สิบสองปันนา...ยี๊ฮ่า..(หนึ่ง)

เป็นอารมณ์ชั่ววูบที่นึกสนุกและสนุกนึก(อีกแล้ว) แต่กระเป๋าแฟ่บ...อยากไปสิบสองปันนาน เอาไงวะเนี่ย วิ่ง ๆ ๆ ไปร้านหนังสือ เอาตัวเองไปแช่ที่ร้านหนังสือนานสองนาน...พร้อมกับกวาดตาอ่านหนังสือเกือบทุกเล่มที่เกี่ยวกับสิบสองปันนาและชาวไทยลื้อ....หลังจากที่นั่งอ่านฟรีที่ร้านหนำใจแล้ว..เราก็พาตัวเองกลับมาที่ห้องพัก...อยากเล่นสงกรานต์(แต่..อ่า..ไม่มีตังค์กลับบ้าน)..ที่สำคัญอยากโดนสาดน้ำ...แต่ก็ไม่สำคัญเท่ากับการได้สาดชาวบ้าน(สะใจ) อ้าว..โรคจิตซะงั้น...ลอารัมภบทในใจ พูดกับตัวเอง "เอาไงดีเนี่ย" นับเงินในกระเป๋าตังค์....แฟ่บครับแฟ่บ...โทรหาเเว่นดีกว่า.."แว่น(นิคเนมของจ๋าวจ่าว)..." ฉันเรียกชื่อเพื่อนเลิฟชาวจีน "อยากปาย..เสียบสองปันนาน...อ่ะ...ไปคนเดียวจะตายมั๊ย..." แว่นตอบกลับมาว่า "จะบร้าเหรอ(เมิง)สิบสองปันนานนะแกนังปัทไม่ใช่อิรัก..เออ...ว่าแต่เรากลับแม่จะไปพอดี แว่นพูดจบ สาวสยามเมืองสองแควพูดเสนอตัว(เอง)ทันทีว่า "แว่น...อยากได้ตุ๊กตาไทยไปนั่งถ่วงน้ำหนักหลังรถมั๊ยจ๊ะ...โหะๆ..รับประกันความหรรษาตลอดเส้นทางการเดินทาง" (น่านกล้าค่ะกล้า...แว่นไม่รอช้าสวนกลับมาอย่างทันควันว่า.."เออ...จริงสิไปด้วยกันเลยก็ได้นะ...เนี่ย.."ปพักบ้านอาอี๋ที่เป็นชาวไทยลื้อที่จิ่งหง....ไปมั๊ย วันพฤหัสฯนี้เลย.." อ้าวเสนอมาซะงั้นสาวสยามอย่างเราจะรอช้าอยู่ไย.."จะดีเหรอ(คะ) แหม...เกรงจ๊ายเกรงเจน...หุหุหุ(แอ๊บเกรงใจสุดฤทธิ์) เอ๊านี่เห็นว่าคนกันเองนะเนี่ยไปก็ไป.." ค่ะ หลังจากวางสายแอบแลไปเห็นพี่ตุ๊กตาสาวเจียงใหม่ที่เป็นรูมเมทสาวสยามด้วยกันกับเราก็เลยชวนพี่ตุ๊กตาดู "พี่...สนมั๊ยสิบสองปันนามันปลิ้นถิ่นชาวไทยลื้อ...อาหารอร่อยชั้นเทพ...สาดน้ำ(ชาวบ้าน)สงกรานต์มันสสส์นะเพ่.." แม่สาวสาลิกาบรรยายซะเห็นภาพวันต่อมาจะเหลือเหรอคะ...พี่ตุ๊กตาเลยต้องไปกับปัทมาภรณ์โดยปริยาย...วันต่อมาปัทมาภรณ์กับพิมพ์ชนกเก็บเสื้อผ้ายัดเป้แบ๊กแพค เรียกกันได้ว่าคู่หูรวมดาวสาวสยามกันเลยที่เดียวไปหาจ๋าวจ่าวและคุณแม่จ๋าวจ่าวที่บ้าน พวกเราออกจากบ้านโดยรถเก๋งของจ๋าวจ่าว...น่าน..เพิ่งบุญบารมีเพื่อนค่ะไปฟรี..(นิสัย โหะๆ ๆ) ปัทกับพี่ตุ๊กตาอาศัยบริเวณพื้นที่หลังรถคันงามตามประเพณีของจ๋าวจ่าว ขับมันกันเพลินเกินห้ามใจ วิวสองข้างทางจากป่าสนค่อย ๆ กลายเป็นพืชพรรณแบบร้อนชื้น ป่าฝน...