เรื่องธรรมดาๆ  เรื่องธรรมดา ๆ.. ถ้าเกิดกับคนอื่น เรามักจะคิดว่า มันก้อต้องเป็นแบบนี้ล่ะ หรือไม่ก้อ สมควรแล้วที่ต้องเป็นแบบนี้ แต่พอ..เกิดขึ้นกับตัวเราเอง หรือคนรอบๆตัวเรา ก้อมักจะมีคำถามเกิดขึ้นว่า ทำไม..ต้องเป็นเรา? ทำไม..ต้องเป็นคนที่เรารัก? ถ้าเป็นเมื่อก่อน จะมีความคิดว่า มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทำไม ทำไม และทำไม... บลา~บลา.. ตอนนี้ เริ่มพอจะเข้าใจแล้วว่า มันมีที่มาที่ไป.. มีเหตุและมีผล ในตัวของมันเอง เหตุการณ์อะไรก้อแล้วแต่ ที่เกิดขึ้นกับเรา หรือเกิดกับคนที่เรารู้สึกผูกพันธ์ ไม่ว่าเหตุการณ์นั้น ๆ จะกระทบตัวเราเองโดยตรงหรือทางอ้อม ล้วนแล้วแต่..มีเหตุ-ปัจจัยมาก่อนทั้งนั้น แต่อาจจะนานมากกก~กก จนเกินความสามารถจดจำได้ เมื่อวานไปงานศพของคุณย่า ตอนที่มองดูคุณย่านอนหลับ เกิดความคิดว่า .. คนเราเวลาตายนี่ตายง่ายจริง ๆ ในขณะที่บางคน นอนหลับแล้วมีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้ แต่บางคน..อาจจะนอนหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นอีกเลย.. มิน่าพระพุทธเจ้า ถึงได้เตือน ย้ำนักย้ำหนา ว่าอย่าประมาท.. หลวงพ่อก้อเคยเตือน ว่าสัตว์โลกนั้น มักจะประมาท เกิดที่ไหนก้อมักจะประมาทที่นั้น รวมไปถึงมนุษย์ สัตว์ทั้งหลาย ไม่เว้นแม้แต่เทวดา หรือพระพรหม คนเรา เวลาเห็นคนอื่นตาย .. มักจะคิดว่า ความตายนั้นอีกนานกว่าจะถึงตัวเรา ยกเว้นบางอาชีพ ที่พบเห็นความตายบ่อย ๆ จนเป็นกิจวัตร ส่วนพระพรหม จะประมาทว่ายังมีเวลาอีกยาวนาน กว่าความตายหรือ การหมดอายุขัย จะมาถึงตัว.. รวมความ คือ .. เมื่อความตายมาถึงตัวเข้าจริง ๆ ถึงตอนนั้น คิดจะทำอะไร..ก้อไม่ทันการณ์เอาซะแล้ว  ตอนนี้ที่ยังมีลมหายใจอยู่.. ก้อรีบสร้างความดีไว้ให้เยอะ มากพอที่จะเป็นเสบียงไว้เลี้ยงตัว เหมือนที่คุณดังตฤณ บอกไว้น่าจะีดีกว่า  จบดื้อ ๆ แบบนี้ล่ะ 555+ .. 
ใช่แล้วค่ะ เราไม่ควรประมาทในชิวิต เพราะไม่รู้ว่าความตายจะมาถึงตัวเราเมื่อไหร่ ต้องพยายามทำความดี และมีสติทุกลมหายใจ
 โดย: VICT
 วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:13:01:41 น.ความตาย คือ ปลายทางของทุกสิ่งที่มีชีวิต
 โดย: walkerahead (Walkerahead
) วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:13:20:23 น.เห็นด้วยที่สุดค่ะ เวลาที่มีคนมาพูดกับผึ้งว่า ทำไมมันต้องเป็นเราด้วยที่ไม่สบาย เป็นนั่น เป็นนี่ ผึ้งจะพูดเสมอว่า ถ้ามันไปเกิดที่ใครก็ไม่ดีทั้งนั้นล่ะ ไม่มีใครอยากได้หรอกความไม่สบายนี่ ความตายอยู่ไม่ไกลตัว และที่สำคัญคือไม่รู้ว่ามันจะมาถึงตัวเองเมื่อไหร่ สิ่งที่ทำได้คือ วันนี้ คิดดี ทำดี พูดดีกับทุกคนหรือยัง อิอิ จบแบบดื้อเหมือนกันค่ะ มาทักทายนะคะ บทความน่ารักดี ขอแอดบล็อคไว้อ่านะคะ
โดย: Compute
วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:14:22:02 น.สาธุค่ะ
ชีวิตปุ๊กเจอความพลัดพรากมาหลายต่อหลายครั้งเพราะเป็นครอบครัวใหญ่ เจอทั้งจากเป็น จากตาย จนบอกกับตัวเอง (หลอกๆ) ว่าเราปลงแล้ว ชีวิตก็ไม่แน่นอนอย่างนี้เอง แต่เอาเข้าจริงๆก็ทนไม่ได้อีก เสียใจแทบทนไม่ได้อีกเรื่อยไป จนกระทั่งเกือบตายซะเอง ครั้งแรกก็ยังไม่ยอมรับค่ะ คิดว่าเราโชคดี เรารอดมาแล้ว ต่อไปคงไม่เกิดกับเราอีก แล้วมันก็เกิดอีกหลายครั้ง จนตอนนี้ยอมรับแล้วจริงๆค่ะว่าชีวิตมันไม่แน่นอนจริงๆ มีอะไรก็ไม่อยากตั้งหน้าตั้งตาเก็บไว้กับตัวเหมือนเดิมแล้ว อนิจจังจริงๆ โดย: Hobbit
วันที่: 28 มิถุนายน 2551 เวลา:21:42:58 น. ปกติไม่ค่อยจะตอบในบล็อคตัวเอง เพราะไม่ชิน..แต่จะพยายามเข้ามาตอบคอมเม้นบ่อย ๆ ละกันค่ะ vict : ใช่ค่ะ มีสติไว้ ชีวิตก้อปลอดภัย การที่ไม่ประมาท ยิ่งดีใหญ่ เพื่อที่ตัวเราและคนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อน walkerahead : ขอบคุณที่มาค่ะ ความตายไม่ใช่จุดจบนะคะ เป็นการเริ่มต้นเท่านั้นค่ะ.. azui07 : ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาCompute : ขอบคุณที่ชมว่าบทความน่ารักนะคะ (เจ้าของก้อน่ารักเหมือนกันน๊า..  เอิ๊กกก~กกก ) เรื่องที่ไม่ดีส่วนมากเราจะผลักออกค่ะ เรื่องที่ดี ๆ เราก้อจะดึงเข้าหาตัว แต่ถ้าเราแค่รู้เฉย ๆ เราก้อจะไม่ดึงเข้าและไม่ผลักออกค่ะ เป็นแบบนั้นจะสบายกว่านะคะ ไม่เหนื่อยด้วยยยย Hobbit : ความพลัดพราก เป็นเรื่องปกติค่ะ ถ้าไม่ดิ้นรน ทำใจให้ยอมรับ เราก้อจะทุกข์น้อยลง นะ .. ( ps เมื่อก่อนดิ้นเหมือนกัน.. ค่ะ  กว่าจะรู้ก้อหมดพลังงานไปเยอะ เหมือนกัน)โดย: myover
วันที่: 1 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:03:26 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [