• It's All About Me

การที่เรารักใครสักคนมันไม่ผิดใช่มะ แต่กับการที่ลืมคนที่เรารักมันช่างยากเหลือเกิน แหมมๆๆๆ ขึ้นต้นดูนำเน่า แต่มันต้องมีคนคิดอย่างงี้และเป็นเหมือนกับข้อความด้านบนที่เราเขียน ความรักของเราที่มีนั้น ก็มีหลายรูปแบบไม่ว่าจะรักครอบครัว คือพ่อแม่ พี่น้อง ญาติสนิทมิตรสหาย จากนั้นก็เพื่อนฝูง ลูกศิษย์ (เพราะเราเป็นอาจารย์) แล้วกับเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกด้วยกัน แต่ที่เราพูดถึงหัวข้อด้านต้นนั้นมันก็คงไม่ใช่ความรักที่เราหมายถึง แต่ที่เราจะพูดถึงก็คงจะเป้นความรักเกี่ยวกับ ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีให้กับผู้ชายที่เธอรัก แต่ว่า เมื่อผู้หญิงคนใดได้รักไปแล้ว ผู้หญิงอาจต้องใช้เวลาทำใจมากกว่าผู้ชาย (หรือผู้ชายจะทำใจนานมากกว่า) อันนี้ขึ้นอยู่กับบุคคลนั้น เราก็ไม่รู้คะ ตอนที่รัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำย่อมเป้นสิ่งที่สวยงามทำให้จิตใจมีความสุขมากๆๆ เกิดการเสียสละ ให้แก่กันและกัน ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะยากลำบาก หรือไม่เคยทำมาก่อน แต่พอมันมีสาเหตุที่ทำให้จากกัน หรือเลิกกันไป มันก็ต้องมีคนตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไม ตามคำถามที่เราคิดเองด้านล่าง 1. ทำไม เราต้องเสียใจเวลาเขาไม่ทักเราในเอ็มเอสเอ็น ทั้งๆๆๆที่แต่ก่อน เขาเป้นคนมารอเราเสมอ และทักเราก่อน 2. ทำไม เขาต้องทำงานเยอะ พอตอนที่เราตั้งใจจะไปเจอเขา อุตส่าห์ทำทุกทางเพื่อที่จะได้เจอกันอีก แต่สุดท้ายเราก็คลาดกันอีก แล้วเสียใจอีกหรอ 3. ทำไม เขาถึงติดต่อเรากลับมาอีก ทั้งๆๆที่เราลืมเขาไปได้แล้ว จะกลับมาติดต่อกันเพื่ออะไร 4. ทำไมต้องส่งข้อความที่ดีๆๆๆทางเมล์มา ว่าถ้าขาดคุณไป โลกนี้ก็คงจะดูเศร้า 5. ทำไม ตัวเราถึงยังลืมเขาไม่ได้สักทีนะ ทั้งๆๆที่เราควรจะตัดใจได้แล้ว 6. ทำไม โชคชะตาต้องทำให้เราต้องมาเจอกันด้วยและรู้สึกรักและผูกพันธ์ด้วย ใครเป็นแบบนี้บ้าง มาเล่าสู่กันฟังก็ได้นะคะ ตอนนี้ขอพอแค่นี้ก่อนนะคะ วันหลังจะมาเล่าเรื่องของครุน่ารักกับลูกศิษย์แสนซน อิอิอิ   Create Date : 04 เมษายน 2553     Last Update : 5 เมษายน 2553 23:45:27 น. Counter : 1489 