วันที่สองกับงานสังคมงานแรก

...ภาพหนึ่งภาพแทนคำพูดได้นับพันคำ...
อ่ะ หนึ่งภาพ ด้วยรักจากแมวเหมียว...

......
...ใครคิดคำพูดนี้ฟะ ขนาดแมวดูเองยังงงเลยว่าคนถ่ายอย่างแมวถ่ายไปทำไม...
เอ๊ะ แต่ส่องดีๆจะเห็นความหมายที่ซ่อนเร้นของผู้ถ่าย(แหวะ)

...นั่นคือ ณ ตอนนั้น...แมวกับเพื่อนอยู่ที่งาน Thai Food and Fruits Fair at Paragon Cambodia...
หึหึ มาถึงพนมเปญได้ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงแมวก็ออกงานสังคมแล้ว

...ออกงานตอนสิบเอ็ดโมงครึ่ง แดดเปรี้ยงกลางลานจัดงานหน้าห้างเลย...

เท่าที่จับใจความได้...งานนี้ DEP ของไทยจัดขึ้นเพื่อส่งเสริมและสนับสนุนสินค้าด้านอาหารและผลไม้ของไทย โดยเฉพาะผลไม้ซึ่งราชอาณาจักรกัมพูชานำเข้าจากประเทศไทยเป็นจำนวนมาก ด้วยเหตุนี้ จึงมีการจัดงานขึ้นเพื่อกระตุ้นความนิยมสินค้าของไทยให้มากขึ้นไปอีก

อืม...งืม...แมวนั่งฟังท่านฑูตพาณิชย์ไทยสลับล่าม สลับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรเขา สลับล่ามไปเรื่อย จิบน้ำเปล่าแก้ร้อนไปเรื่อย พลางฟังเสียงเล่าเรื่องอาหารในตลาดท้องถิ่นจากพี่ที่นั่งข้างๆไปเรื่อย...อืม...งืม...
...เมื่อไหร่จะปล่อยตูเข้าห้างฟะ ร้อนอ่ะ...หิวด้วย...

...ว่างๆก็นั่งสังเกตรัฐมนตรีบ้านเขา...

อืม รัฐมนตรีเขาดูเท่ห์ไม่หยอกเนอะ ถูกใจแมว ภูมิฐาน สง่าและอยู่ในวัยกลางคน


เมื่อท่านทูตพาณิชย์ไทย รมต.เกษตรบ้านเขาและล่ามช่วยกันพูดจนหมดแรง(พูดจบนั่นแหละ) การแสดงก็เริ่มขึ้น
...การแสดงโชว์ผลไม้ไทยโดยสาวสวยชาวขแมร์...

...ไหนๆ ใครกันที่ว่าสาวขแมร์ไม่สวย ปากนิด จมูกหน่อย ตาโตหวานฉ่ำเชียวนะ...

...ต่อกันด้วยการแสดงโชว์ผลไม้ไทยจาก “ฉาว”สวย(?) ชาวขแมร์...อันนี้แมว proudly presented จ้ะ...

...ดูดีๆสิว่าเจ๊คนนี้ถืออะไรไว้ อย่าทำเจ๊โกรธเชียวนะ เดี๋ยวโดนขว้างใส่...

จบการแสดง ก็ไปต่อกันด้วยพิธีเปิดงานตัดริบบิ้นตามธรรมเนียม อ้อ...สุภาพสตรีในชุดเดรสยาวสีชมพูคือเจ้าของห้าง

...ตัดกันคนละครั้งสองครั้ง...และหลายครั้งเพราะกรรไกรเจ้ากรรมดันไม่คมเสียนี่...แต่สุดท้ายก็ประสบความสำเร็จ พิธีกรจึงประกาศเชิญแขกผู้มีเกียรติขึ้นไปชั้นบนเพื่อรับประทานอาหาร(ฟรี)
...เฮ....ผู้คนกรูขึ้นบันไดเลื่อนไปทันที เว้นแมวกับเจ้าหน้าที่สถานฑูตที่ต้องรอผู้ใหญ่ขึ้นไปก่อน...

รอกันพักใหญ่ๆจึงได้ขึ้นไป ภาพถัดไปคือบริเวณทางเข้าบุฟเฟอาหารไทย

ผ่านซุ้มเข้าไปทางด้านขวามือจะมีโต๊ะจ่ายเงิน โดยคิดเป็นบุฟเฟหัวละ 5 เหรียญ
...แต่ด้วยความผิดพลาดจากการประกาศของพิธีกรซึ่งแทนที่จะเชิญเฉพาะแขกที่มาร่วมพิธีเปิดงาน โดยเผลอประกาศว่าเชิญ “ทุกคนในบริเวณนั้น” มาร่วมทานอาหาร...
...วันนี้จึงกลายเป็นวันกินฟรีไปซะงั้น...

แมวและคณะเจ้าหน้าที่ขึ้นไปถึงส่วนรับประทานอาหารก็ตอนที่ผู้คนจับจองที่นั่งได้กันเกือบหมดแล้ว มองไปรอบๆก็เห็นว่าทางห้างแค่กั้นพื้นที่ส่วนรับประทานอาหารของ Food court เค้าให้บุฟเฟอาหารไทยครึ่งหนึ่ง โดยใช้โต๊ะยาววางผลไม้ไทยไว้เป็นที่กั้น

...ดูเรียบง่ายเป็นกันเองดีจัง...

เมื่อแมวและคณะ (จริงๆต้องเป็น “คณะและแมว”) หาโต๊ะได้แล้ว การไล่ล่าอาหารก็เริ่มต้นขึ้น


...เดินไปตรงไหนก็มีแต่คน แต่อาหารไม่มี...

...แต่สุดท้าย ความพยายามก็บังเกิดผลดังภาพถัดไป...

อาหารไทยที่นำมาจัด มาจากโรงแรมซึ่งเป็นกิจการของคนไทยชื่อ Juliana
...ผัดไทยเปรี้ยวอ้ะ...ใส่น้ำส้มมะขามเสียเยอะเชียว ซักพี่ๆมาได้ความว่าคนที่นี่ชอบ “เปรี้ยว จืด”...
...ถึงว่าต้มยำปลาเหลือเต็มไปหมด...เสร็จโจร เอ๊ย แมว...
...กินกันอิ่มหนำ(ไม่สำราญเพราะรสไม่ค่อยเหมือนบ้านเรา) ก็กลับสถานฑูต นั่งก๊อกๆแก๊กๆจนเย็นจึงได้เวลากลับที่พัก...

...พรุ่งนี้และวันมะรืน คุณป้าจะไม่อยู่เพราะต้องไปรับสิ่งของที่จะเอามาบริจาคให้โรงพยาบาลที่นี่...
...แมวและเพื่อนต้องใช้ชีวิตตามลำพังกลางกรุงพนมเปญที่ขึ้นชื่อเรื่องอันตราย...
...ชีวิตพวกเราจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามจ้ะ...

หมายเหตุ DEP คือ Department of Export Promotion ของประเทศไทยนะจ๊ะ

Create Date : 16 พฤษภาคม 2550 Last Update : 16 พฤษภาคม 2550 15:39:57 น. Counter : 677 Pageviews.		9 comments
Share Tweet

	คุณปู่ผู้อยู่นิ่งไม่เป็น สวยสุดซอย (11 เม.ย. 2567 15:42:02 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil (10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)
	"วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ" คนผ่านทางมาเจอ (10 เม.ย. 2567 23:49:39 น.)		เดย์ ออฟ เดอะ " ซ ว ย " จันทราน็อคเทิร์น (5 เม.ย. 2567 19:29:14 น.)