มิถุนายน...สายฝนกระหน่ำทั้งชีวิตและหัวใจ เปล่าค่ะ...เปล่า อิฉันชอบจริงๆกับคำจำพวกกระหน่ำซ้ำเติมนี่ เลยเอามาเป็นหัวข้อใหม่เท่านั้นเอง5555 เดือนนี้จะเริ่มต้นการเก็บงานให้เข้าร่องเข้ารอยแล้วล่ะค่ะ สามเรื่องคือSomething+หมอเอิง+นังพริ้งจะเริ่มupอย่างสม่ำเสมอ รอผลโหวตจากเวปสิรินดาก่อนค่ะว่าผู้อ่านจะให้ลงวันไหนบ้าง ต้องทำให้รู้สึกกดดันเสียบ้างงานถึงจะเดิน เป็นนิสัยส่วนตัวที่เวลาเขียนอะไรแล้วจะนึกถึงตอนจบไว้เลย จึงเขียนoutlineไว้เกือบทุกเรื่อง แต่มักจะมีปัญหาเล็กน้อยเรื่องข้อมูล เพราะมีข้อมูลเยอะจึงต้องมาคัดกรองข้อมูลบ้าง ไม่อยากให้การอ่านนิยายของผู้อ่านหนักเกินไป อยากให้เป็นไปในเชิงบันเทิงปนความรู้ ครั้นจะให้เข้มทางประวัติศาสตร์หรือภาษาสวยนั้นคงเป็นไปได้ยาก เพราะอิฉันยังใหม่อยู่ แต่จะพยายามค่ะ ข่าวดี!ได้กิฟท์วอเชอร์จากอรุณแล้วสองพันบาทเอาไว้ซื้อของในร้านนายอินทร์ เล็งเรื่องคุณ ศันสนีย์ สีตะปัน ไว้ค่ะ แล้วก็หนังสือทำขนม ส่วนวรรณกรรมเยาวชนคงต้องถามน้องที่ร้านก่อนว่าให้ได้ไหม อยากได้หนังสือแปลเรื่องมังกรค่ะ อยากเก็บไว้ให้เจ้าอ้น นานๆทีจะทำตัวเป็นแม่ที่ดีบ้าง หลังจากมีแต่คนบ่นว่าเลี้ยงลูกเหมือนยัดหมอน เจ้าอ้นสองขวบน้ำหนักปาไปเกือบสามสิบ เด็กเรียนรู้อะไรได้ไวมาก เจ้าอ้นกลัวอิฉัน แต่กับตายายนี่มันอ้อนชะมัด คนแก่ขี้ใจอ่อน เห็นหลานร้องไห้หน่อยก็ตามใจ ดุมากก็ไม่ได้ บางครั้งก็ลำบากใจเหมือนกัน เจ้าอ้นเกิดมาตอนที่ครอบครัวไม่ลำบากแล้วจึงโดนตามใจมากหน่อย ถ้าเข้าโรงเรียนมีสังคมใหม่อาจจะดีขึ้น เฮ้อ...เป็นแม่คนนี่ช่างลำบากจริงๆนะ แต่เป็นความลำบากปนเรื่องหวานๆ เพราะเจ้าอ้นนี่แหละทำให้อิฉันคิดได้ หากจะเขียนนิยายอะไรแล้วไซร้ต้องเป็นนิยายที่ไม่มีพิษมีภัยให้ลูกได้อาย ขนาดที่เจ้าอ้นเอาไปอวดใครต่อใครได้ว่านี่น่ะแม่เขียน55555(ขี้เห่อทั้งแม่ทั้งลูกเลยวุ๊ย) 
เป็นนักเขียนและเป็นคุณแม่ไปด้วยได้ข้อคิดแบบนี้นี่เอง
โดย: ปณาลี
 วันที่: 10 มิถุนายน 2552 เวลา:21:18:25 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ดีไม่ดีแอบไปเขียนตอนจบไว้ก่อนอีกต่างหาก