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เราจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้ยังไงดีเนี่ย คือไม่ได้มาเล่นบล๊อกนานมากๆๆๆเลยคะ เพราะมันมีงานให้ทำอยู่เรื่อยๆๆ แต่วันนี้มันเซ็ง แล้วก็มีเรื่องของคนรู้จักคนหนึ่ง ซึ่งเราก็หาคำตอบให้มันไม่ได้เหมือนกัน คือว่ากรณีนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งไปเมืองนอกช่วงซัมเมอร์คะ แล้วก็เป็นผู้หญิงที่หน้าตาก็น่ารักพอใช้นะคะ เป็นคนอัธยาศัยดี แต่เธอไม่คิดที่อยากจะมีแฟนกับเขาสักเท่าไร แบบว่าอยากเป็นคนโสด เหมือนหนังเรื่อง Runaway Bride อะคะ กลัวกับการมีชีวิตคู่ แต่จู่ๆๆๆโชคชะตาก็เหมือนจะเล่นตลก ช่วงที่ทำงานอยู่ ดันไปเจอผู้ชายคนหนึ่งเขา แถมหน้าตาน่ารัก ตรงสเป็คเธอซะงั้น เธอด้วยความเป้นคนไทยอัธยาศัยดี ก็ทักตามประสา แล้วก็ถามเขาซะว่าทำงานอะไร แถมผู้ชายดันหน้าตาเหมือนลูกครึ่ง เธอก็ถามเขาและเขาก็บอกว่าใช้ ว้าว ช่างบังเอิญ แต่คุยกันได้แป๊บเดียว ผู้ชายก็ไป แล้วก็ทิ้งเบอร์ให้ เผื่อมีอะไรให่ติดต่อ แต่ผู้หญิงคนนี้เคยฝึกงานโรงแรมมาก่อนตอนอยู่เมืองไทย เลยคิดว่า ไอ้ผู้ชายคนนี้มันต้องให้เบอร์กับผู้หญิงบ่อยๆๆแน่เลย เจ้าชู้นะเนี่ยเรา คิดว่าจะโทรไปหรอ ฝันแล้วมั้งครับ อีกอาทิตย์หนึ่งต่อมา ตาผู้ชายคนนี้มาหาเธอที่ทำงานอีกแล้ว แต่วันนี้แต่งตัวตามสบายกว่าครั้งที่แล้ว แถมหน้าตาดูสดชื่น ก็มาถามสารทุกข์สุขดิบ แล้วก็กล้าขอเบอร์อีเมล์เธออีกด้วย เธอเลยคิดในใจว่า เอาหวะ ให้เมล์ก็ได้ อยากเอาไปทำอะไรก็เชิญ อีกไม่กี่วัน ผู้ชายคนนี้ก็ส่งเมล์มา แล้วก็แอดเธอในเอ็ม เอส เอ็นซะงั้น เผื่อมีโอกาสได้คุยกัน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจตาหนุ่มคนนี้ แต่แค่รู้สึกดีว่ามีคนที่เป็นส่วนเอเชียเหมือนเธอ จะได้คุยอะไรกันรู้เรื่อง กินข้าวเหมือนกันอะไรทำนองนั้นด้วย แล้วผู้ชายคนนี้ ก็เหมือนจะส่งเมล์มาถามรายละเอียดของผู้หญิงคนนี้ แล้วเธอก็เป็นคนไม่มีความลับ เลยมีอะไรก็เล่าเขาไปหมด ส่วนผู้ชายก็เล่าเรื่องต่างๆๆให้เธอฟังเช่นกัน ว่าเป็นคนที่ไหน ทำงานอะไร พ่อแม่เป็นใคร มีพี่น้องกี่คน ทั้งคู่ก็ต่างแลกเปลี่ยนข้อมูลกันหละกัน แต่อีกแล้ว เหมือนโชคชะตาเล่นตลกอีกครั้ง รูมเมทของเธอ อยู่ดีๆๆก็นึกอะไรขึ้นมา ไปออนเอ็มของเธอแล้วดันไปเจอหนุ่มคนนั้น เลยทักทายแถมให้ที่อยู่เขาไปซะงั้น พอผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้วรูมเมทก็บอกเธอว่า เธอได้ให้ที่อยุ่กับผู้ชายคนนั้นแล้วบอกว่าจะทำกับข้าวให้ทาน โอ้ แม่เจ้า รูมเมท เธอช่างกล้าชวนผู้ชายมาบ้านนะเนี่ย ทั้งๆๆๆที่ผู้หญิงคนนั้นเองชอบความเป็นส่วนตัวค่อนข้างมากๆๆๆ แล้วเจอเหตุการณ์แบบนี้ เธอก็ต้องไล่ไปตามนำ เอาหวะ มาบ้านก็มา ไปนั่งดูข้อความที่เพื่อนเธอเก้บเอาไว้ตอนที่รูมเมทของเธอแอบอ้างว่าเป้นเธอ แล้วยังงี้ผู้หญิงคนนั้นจะทำยังไงต่อดีหละ ปล. เรื่องยังมีอีกยาว เดียวกลับมาพิมพ์ใหม่คะ มาต่อนะคะ หลังจากผู้หญิงคนนั้นถูกหมัดมือชกในการพบเจอหนุ่มลูกครึ่ง เธอก็ไม่ลืมที่จะอ่านสคริปต์ที่น้องได้เตรียมมาให้ แล้วก็ออกไปซื้ออาหารมาเตรียมไว้กินเองและเผื่อเอาไว้กับแขกที่อาจจะมาไม่มาหรือมาก์ได้   Create Date : 21 มีนาคม 2553     Last Update : 30 มีนาคม 2553 14:00:51 น. Counter : 510 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ลัลล่า เดินเล่นที่ฮ่องกงกับคุณแม่ จังหวัดที่78 ของคนไทยเจ้าคะ ไม่ได้เข้ามาเล่นบล็อกมานานแล้ว แถมวันนี้แอบเซ้ง เลยเข้ามาอัพเล่นๆๆดีกว่า รู้สึกว่าช่วงนี้ไม่มีความบันเทิงอะไรเลย แอบน่าเบื่อมากๆๆเลยคะ เลยเอารูปที่ไปเที่ยวที่ฮ่องกงมาเมื่อเดือนสิงหา ช่วงปลายเดือนๆมาอวดดีกว่า ซึ่งจริงๆๆแล้ว ก็ไม่มีอะไรเท่าไร ไปได้แค่3วันเองเท่านั้น เพราะรู้สึกว่าฮ่องกง มันเป้นที่เที่ยวที่คนไทยนิยมไปเพราะ 1. ไม่ต้องขอวีซ่า 2.เดินทางแค่2ชั่วโมงกว่าๆๆ 3.ค่าครองชีพไม่ค่อยแพงมากเท่าไร 4.ไม่ต้องเสียภาษี ทำให้ซื้อของได้ถูก 5.คนฮ่องกงพูดภาษาอังกฤษได้ค่อนข้างดี และอีกมากมาย ทริปครั้งนี้นะคะ ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวมากเท่าไร เพราะไปกับคุณแม่ ฉลองวันแม่ช้าไปหน่อย เพราะนานๆๆจะไปต่างประเทศกับคุณแม่สักที แถมไปกับผู้ใหญ่ ก็ต้องคอยดูแล เป็นลูกที่ดี ปกติไปเที่ยวเอง สมบุกสมบันมากกว่านี้อีกคะ มาดูรูปกันดีกว่า ประเด้นทริปนี้ ดูเอาตามหนังสือท่องเที่ยวนะคะ และเน้นอยากไปทำบุญแล้วก็กินลมชมวิวเมืองมากกว่า ไม่เน้นช็อปคะ แบบว่างบมีน้อย ใช้สอยแต่พอประมาณ รูปแรกก็พระใหญ่ ที่ท่องเที่ยวซึ่งเป้นสิ่งที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้ได้มากที่สุด เสียดายวันนั้น รถเคเบิ้ลเสีย