มาราธอนที่ 3 "สนามที่ไร้คู่แข่ง"  ......ผ่านมาแล้วสองวัน....ที่รู้สึกคล้ายโดนผีอำใครไม่เคยโดนไม่รู้หรอก แต่ครั้งนี้ กุโดนผีอำทั้งเป็น แค่กระดิกตัวยังยาก เมื่อมาราธอนที่สามจบลง ด้วยเวลาเกือบห้าชั่วโมง กุใช้เวลาตัดสินใจสมัครไม่นานใช้เวลาคิดที่จะซ้อม ตั้งแต่วัน่เริ่มสมัคร จนก่อนวันที่จะลงสนาม กุก็ยังคิดที่จะซ้อมอยู่.... และดูเป็นเรื่องจริงจังมาก....หลายวันมาแล้วที่กุนั่งดูแดดตอนเช้าแล้วนั่งวิเคราะห์ว่า กุจะใช้ครีมกันแดดที่มี SPF สักเท่าไหร่ดี กุต้องมีปลอกแขนมั้ย และสุดท้ายกุจะวิ่งไหวมั้ย....?????ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง และบอกกับตัวเองว่าเราถอยไม่ได้.... เพราะค่าสมัครมันแพง....cut off เจ็ดชั่วโมง มันดูจะเป็นกำไรมากๆถ้ากุจะวิ่งทั้งเจ็ดชั่วโมงมันคุ้มกับค่าสมัครที่เสียไป.... "นี่มันมาราธอนที่สามนะ....มึงอย่าป๊อด.#%¥@#€%&*#@# ...!!!!" กุบอกตัวเองแบบนั้น....  หลังลากเวรยาวๆมา 1 wk ุกุลงเวรเช้าไปรับบิบทั้งที่ใจยังป๊อดอยู่กลับมานอนตอนสามทุ่มตื่นตีสองเพื่อเตรียมตัวซึ่งกุทำได้แค่มัดผมที่มีไม่กี่เส้นบนหัว กุมองหงอกตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจยาวๆ น้ำไม่อาบขับรถข้ามเขาตอนตีสองครึ่งแวะเติมกาแฟที่ เซเว่นพอให้สดชื่น....ถึงสนามพอมีเวลายืดกล้ามเนื้อเล็กน้อย ตีสี่ออกจากจุดสตาร์ท ด้วยกำลังใจเกินร้อยวิ่งตามจังหวะตัวเองๆๆๆๆ กุบอกตัวเองเรื่อยๆ ตอนนั้นกุมองเห็นคู่แข่งเต็มไปหมด...วิ่งสบาย ปอดดี ขาไม่ล้า ผ่านไปครึ่งทาง กำลังใจยังดี ปอดดีขาเริ่มหนักๆ แต่กุยังไหวอยู่ คู่แข่งตรงจุดสตาร์ทตอนนั้นกลายมาเป็นเพื่อนร่วมทางกุผ่านครึ่งทางมาแล้วแรงยังดี แดดยังไม่มา ถึงจุดกลับตัวเหลืออีกสิบกิโลกว่าๆ นรกรอกุอยู่ เมื่อแสงแดดรำไร และจ้าขึ้นเรื่อยๆมันทำให้ขากุหนัก  ขึ้นจนเกือบยกไม่ไหว ปอดยังดี กุไม่เหนื่อย แต่ขากุไม่เอาด้วยรวมทั้งเข่าซ้าย แดดทำให้กุเฉากุเติมน้ำทุกจุด กินเจลไปสองซอง แตงโม กล้วยตาก กุอยากอ้วก!!!! มันจุก กุเริ่มเดิน แวะอาบน้ำทุกจุดให้น้ำ และก็วิ่งสลับเดินไปเรื่อยๆ ......สามกิโลสุดท้ายกุทำสมาธิด้วยการวิ่งนับป้ายสลับเดิน คู่แข่งที่กลายมาเป็น เพื่อนร่วมทางตอนนี้ได้กลายเป็นผู้มีพระคุณ จากกำลังที่มีให้กันเพื่อลากกัน ให้ถึงเส้นชัยให้ได้....และกุก็พาตัวเองเข้าเส้นชัยก่อนห้าชั่วโมง....โดยไม่มี คู่แข่ง....เพราะกุเลิกแข่งมาตั้งแต่ครึ่งทางแล้วสนามนี้เลยไม่มีคนแพ้. ...ทุกคนที่วิ่งเข้าเส้นชัยต่างยิ้มให้กับตัวเองและชื่นชมในชัยชนะของผู้อื่น ....นั่นคือสิ่งที่กุได้เรียนรู้จากมาราธอน.....สนามที่สามของกุ สุดท้าย กุไม่อยาก เขียนยาวแต่กุสรุปไม่ได้ว่ากุรู้สึกอย่างไร กุสับสน..... ขอบคุณเส้นชัยและกำลัง ใจที่ตรงนั้น...สองวันแล้วอาการผีอำทั้งเป็นเริ่มดีขึ้น กได้แตุ่รอเวลาผีอำอย่าง เป็นทางการเพื่อรอมาราธอนต่อไป....  14 ก.ค.2019
|
||||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [