ตะลุยเดี่ยวบุกตลาดแขมร์ ตั้งชื่อบล็อกให้เท่ห์ไปงั้นแหละ ความจริงแมวตัวอ้วนๆที่ชอบกินๆนอนๆน่ะ จะให้ไปลุยแบบนักเที่ยวมืออาชีพก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ ...จริงมะ จริงมะ... ![]() เรื่องของเรื่องมันต่อเนื่องและสืบเนื่องมาจากการที่คุณป้าจะไม่อยู่สองวัน (6-7 พฤษภาคม 2550) คือวันอาทิตย์และจันทร์ ดังนั้น แมวและเพื่อนจึงกลายเป็นเด็กถูกทิ้งร้างกลางเมืองที่เพิ่งมาอยู่ได้ไม่ถึง 64 ชั่วโมงไปในทันที ...เราจะทำยังไง...เราจะทำยังไง...หากคุณป้าไม่อยู่...ลัลล้า...ฮืออ ![]() เพื่อนร่วมชะตากรรมสรุปได้ทันทีว่า ...ใช้ชีวิตกินๆนอนๆอยู่ในโรงแรมก็สิ้นเรื่อง มีทั้งสระว่ายน้ำ ห้องออกกำลังกาย ซาวน่าฯลฯ ... ...ทำไมจะต้องออกไปข้างนอกเองให้เสี่ยงชีวิตในเมืองเล็กๆแห่งนี้ด้วย... ![]() ![]() ...เช้าตรู่กะจะตื่นสายเสียหน่อย เลยตื่นมาเสียเก้าโมงกว่าๆ ลงไปทานอาหารเช้าแล้วกลับขึ้นมากลิ้งๆดูทีวี ชีวิตว่างเปล่า... สิบโมงกว่าๆเพื่อนโทรมาบอกว่าเพิ่งขึ้นมาจากการทานอาหารเช้า และเนื่องจากทานอาหารเช้าสาย เลยกะว่าจะยกยอดอาหารเที่ยงไปทานมื้อเย็นตั้งแต่สักสี่ห้าโมง แมวเออออนอนดูทีวีต่อ ![]() ...เบื่อมากเลยหยิบโน้ตบุ๊คมาพิมพ์จดหมายถึงแม่กับน้องๆ กะไปส่งที่สถานทูตวันอังคาร... ...มื้อเที่ยงคุ้ยอะไรกินน้า...ผ่านมาสองอาทิตย์ จำไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่ามีนมถั่วเหลือง made in Cambodia(วันหลังจะรีวิว เป็นอาหารให้แมวรอดตายมาหลายครั้งแล้วตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ![]() ...แล้วก็แวะไปเดินเล่นที่ City Top Supermarket ที่ตั้งอยู่หน้าโรงแรม...เฮ้อ ไม่ค่อยมีอะไรขายเลย... ![]() ...เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า... ใกล้ห้าโมงเย็น เพื่อนโทรมาชวนออกไปทานข้าว แมวลัลล้าดีใจได้ออกจากห้องนอนแคบๆ ...ทายซิว่าไปกินไหน... ...ปิ๊งป่อง ไม่ต้องเดาก็รู้...โคคาสุกี้หน้าโรงแรม... ![]() เปิดเมนูกัน ไม่รู้จะกินอะไร เพื่อนเลยเสนอทางออกสุดท้าย ...มาร้านสุกี้ก็ต้องกินสุกี้... ![]() ...เริ่มจากกินน้ำกินท่าเสียก่อน... ...ชุดสุกี้ที่สั่งมาแล้ว..มีผักหน้าตาแปลกๆมาด้วย... ...นั่งรอซุปเดือด เลือกไว้สองชนิดคือต้มยำกับซุปไก่... ...อ่ะ แจกท่านผู้หลงเข้ามาอ่านบล็อกแมวคนละถ้วยจ้ะ... ![]() กินเสร็จอิ่มหนำเรียกคิดตังค์ ตกออกมาคนละ 8 เหรียญ อืม...คูณสี่สิบบ้านเราแล้วเพื่อนบอกว่าราคาพอสูสีกัน ...โอ้ ใครว่ากัมพูชาค่าครองชีพถูก ดัชนีสุกี้โคคาขอยืนยันว่าไม่ฮ่ะ... กลับเข้าโรงแรม แวะร้าน Bakery ชั้นใต้ดินที่ได้รับคำแนะนำว่าหลังหกโมงเย็นจะลดครึ่งราคา ...อืม ขนมปังไม่ชอบ...อืม เบื่อเค้กอ่ะ เดี๋ยวอ้วน(กว่านี้อีก)... ...สุดท้ายตัดใจ(?) ซื้อมาคารูนกับคุ้กกี้ถั่วหน้าคาราเมลอย่างละสามชิ้น... ...ลดราคา 30%... ... ![]() กลับขึ้นห้องนอน อาบน้ำเสร็จนอนเอกขเนกดูทีวี เจอรายการของ Johny Juniors แหม Kat-tun นี่ดูๆไปก็น่ารัก ยั่วน้ำลายป้า (?) ดีแท้ ![]() ...จบแล้วก็หลับปุ๋ย หมดไปหนึ่งวัน... ![]() ตื่นมาแต่เช้าตรู่เพราะตั้งใจว่าวันนี้ต่อให้เพื่อนไม่ออกไปไหนด้วย ...แมวก็จะลุยเดี่ยว... ![]() ...แบบว่าอยู่โรงแรมไม่ไหวแล้ว ไม่ชอบออกกำลังกาย ว่ายน้ำก็ว่ายไม่เป็น เดินซะทั่วโรงแรมแล้วอีกต่างหาก... ...เริ่มด้วยเติมพลังมื้อเช้าอย่างพอเพียง ข้าว เนื้อผัดผัก ไข่ดาวสองฟอง(บอกพ่อครัวไม่ทันว่าเอาฟองเดียวก็เลยต้องเลยตามเลย) พริกน้ำปลาและผลไม้... ![]() ...กาแฟหนึ่งแก้วแล้วทำโรแมนติกชมบรรยากาศ... เมื่ออิ่มจนจะกลิ้งได้แล้ว ก็ดุ่ยๆไป Help Desk (หรือจะชื่ออะไรก็ไม่รู้ แมวรู้แค่เค้าพูดกับแมวรู้เรื่อง) คุยๆถามๆจะไป Psar Tol Tom Poung ด้วยมอเตอร์ดุ๊ค (มอเตอร์ไซรับจ้างบ้านเค้า) เจ้าหน้าที่มองหน้าแล้วถามย้ำว่าแน่ใจเหรอ ทำไมไม่ใช้มอเตอร์ไซที่ลากรถด้านหลัง ...แมวถามราคา... ![]() แมวจึงดื้อยืนยันว่าไปคนเดียวมอเตอร์ดุ๊คประหยัดกว่า เจ้าหน้าที่ถอนใจแล้วเตือนเรื่องข้าวของและแก๊งมอเตอร์ไซฉกกระเป๋าที่ทำให้คนพนมเปญเสียชีวิตมาหลายคน แมวพยักหน้าหงึกหงัก จดจำข้อควรระวังอย่างตั้งใจ ...ก่อนอำลายังขอให้เค้าช่วยเขียนชื่อโรงแรมเป็นภาษาขแมร์อีกต่างหาก... ...กันไว้ก่อนอ่ะ เผื่อคุยกันไม่รู้เรื่องจะได้กลับบ้านถูก... ![]() เดินดุ่ยๆออกมายังไม่ทันพ้นเขตโรงแรม มอเตอร์ดุ๊คคันหนึ่งโฉบเข้ามาทันที แมวพยักหน้าแล้วบอกที่หมาย Four Thousands สารถีตอบโดยไม่ต้องคิด ![]() ![]() Three Thousands and Five Hundreds สารถีโต้ด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว แมวส่ายหน้า ทำท่าจะเดินหนี Three Thousands สารถีถอนใจพยักหน้าตกลง แมวปีนขึ้นรถฮัมเพลงในใจ ![]() นั่งรถดุ่ยๆไปได้ประมาณสิบนาทีก็ถึง Psar Tol Tom Poung (ออกเสียงประมาณ โตล ตม โปง)หรือ ตลาดรัสเซีย ...แมวมองไปรอบๆ แล้วหันไปถามสารถีให้แน่ใจ... ...ทำไมมันเหมือนเพิงสังกะสีมาเรียงต่อๆกันจังเลยแฮะ... ![]() ...จะสงสัยไปก็ไม่มีประโยชน์ แมวตัดสินใจเดินดุ่ยๆเข้าตลาด... ...ภายในตลาดค่อนข้างอบนิดหน่อย ด้วยความเป็นคนจมูกกระแดะ(แพ้อากาศ) แมวรู้ได้เลยว่าที่นี่... ...ฝุ่นเยอะมาก... ![]() ...ภายในตลาดขายของหลากหลาย ตั้งแต่ซีดี(เถื่อน) เสื้อผ้า รองเท้า พลอย เงิน ของที่ระลึกแบบต่างๆที่หลายชนิดและหลากวัสดุ...หลายชิ้นน้ำลายหกเพียงแค่แวบแรกที่เห็น...แต่หลายชิ้นก็เมินได้เพราะมันเหมือนของในจตุจักร...เดินๆไปได้โปสการ์ดมา 2 ชุดได้ไงก็ไม่รู้...เงินออกจากกระเป๋าล่ะ... ...แมวเดินๆอยู่ก็เจอเด็กชายตัวน้อยๆห้อยตะกร้าใส่หนังสือมาขาย... คุยไปคุยมา แถมด้วยเจ้าของร้านเครื่องเงินคนหนึ่งช่วยต่อราคา สุดท้ายแมวสอยมาสองเล่มในราคา 5 ดอลล่าห์ ![]() ...หนังสือภาษาอังกฤษที่นี่เป็นฉบับ illegal ล้วนๆนะจ๊ะ... ...แต่แมวว่าคุ้มเพราะถ้าซื้อเองต้องเล่มละสามสี่ร้อยขึ้นไป นี่เล่มละไม่ถึงสองร้อยแต่ทำรูปเล่มออกมาดีเชียว... ...เล่มหนึ่งเกี่ยวกับ S-21 ค่ายคุมนักโทษสุดโหดของเขมรแดง อีกเล่มเกี่ยวกับใครซักคนที่เขียนเกี่ยวกับพอล พต... ...ไว้(ชาติหน้า)อ่านจบจะมารีวิวจ้ะ... ![]() เดินเล่นลึกเข้าไปเรื่อยๆจนถึงบริเวณที่ขายของแห้ง...มีตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบอย่างที่เค้าว่าจริงๆ ...ทุกอย่างหาซื้อได้ที่ตลาด..แถมถูกอีกต่างหาก...มิน่า Supermarkets บ้านเค้าถึงไม่รุ่นเรืองเหมือน กทม.บ้านเรา... ...ลึกเข้าไปอีกเป็นส่วนของตลาดสด...โอ้ ตลาดแขมร์เก๋เป็นบ้า...ซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ... ![]() ...มาตลาดหนึ่งครั้งก็ซื้อตั้งแต่ของสดราคาไม่ถึงสิบบาทไปทำกับข้าวยันซื้อของหรูๆราคาเหยียบแสนพร้อมกันทีเดียว... ...แต่คงต้องพกเงินสดกันเป็นฟ่อนล่ะนะ...เมืองนี้เขานิยมระบบเงินสดจ้ะ... ![]() ก่อนออกจากตลาด แมวแวะซื้อเหรียญเงินที่เขาใช้กันก่อนเขมรแดงบุกพร้อมกับโปสการ์ดอีกหนึ่งชุด ...แล้วก็ขอถ่ายรูปเจ้าของร้านมาหนึ่งภาพ... ใกล้เที่ยงเริ่มร้อนแถมหิวอีกต่างหาก จะกลับที่พักก็ไม่มีอะไรกิน แมวเลยออกจากตลาด โบกมอเตอร์ไซจะไป Paragon Cambodia เพราะร้อนมาก อยากตากแอร์ตามประสาเด็กบางกอกจอมดัดจริต ![]() ...แบบว่ารู้จักอยู่ที่เดียวทั้งเมืองอีกต่างหาก... ...ประตูทางเข้ามีข้อห้ามต่างๆที่น่าสนใจ...ปืน มีด ระเบิดมือ(เฮ้ย!?!) กล้อง หมา แมวและบุหรี่... ...เดินดุ่ยๆ ตรงขึ้นชั้นสามกะจะไปหาอะไรกิน... >>>เบรก>>>...หากท่านผู้อ่านติดตามบล็อกที่แล้วของแมวมา ตอนนี้คงทราบแล้วว่าห้างพารากอนที่นี่... ...มันมีสามชั้นจ้ะ...