สองข้างทางจากต้นสนกลายเป็นต้นสักทอง และต้นกล้วย สลับกับพื้นที่ปลูกชา ฉันทอดสายตาไปไกลนอกกระจกรถ...คิดทบทวนหลาย ๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...และแล้วสายตา(ที่ยาวไกล) ก็แลไปเห็นหญฺงสาวชาวจีนน่าตาจิ้มลิ้มแบกกระจาดข้างหลัง พร้อมกับใชืมือเล็ก ๆ เด็ดใบช้า บนเนินเขาข้างทาง...หญิงสาวมากมายกำลังช่วยกันเก็บใบชา อาอี๋แม่จ๋าวจ่าวอธิบายว่า...ช่วนฤดูใบไม้ผลิเป็นช่วงของการเก็บใบชา...ชาจะมีรสชาติดีและกลมกล่อมต้องมาจากฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น...น่าน...เซียนชามาเอง สมาคมชาแห่งยูนนานเจ้า...กินชาจนหินปูนขึ้น...พวกเรามาถึงจิ่งหง
เป็นเมืองหลักของสิบสองปันนาตอนเย็น ๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจของสองสาวชาวสยาม...จิ่งหงมีแม่น้ำโขงผ่ากลาง มีสะพานข้ามระหว่างตัวเมือง มีท่าเรือที่ส่งของไปทางพม่า ลาว และไทย บรรกาศกลิ่นไอของที่นี่พวกเราสองสาวชาวสยามมีความรู้สึกตรงกัน เหมือนได้กลับบ้านยังไงก็ไม่รู้...สองข้างทางจะเห็นคนส่วนใหญ่ใช่มอเตอร์ไซต์เหมือนบ้านเรา...ความรู้สึกเหมือนอยู่เชียงราย...ยังไงยั่งงั้นเลย...รถแล่นมาหยุดที่ร้านอาหารไทยลื้น เป็นเฮือนชาวไทยลื้อแต๊ ๆ เลย...ลักษณะทรงบ้านคล้ายกับทางเหนือของไทย...มาถึงซะเย็นพวกเราก็แวะเติมพลังงาน อิ่มท้อง (ภาษาไทยลื้อ กั๊ดต๊อง) ไม่มีคำไหนบรรยายได้ดีไปกว่าคำว่า "แซ่บ" ข้าวเหนียว, แอ่บไก่ และอะไรอีกหลายอย่างถูกนำมาวางบนโตะโดยแม่สาวชาวไทยลื้อหน้าตาจิ้มลิ้ม...อร่อยขั้นวิมาน..หลังจากที่เรากั๊ดต๊องกันทั่วหน้าก็ไปพักที่บ้านอาอี๋ชาวไทยลื้อ...อาอี๋ชาวไทยลื้อน่ารักมาก...บ้านของอาอี๋มีรูปของท่านครูบาศรีวิชัย ให้เราได้กราบไหว้ในวันปีใม่ไทยในจีน...เช้าวันต่อมาพวกเราตื่นแต่เช้ามาดูขบวนแห่สงกรานต์มีเผ่าต่าง ๆ มากมาย...แต่งตัวแปลกตาสวยงาม...น่ารักดี ตอนเย็นเราก็ไปนั่งชิว ชิวที่บาร์เบียร์ กับพี่ตุ๊กตา จ๋าวจ่าว เหยียนและจูเลียสองสาวชาวอเมริกันที่เดินทางมาชิวกันที่นี่...ดื่มพอเป็นพิธี มึนเล็กน้อยก็ถ่อสังขารกลับบ้าน...เพราะวันรุ่งขึ้นเราต้องไปวัด สรงน้ำพระ...เดี๋ยวมาเล่าต่อดีก่า...(อีนี่ออกแนวเริ่มขี้เกียจ)..เดี๋ยวมา...

Create Date : 17 มิถุนายน 2551		3 comments
Last Update : 17 มิถุนายน 2551 12:14:34 น.
Counter : 393 Pageviews.
Share Tweet