เสียงหัวใจที่แผ่วเบา

ข้อความในบล็อกนี้และหน้านี้เป็นความรู้สึกของเจ้าของบล็อคที่จะเล่าถึงความรู้สึกที่บอกไม่ถูกว่าสิ่งนี้แหละที่ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์โลกเพราะการมีความหวัง ความรู้สึก และหัวใจที่ทำให้ยังยืนอยู่ได้ในทุกวันนี้ เราก็คิดเช่นกัน และหลายๆคนก็คิดเช่นนั้น หลายเดือนแล้วที่พี่ของฉันได้จากบ้านไปไกลแสนไกลเรียกได้ว่าเกือบครึ่งขั้วโลกกันเลย วันนั้นเรายังจำไม่เคยลืม วันที่พี่ไปเรียนที่อังกฤษ เราไม่เคยคิดเลยว่าพี่จะห่างจากเราได้ขนาดนี้ เราคิดว่าเราเป็นน้องของพี่เสมอ เราเชื่อว่าน้องๆของเราก็คิดเหมือนกับเรา พี่เราจะรักน้องไม่ให้ใครรังแกแม้แต่ปลายก้อย ยอมอดเพื่อให้เราท้องอิ่ม ยื่น ATM ได้ตามสบายเมื่อน้องๆอยากได้ของ หลังจากที่พี่ได้ตัดสินใจสอบชิงทุนเรียนภาษาที่ประเทศอังกฤษและสามารถที่จะทำงานได้ที่นั่นนานถึง 1 ปี เรารับรู้ได้ถึงความรู้สึกของคนในครอบครัว ในเวลานั้นที่สนามบินสุวรรณภูมิเวลา 16.00น. ทุกคนต่างตื่นเต้นกับการเอากระเป๋าเข้าวัดขั่งน้ำหนัก ซึ่งมันหนักเกินกว่า 15 โล ทุกคนต่างช่วยกันเอาของที่อยู่ในกระเป๋าใบใหญ่นั้นออก อันที่คิกว่าไม่จำเป็น แต่สำหรับพี่เรามันจำเป็นทุกอย่างเพราะเค้าไปคนเดียวนิน่า ผ่านไปเกือบ 3 ชม. ที่เอากระเป๋าเข้า - ออก เกือบ 10 ครั้งเพื่อที่จะให้นำหนักพอดีตามที่กำหนด ทั้งคุกเข้าขอร้องขอผ่านไปให้ได้ เพราะพี่เราต้องไปต่อเครื่องบินที่อาหรับเอมิเรตน์อีกด่านที่ตรวจอีก กว่าจะได้แทบเหนื่อย จนถึงไม่กี่นาที ก็ 2 ทุ่มแล้ว ทุกคนกอดพี่ร้องไห้ในใจทุกคน เราเชื่ออย่างนั้นเพราะกลัวพี่เปนห่วง น่าแปลกใจที่ฉันไม่เหนแม่กะพ่อร้องไห้เลย แต่ฉันรู้ว่าลึกๆแล้วใจแทบขาดที่ต้องห่างจากพี่ที่ไม่เคยไปไกลกับพ่อแม่ได้นานขนาดนี้ เราเหนพี่น้ำตาเต็มคลอเบ้า วิ่งเข้าไปกอดแม่กับพ่อ แล้ววิ่งเข้ารันเวย์ที่มีช่องขาวขุ่นปิดกั้นตลอดเส้นทาง เราและน้องๆวิ่งไปตามทางกั้นที่มองได้แค่เพียง เงาเท่านั้นจนลับตาไป ความรู้สึกนั้นถึงตอนนี้ แม่กับพ่อเรายังเป็นห่วงพี่อยู่ตลอดเวลา ทุกเช้าจะถามเราว่าพี่เปนยังงัยบ้าง ครั้งแรกที่ฉันเหนพ่อร้องไห้ก็คืนที่พี่ฉันไป ฉันแอบฟังพ่อกับแม่หน้าห้องนอน ต่างก็บ่นคิดถึงและเป็นห่วงพี่สาว พร้อมพูดมาว่า อนาคตของลูก ทุกลมหายใจที่แผ่วออกมาคงคิดถึงพี่เราอย่างแน่นอนเราเชื่ออย่างนั้น ความรู้สึกนี้ทำให้เรารู้ว่าครอบครัวเรารักกันมากแค่ไหน ตอนนี้พี่เราได้เป็นเชฟร้านอาหารชื่อดัง ที่อังกฤษ และกำลังที่เรียนต่อที่โน่นพร้อมเป็นเชฟอย่างเต็มตัว ต่อวีซ่า อีก 5 ปี เราและทุกคนในบ้านดีใจมาก ยังงัยอยากให้เพื่อนๆที่อ่านความรู้สึกดีๆของเรานี้ มองคนรอบข้างที่เค้ารักเราและเก็บความรู้สึกดีที่มีต่อกันให้นานที่สุด เท่าที่จะนานได้ แล้วเราก็จะรู้สึกว่าเราเป็นมนุษย์ที่หายใจด้วยความรัก ใช้ชีวิตที่มีหัวใจของความสุข ขอบคุณค่ะ

Create Date : 04 ธันวาคม 2552		0 comments
Last Update : 4 ธันวาคม 2552 16:10:59 น.
Counter : 523 Pageviews.
Share Tweet