อิอิ...<<<จบเบรก<<< ...ขึ้นไปถึงชั้นสาม เดินสำรวจร้านอาหารใน food court เจอกลุ่มคนหน้าตาคุ้นๆเลยยกมือไหว้...อ้าว ท่านที่ปรึกษาพาณิชย์กับพี่ก้อนั่นเอง... ...และด้วยเหตุนี้ แมวจึงได้ทานข้าวเที่ยงฟรีไปเฉยเลย... ![]() ...เมื่อทานข้าวเที่ยงของเขา...ก็ต้องไปช่วยเขาขายผลไม้ต่อ ![]() แต่ช่วยอะไรมากไม่ค่อยได้เนื่องจากพูดขแมร์ไม่รู้เรื่อง...สุดท้ายต้องถอยมาเป็นทัพหลังคอยช่วยแบกหามลังกับชั่งน้ำหนักผลไม้แต่ละถุงแทน คุยเล่นกับช่วยเขายกของสักพักเริ่มเหนื่อย จึงขอแวบออกไปด้านหน้าห้างเพื่อไปดื่มกาแฟสักแก้ว ...คุ้นไหมกับเครื่องหมายการค้าอันนี้... ...เครื่องดื่มประจำร้านที่อร่อยชื่นใจ ไม่จืดชืดเหมือนน้ำล้างแก้วที่สาขาศูนย์ประชุมสิริกิตติ์... เมื่ออิ่มพุงและอิ่มใจ แมวก็กลับมาช่วยป่วนบู้ทผลไม้จนเย็นย่ำค่ำมืด พี่ก้อจึงไล่ให้ไปลองดูการแสดงที่เวทีด้านหน้าห้างเพื่อจะได้เห็นวัฒนธรรมการฟังเพลงของคนที่นี่ ![]() กลับมาป่วนบู้ทผลไม้ต่อจนใกล้สามทุ่ม...ผลไม้ใกล้หมด...พี่ก้อปิดบู้ทแล้วลากขึ้นไปชั้นสามเพื่อหาข้าวเย็นทาน ...มากันที่บู้ทอาหารนี้...อาหารไทยจากคนไทยจ้ะ... ...ข้าวผัดกุ้งกันคนละจาน ซุปคนละถ้วยกับน้ำสตรอเบอรี่คนละแก้ว...สุขีอิ่มพุง... ![]() ขากลับเจ๊ก้อใจดีอาสาขับรถไปส่ง...แบบว่าถ้าไม่ส่งแมวก็นอนพารากอนล่ะ โดนขู่ไว้เยอะว่ากลับคนเดียวอันตราย นอนห้างแล้วแอบแฮ๊บขนมในซุปเปอร์เขากินท่าจะดีกว่า เคี้ยก เคี้ยก... ![]() กลับถึงที่พักโทรรายงานตัวเพื่อนเพื่อไม่ให้ตกใจว่าหายตัวไป แล้วอาบน้ำ นอนดูทีวีจนง่วง ...ปิดไฟนอน หลับปุ๋ย มีความสุข... แมวเหมียวชวนชิม: ประเดิมด้วยมาคารูนและคุ้กกี้พีนัตของที่พัก ด้านซ้ายคือมาคารูน ด้านขวาคือพีนัตคุ้กกี้ มาคารูน: หวานเลี่ยนๆ แมวกัดคำแรกก็สรุปได้เลยว่าไม่ถูกชะตากับชิ้นนี้...สงสัยจะไปไฮโซที่ฝรั่งเศสไม่ได้เสียแหล่ว ลิ้นไม่รับ... พีนัตคุ้กกี้: อร่อยมาก คุ้กกี้ช็อคโกแลตผสมถั่ว ท็อปปิ้งเป็นพีนัตคาราเมลราดช็อคโกแลตทับเป็นเส้นบางๆ แม้จะเป็นขนมขายลดราคาหลังหกโมงเย็น แต่รสชาติอร่อย หวาน มันกำลังดี ชิ้นนี้รับประกันจ้ะ ![]() ...แถมด้วยภาพเมื่อคนทั้งสถานทูตไม่อยู่...แม้แต่เพื่อนแมวก็ไปทำงาน...เหลือแมวที่ท้องเสียนั่งหง่าวอยู่คนเดียว เหงาจังเวลาไม่มีใคร... ...เลยเดินไปถ่ายบางมุมที่ตามปกติแม้ไม่เห็นตัวคน แต่ก็ยังได้ยินเสียงเดินหรือพูดคุยกัน... ...เหงาได้ยี่สิบนาที ท่านที่ปรึกษา...ก็เดินตัวปลิวเข้าห้องฝั่งตรงข้ามห้องแมว... ...เฮ้อ โล่งใจ รู้สึกอุ่นใจจังเมื่อรู้ว่ามีคนรู้จักอยู่ใกล้ๆ อิอิ... โอ้โห
