|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
มองอีกมุมหนึ่งก็แค่นั้นแหละ
คุณกำยำแจ้งความจำนงขอลาออกจากบริษัทสาโท ตรา "ช้างกอดไห" เนื่องจากเขาจะไปสมัครงานใหม่ ที่บริษัทสาเกทาโนะคุระ บริษัทสาเกฯ ขอให้คุณกำยำหาจดหมายรับรอง หรือจากบริษัทเดิม โดยให้หัวหน้าคนใดคนหนึ่งในบริษัทเก่าของคุณกำยำเป็นผู้เขียนเรคคอมเมนต์ให้ ปัญหาของคุณกำยำคือ ไม่มีใครอยากเป็นผู้เขียน เรคคอมเม็นด์ดังกล่าวให้เลย นั่นก็เพราะ คุณกำยำเป็นคนที่ทั้งบริษัทไม่มีใครรัก กล่าวคือ เป็นคนดื้ออย่างมหาวายร้าย พูดอะไรก็ไม่ค่อยฟัง มักจะยืนยันความคิดเดิมของตนแบบหัวชนฝา แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อย ชอบจีบพนักงานหญิง สูบบุหรี่จัด กินเหล้าเป็นน้ำ ชอบวางอำนาจกับลูกน้อง นิสัยตระหนี่ขี้เหนียว พูดจาโผงผาง หัวเราะเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใคร ปากเสียชอบวิจารณ์คนอื่นแรงๆ นอกจากนี้ยังชอบแอบหลับในเวลางาน และทำงานช้า กว่าจะเสร็จได้ก็ต้องเกือบๆ เส้นตาย แถมเกรดที่จบมา ก็ค่อนข้างต่ำ แถมใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็นด้วย คุณกำยำหาคนเรคคอมเมนต์ให้ทั่วบริษัท ก็มาหยุดที่ห้องทำงานของคุณภูหิน เจ้านายคนแรกของเขา และเป็นคนที่เลือกเขาเข้ามาทำงานในบริษัทนี้ด้วย คุณภูหินฟังเรื่องราวทั้งหมด แล้วก็ตกลงว่า จะเป็นผู้เขียนเรคคอมเมนต์ให้คุณกำยำเอง และนัดหมายให้เขามารับเรคคอมเมนต์ดังกล่าวในวันพรุ่งนี้ เมื่อคุณกำยำไปพบคุณภูหินในวันรุ่งขึ้น เขาก็พบคุณภูหินมีสีหน้ายิ้มแย้ม ส่งจดหมายในซองที่ยังไม่ผนึกส่งให้คุณกำยำ และพยักหน้าอนุญาตให้เขาอ่านได้ นี่คือเนื้อความในจดหมายที่คุณกำยำได้อ่าน "ถึง ท่านผู้เกี่ยวข้อง, ผมขอกล่าวถึงลูกน้องที่ผมไว้วางใจมากที่สุดคนหนึ่ง คือนายกำยำ ล่ำสัน คุณกำยำเป็นลูกน้องในความดูแลของผมในช่วงปี 2542 - 2544 โดยความเห็นของผม คุณกำยำเป็นผู้ที่มีความคิดแน่วแน่และเป็นตัวของตัวเอง และเขาจะยืนยันที่จะรักษาจุดยืนแห่งความคิดนี้ทุกครั้งโดยไม่แปรเปลี่ยนไปตามกระแส หรืออารมณ์ ในการใช้ชีวิต คุณกำยำเป็นคนสบายๆ ไม่ค่อยยึดติดกับแฟชั่น และมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี โดยให้มักจะสร้างความสนิทสนมกลมเกลียวกับพนักงานอื่นๆ ทั้งในด้านการทำงานและด้านส่วนตัว อาจจะดื่มเหล้า หรือสูบบุหรี่บ้างแต่ผมก็เชื่อว่าเขาน่าจะเลิกมันได้ในที่สุด นอกจากนี้ เขายังเป็นคนเด็ดเดี่ยวในการทำงานร่วมกับผู้ใต้บังคับบัญชา มีความเป็นผู้นำสูง มักจะใช้ความเด็ดขาดในการบังคับบัญชางานให้เป็นไปตามเป้าหมายที่วางไว้ และก็ถือเป็นคนที่จริงใจมากคนหนึ่ง พูดจาตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม และไม่อายที่จะแสดงอารมณ์และความรู้สึกดีๆ ออกมาผ่านเสียงหัวเราะของเขา อย่างไรก็ดี เขาเป็นคนที่กล้าที่จะชี้ข้อบกพร่องของเพื่อนร่วมงานหรือคนที่เขารู้จัก อย่างไรก็ตาม คุณกำยำมีความสามารถในการประเมินขีดความสามารถทางกายภาพของตน หากสภาพร่างกายไม่พร้อม เขาเลือกที่จะพักผ่อนเพื่อให้ร่างกายพร้อมที่จะรับงานที่หนักขึ้น ดีกว่าฝืนทนทำงานจนเกินกำลังความสามารถ งานที่กำยำทำนั้นจะเน้นความประณีตเรียบร้อยและสมบูรณ์ ดังนั้น เขาจะแก้ไขงานของเขาเสมอ จนกว่า จะถึงเวลาที่จะต้องนำงานนั้นไปใช้งานจริง เขาจึงจะยอมปล่อยงานในสภาพสมบูรณ์ที่สุดออกไป คุณกำยำเป็นนักกิจกรรมที่ดี ซึ่งทดแทนการวัดผลในทางวิชาการได้เป็นอันมาก และที่สำคัญที่สุด เขาเป็นคนที่ทำงานได้โดยไม่ต้องพึ่งพาคอมพิวเตอร์ แม้อยู่ในสภาวะที่คอมพิวเตอร์ทั้งบริษัทไม่สามารถทำงานได้ แต่คุณกำยำก็สามารถทำงานของเขาไปได้อย่างลุล่วง ผมขอแนะนำทรัพยากรบุคคลอันทรงคุณค่าผู้นี้ ต่อองค์กรของท่าน และเชื่อมั่นว่าท่านจะสามารถดึงศักยภาพสูงสุดของเขาออกมาได้ เช่นที่เราทำได้ นายภูหิน ร่องกล้า ผู้จัดการฝ่ายบุคคล บริษัทสาโท "ช้างกอดไห" คุณกำยำยกมือไหว้คุณภูหินด้วยความซาบซึ้ง "ผมไม่คิดว่าบอสจะประเมินผมไว้สูงและดีเช่นนี้" คุณภูหินยิ้มตอบ "ที่ผมเขียนไป ทุกอย่างคือคุณสมบัติแท้ๆ ของคุณจริงๆ ไม่ได้เสริมเติมแต่งเลย เพียงผมมองอีกมุมหนึ่ง ก็แค่นั้นแหละ"
Create Date : 21 มีนาคม 2548 |
Last Update : 21 มีนาคม 2548 23:58:54 น. |
|
1 comments
|
Counter : 747 Pageviews. |
|
|
|
โดย: gasalong IP: 61.91.121.166 วันที่: 23 มีนาคม 2548 เวลา:21:43:39 น. |
|
|
|
| |
|
|
เราน่าจะพยายามมองคน ในมุมนี้บ้าง
แต่ไม่รู้ว่าดีหรือเปล่านะ น่าจะเป็นการมองอย่างสร้างสรรค์ หรือเรียกว่าเป็นการมองในแง่ดี
อย่างน้อย เราก็จะได้มีกำลังใจในการแก้ปัญหาเรื่อง"คน" ได้บ้าง
เค้าว่าไว้ว่า การแก้ปัญหาที่ยากที่สุด คือการแก้ปัญหาเรื่องคนนี่แหละค่ะ
ก็คนมันขัดแย้งกัน แล้วเราต้องมาอยู่ตรงกลาง และเป็นผู้รับฟังปัญหาข้อคับข้องใจจากทั้งสองฝ่าย บางทีก็สามฝ่าย มันทำให้เราต้อง "ฟัง" เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
การซักถาม หรือ ตอบคำถามอะไรบางอย่าง
เราต้องระวังทุกคำพูด เพราะผู้ฟัง ซึ่งมีอคติต่อกันอยู่แล้ว กะลังมองดูว่า เราโน้มเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งหรือเปล่า
ซึ่งแน่นอนว่า หากเราเสียศูนย์เพียงนิดเดียว เราจะหมดความน่าเชื่อถือทันที เฮ้ออออออ..กลุ้มเน๊าะ
ตรงนี้ ทำให้เราอึดอัดใจมาก ปกติ เราเป็นคนที่มีความประนีประนอมสูงมากนะ พยายามคุมเกมส์ เพื่อให้ทุกฝ่ายอยู่รวมกันได้เพื่อผลประโยชน์สูงสุดขององค์การ
แต่ยิ่งนับวัน เรายิ่งต้องรับฟังข้อขัดแย้งจากหลายฝ่าย ซึ่งแต่ละฝ่าย พูดไม่ตรงกันเลย (เอาดีเข้าตัว เอาชั่วเข้าคนอื่นกันทั้งนั้น)
เห็นที ต่อไปนี้ เราคงต้องเอามุมมองที่คุณริวลงไว้ มามองคนในสังกัดของเราบ้างแล้วล่ะ มันอาจทำให้เราสบายใจขึ้น และพร้อมจะรับฟังข้อขัดแย้งต่างๆนาๆ ได้โดยสะดวกใจยิ่งขึ้น
เพราะบางครั้ง เราคิดว่า พวกเขามา"ฟ้อง" เท่านั้นเอง ไม่ได้หวังให้เราแก้ปัญหาอะไรให้หรอก เพราะถ้าหากพวกเขายังตั้งแง่กันแบบนี้ เราไม่แก้ปัญหาให้เด็ดขาด
ต่อเมื่อพวกคุณ พร้อมที่จะเจรจา โดยให้เราเป็นคนประนีประนอมละก็
เราคิดว่า เรามีความยุติธรรมพอ ที่จะให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย
เอ...เข้ามาบ่นอะไรเนี่ย....จะมีคนทนฟังหรือเปล่าก็ไม่รู้