแต่เราก็เดินผ่านแล้วเห็นว่าในห้องครัวเขาแอบทำอาหารเตรียมทานมื้อเที่ยงกันกุกกักแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เพราะเห็นเขาเฉยๆ

พอตอนเที่ยงเราก็เดินออกมาทานข้าวเที่ยงกับเพื่อนคนหนึงข้างนอก ขณะกำลังทานอย่างอร่อยเธอเดินมาเงียบ เสียงเศร้าๆ บอกว่า พี่จัดกินเลี้ยงวันเกิดไว้ให้ค่ะเราเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็อึ้ง ทำไงดี ก็เลยบอกว่า งั้นเดี๋ยวตามไปกินนะคะขอกินข้าวให้เสร็จก่อน

เธอเดินออกไปเงียบ เราแอบเห็นว่าเธอหน้าซีดแล้วน้ำตาไหลด้วย

เรานั่งอึ้ง สลับกันมึนๆ อยู่พักหนึงเลยกินข้าวไม่ลงเลยรีบตามไปดู และก็มีเพื่อนๆ น้องๆ รอกันหลายคน รอกินข้าวพร้อมเรา พร้อมคำพูดกระแหนะกระแหน จากเพื่อนบางคน

เรารีบขอโทษและทำตัวปกติ ร่วมทานอาหารกับเพื่อนๆไป ทุกอย่างก็เรียบร้อย ผ่านไปด้วยดี

เรื่องนี้…..แม้จะผ่านมาเกือบ 15 ปีแล้ว แต่เรายังจำภาพวันนั้นได้ติดตาภาพที่เธอพูดด้วยเสียงสั่นๆ ด้วยสีหน้าเศร้าๆ แล้วน้ำตาแอบไหลเมื่อเดินจากไปยังเป็นภาพที่ทำให้เรารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าเราได้ขอโทษไปแล้วและทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ไม่มีใครคิดถึงมันแล้ว แต่สำหรับเรา เมื่อมาคิดดูแล้ว น้อยคนนักที่จะทำวันเกิดให้เราแบบนี้และทำให้เรารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้

และหากเธอได้มาอ่านบทความนี้เราขอพูดประโยคนี้กับเธอว่า

“พี่น้อย เราขอโทษ”

ขอโทษที่จิตใจเรามันหยาบกระด้างจนไม่เห็นความอ่อนโยนและความจริงใจที่เธอคนนี้มีให้เราตลอดมาเราขอให้เธอมีความสุขกับสิ่งดีๆ ที่เธอทำให้กับเราและคนรอบตัวเธอเสมอมาและคาดว่าทุกวันนี้ เธอคงจะทำแบบนี้กับคนรอบข้างเธอตลอดเวลาขอให้เธอมีความสุขตลอดไปค่ะ

ทิ้งท้าย ต้องขอโทษเพื่อนๆที่บทความนี้อาจจะดูเศร้าไป แต่มันเป็นความรู้สึกผิดลึกๆของตัวเองทุกครั้งที่วันเกิดมาถึงค่ะ