กับลมหายใจที่เหลืออยู่ วันนี้กลับมาเขียนใหม่กับหัวใจที่ปวดร้าว....รู้สึกเหมือนถูกแทงข้างหลังจากคนที่รักและไว้ใจ.......นอนร้องไห้เสียน้ำตา บอกตัวเองเสมอว่าอย่าได้รักใครมากเมื่อเสียใจมันจะเจ็บจนหาที่เปรียบไม่ได้แม้ไม่ได้เจ็บที่กายแต่ใจมันแตกสลาย...นี่ตัวเราเองช่างโง่เหลือเกินที่โดนคนที่เรารักหักหลังทั้งที่ให้ความไว้วางใจ ไม่จุกจิกจู้จี้ ไม่วุ่นวาย ให้เกียรติเสมอ แต่เมื่อแฟนเก่าของเขาโทรมาปรึกษาปัญหานานนับปีเราก็ไว้ใจในความเป็นเพื่อน.....ช่างเลวร้ายเช่นนี้ เธอผู้นั้นส่งเมลล์ข้อความที่เขียนถึงคนของเราทั้งหมดมาให้อ่าน....เธอหวังอะไร ให้เราเจ็บปวดหรือ ช่างร้ายเหลือเกิน คนเราในโลกนี้จิตใจทำด้วยอะไร....แล้วยังโทรผ่านคนของเราเพื่อขอโทษด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน มีชัย...เธอคงรู้สินะว่าข้อความที่พวกเธอเขียนนั้นมันบาดในใจเจ็บปวดรวดร้าวแค่ไหน....ช่างทำตัวน่าสมเพชที่โทรมาขอโทษบอกว่าไม่รู้ใครส่งมาให้เรา.....บุญกุศลจากชาติใดภพใดที่เราได้สร้างไว้ขอให้เกิดชาติไหนๆก็อย่าได้เจอะเจอคนร้ายกาจเช่นนี้เลย....เราไม่รู้จะไปฟูมฟายกับใคร...น้ำตาที่ไหลมันตกลึกเข้าไปข้างในไม่มีสักหยดให้เขาเห็น....ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเราคงไม่ดีพอไม่ช่างเอาใจ ไม่โทรพูดคุยด้วยคำหวานเพราะอะไรหรือให้เกียรติไงหละ....เธอคงชอบคนที่คอยโทรทุกชั่วโมง.....ชอบคนที่คอยวิ่งตามเสมอว่าเธอจะไปไหน ไปทำอะไรหรือ....ชอบคนที่บีบน้ำตาโทรให้เธอได้ยินหรือ.....ชอบคนที่เสแสร้งแกล้งทำอย่างนั้นหรือ....ไม่ต้องบอกขอโทษ....ไม่อยากรับรู้ความโกหกของเธอทั้งสอง โปรดไปให้ไกลจากเราเถอะ...อย่าวุ่นวายกับเราอีกเลย....เราขอร้องเวลาจะรักษาเราเองไม่ต้องหวงใยอย่างนั้นการกระทำของพวกเธอพิสูจน์แล้ว...เราเห็นแล้ว....อยากได้ก็เอาไป...เราทานให้...................เป็นบุญ
ความทุกข์ ความสุขอยู่ที่ใจค่ะ
อย่าให้ใครมามีอิทธิพลเหนือใจเรานะคะ ไม่มีใครจะมาทำให้เราสุขหรือทุกข์ได้ค่ะ นอกจากใจของเราเอง ชีวิตต้องเดินต่อไปนะคะ โดย: แค่คนหนึ่งคน
 วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:10:36:27 น.สู้ๆนะค่ะ
ร้องไห้ให้พอนะค่ะ พอหยุดแล้ว ก็รักตัวเองมากๆนะ โดย: บางส้มเปรี้ยว
วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:23:58:29 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