นายแน่มาก เจ้าแมว ไปเดินตลาดคนเดียว หวังว่าไอ้ที่ท้องเสียไม่ได้มีสาเหตุจากการซ่าในครั้งนี้นะยะ โดย: Hong@HongKong IP: 210.177.135.164 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:56:38 น.
เออ ลืมปาย
ขอบใจที่ไปเยี่ยมบ้านนะจ๊ะ ![]() โดย: Hong@HongKong IP: 210.177.135.164 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:57:29 น.
เราว่าท้องเสียเพราะพี่มอเตอร์ดุ๊คคนนั้นเค้าแช่งชักหักกระดูกเธออ่ะดิ ก็ไปต่อราคาเค้าซะ....
![]() ง่ะ...กลับมารอดปลอดภัยก็ดีแวร้ววว เนอะ ![]() ป.ล. อยากกินสุกี้เลยอ่า ![]() โดย: สาวแวนฯ IP: 64.46.19.217 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:12:58 น.
เข้ามาตามลิงค์...แหมมมมมมตกแต่งใหม่สวยสมที่อวดนะยะ
![]() เคยได้ยินเหมือนกันว่าที่นั่นมีร้านแฟรนไชน์ไทย หน้าตาอาหารเหมือนต้นฉบับเลย ยังไงอยู่นี่จะช่วยกินโอโตยะแทน 555 ไปไหนก็ระวังๆนะจ๊ะ แพลนการท่องเที่ยวรึยัง เสียบเรียบเมืองมรดกโลก ![]() โดย: It's me IP: 161.200.255.162 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:05:45 น.
บล๊อกสวยอ่ะพี่เหมียว
ตลาดน่าไป ของกินก็น่ากิน อยู่โรงแรมก็สบายดีเนอะมีครบทุกอย่างเรย โดย: ปรางกี้ IP: 213.13.127.27 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:08:36 น.
บลอคใหม่ไฉไลกว่าเดิม
![]() กินไข่สองฟองระวังคอเลสเตอรอลพุ่งนะคะ ![]() โดย: เนียนอ๋อง
![]() เหมียว
ขนมชนิดเดียวกันเลย แต่ของพี่เล็กกว่า และคงขายแพงกว่าเป็นแน่ ร้านไฮโซทำใส่กล่องเหมือนช๊อคโกแลต ขายห้าหกชิ้น เกือบสองยูโรแน่ะ เที่ยวให้สนุกเน้อ โดย: มาดามมาเยี่ยม IP: 90.2.55.237 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:57:38 น.
i stay in Phanom penh ka. your story very fun ka. nice 2 meet u naka.
โดย: koy IP: 202.79.31.222 วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:15:04:51 น.
พี่เหมียวหง่าวหายไป อย่าละทิ้งบลอคนาน เดี๋ยวเรานึกว่าหายตัวไปในเขมรนะ
![]() โดย: หยกจ้ะ IP: 203.144.184.163 วันที่: 5 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:14:49 น.
หายไปอ่ะ
มาอัพต่อซะทีสิ บล็อกจะบูดแย้วนะหล่อน ![]() โดย: It's me IP: 203.151.120.251 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:35:49 น.
|
ระวังมีซอมบี้ขึ้นมาัทักทายนะ 555