เลยต้องนั่งรถเมล์แทนอะคะ ต่อไปก็รูปวิวทั่วๆๆไปนะคะ มีทั้งตอนกลางวัน และตอนกลางคืนคะ พวกรูปตอนกลางคืน น่าเป็นโซน Mongkok คะ แบบว่าเดินไปมัวๆๆ ก็เจอเอง คือแบบว่า อยากเห้นแสงสีตอนกลางคืนนั้นเอง แถมห็ไม่ไกลจากดรงแรมมากเท่าไรคะ สิ่งที่ชอบมากอีกอย่างก็คือ รถแท็กซี่ สีแดงแรงฤทธิ์ สวยสุดยอด รวมถึงรถรางก็แดงงงงงง สวยดีคะ ทริปนี้ สู้เพื่อแม่คะ ถึงแม้ว่าจะอดไปดิสนีย์ เพราะแม่ขาไม่ค่อยดี แต่ก็ถือว่าคุ้มค่า เพราะพาแม่เที่ยว เป็นลูกตัญญูก็พอแล้วคะ ทริปหน้า จะเป้นอะไรดีหนา สาธูขอได้ไปเที่ยวเกาหลีใต้สีกทีเถอะ เพื่อนด่าจนไม่รุ้จะเอาหน้าไปซุกตรงไหนแล้วคะ ใครสนใจไปเกาหลีด้วยกัน บอกได้เลย เพราะมีที่อยู่ฟรี เพราะเพื่อนอยู่โน้น   Create Date : 20 ตุลาคม 2552     Last Update : 21 ตุลาคม 2552 0:49:58 น. Counter : 904 Pageviews.   1 comment Share Tweet

My Winnie The Pooh Collection วันนี้มาดูรูปน้องหมีพูในคอลเล็คชั่นกันดีกว่าเนอะ ตัวแรกได้จากแม่ของเพื่อนคนเมกัน ส่งมาให้ตอนอยู่โรงพยาบาลที่เมกา ถือว่าได้เป็นของขวัญชิ้นแรกของปีนี้เลย ชอบมากๆๆ แถมหมีพูตัวนี้ได้เดินทางจากเมกากลับมาไทยด้วยหละ น้องหมีพูตัวนี้ กำลังรอเขาเรียกให้ขึ้นเครื่องอยู่นะครับ สังเกตุข้างหลังเป็นเหมือนรางรถไฟที่สนามบิน O'Hare ที่ชิคาโก้นู้นแนะ ตัวต่อไปตัวนี้ ได้มาจากเพื่อนคนเมกัน เมื่อปี 2007 แบบว่าน่ารักมากๆๆเลย เป้นของขวัญที่ได้ช่วงวันอีสเตอร์ ได้มาเป้นแพ็กเกจคู่ เพราะเพื่อนชอบทิกเกอร์ ส่วนเจ้าของบล็อกชอบหมีพู ตัวนี้ก้บินมาจากอเมริกาเช่นกัน   Create Date : 22 กรกฎาคม 2552     Last Update : 23 กรกฎาคม 2552 20:33:39 น. Counter : 669 Pageviews.   2 comment Share Tweet

HBD To My Big Brother (ที่หน้าตาก็งั้นๆๆแหละ) เมื่อวานนี้ก็เป็นวันที่สำคัญอีกวันหนึ่ง เพราะเป้นวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดของคุณพี่ชาย ซึ่งตอนแรกเกือบจะไม่ได้ไปกิน เพราะทะเลาะกันอีกแล้ว ซึ่งก็เป็นเรื่องเดิมๆๆ "จ๊อยซ์ เมื่อไรจะเลิกทะเลาะกับน้องสักทีหละ เราก็โตแล้วนะ" พี่ชายบ่น "อะไร เป็นพี่ก็ต้องเตือนน้องบ้างสิ แล้วทำไม พูดเหมือนแกมาดูมันบ่อยๆๆยังงั้นแหละ" จ๊อยซ์ก็เริ่มอารมณ์ขึ้นแล้วนะ "ยังงั้น แกมาทำงานแทนพี่มั้ยหละ แล้วให้ฉันมานั่งอยู่บ้านทำงานบ้านแทน อยากมากเลยนะ แลกกันมั้ยหละ แล้วแกก็มาเลี้ยงดูพี่ด้วยหละกัน" พี่ชายเดือดอีกนิดแล้วนะ "แหม อย่ามาปากดี แล้วที่ทำอยู่เนี่ย เขาเรียกว่าอะไร แค่นี้ทำมาบ่น เบื่อหวะ" จ๊อยซ์เริ่มเซ้งและเบื่อมากขึ้นเรื่อยๆๆๆ จนแม่เข้ามาแทรก "แล้วปกติ จ๊อยซ์กับหยกมันก็กวนๆๆกันตลอด ชอบยั่วกันไปมายังงี้กันอยู่แล้วนะ ทำไมไม่ชินอีกหละ" คุณลูกชาย "แล้วดูดิแม่ ขนาดผมทำงานก็เยอะ ก็ยังต้องมานั่งเก็บกวาดบ้านทุกวันเลยนะ หยกบอกว่าจะกรอกนำ ก็ไม่ทำ พูดแล้วก็หูทวนลม เงินก็ใช้เยอะ อยากได้อะไรก็ซื้อให้ แม่ตามใจมันมากเกินไปแล้ว" พี่ชายเริ่มมีนำโห "ก็น้องยังเรียนอยู่นะ จะเอาอะไรกันหนักหนา ขนาดแม่ทำงานก็ยังต้องมานั่งเก็บกวาดบ้านบ้างเลย ทั้ง จ๊อยซ์ แม่และก็คุณลูกชาย ก็ทำไม่ต่างกัน อะไรช่วยได้ ก็ช่วยกันไปเถอะนะ" แม่พูดแบบประโยคเดิมๆๆ นี้คือตัวอย่างของที่บ้าน ซึ่งเป้นส่วนน้อย และเป็นเรื่องที่จะพูดกันบ่อยๆๆ แต่สุดท้าย พออารมณ์ดีขึ้น ก็ไปกิน OISHI EXPRESS คนละ 329 ++ แต่มีบัตรลด ไปกัน 5 คนก็เหลือ 17-- จาก 19-- จำไม่ได้คะ ซึ่งตอนแรก ต่างคนต่างอารมณ์ไม่ดี เกือบจะไม่ได้ไปกินซะแล้วสิ รูปเจ้าของงานวันเกิดนะจ้า ต่อไปน้องสาวคนเล็ก ที่ดูเหมือนว่าจะสวย (มั้ง) อีกรูป เห็นหน้าชัดๆๆ ก่อนไปทำผม แล้วก็มาถึงคนที่นั่งพิมพ์อยู่เนี่ยหละคะ คนสำคัญคนต่อไป ก็จะขาดไม่ได้ เพราะถ้าไม่มีคนนี้ สามตัวข้างบน คงไม่ได้เกิดมาหรอกคะ ขนาดแอ็บแบ๊วยังน่ารักเลยนะเนี่ย แม่ฉัน คนต่อไป ก็คือเพื่อนสนิทของพี่ชายนะครับ ที่ถ่ายรูป เพรากะลังอืดท้องทั้งคู่นะจ้า บรรยากาศข้างในร้าน ซึ่งเป็นช่วงซากุระ บานมั้งคะ และรูปสุดท้าย เค้กวันเกิดแบบปัญญาอ่อน สำหรับคนอายุ 27ปี เพราะอารมณ์ของคุณแม่อยากให้พี่ชายเป่าเค้ก เลยออกไปหาเค้ก แต่ตอน 4ทุ่มกว่าๆๆ จะไปหาที่ไหนได้หละคะ เลยไปดูที่เซเว่น เลยได้ก้อนเท่านี้มา ไปมาตั้ง 3ร้านนะคะ กว่าจะได้ ลุ้นแทบตาย วันนี้มาถ่ายทอดเรื่องราว ของพี่ชายที่แสนดี (ส่วนมากจะเป็นยังงั้น) ที่รักน้องและครอบครัวค่อนข้างมาก ท่าทางบ้านนี้คงขายไม่ออกกันสักคนแน่ๆๆเลย อยู่เลี้ยงน้องหมาดีกว่าๆๆแน่เลย ยังงั้นเจ้าของวันเกิดขอมาส่งหน้าตาขี้เหร่ๆๆก่อนจะไปดีกว่า (ถ้ามันรู้ว่าน้องเอามาออกในบล็อกอย่างนี้ มีหวังโดนว่าแน่ๆๆเลย แต่ไม่กลัวเถอะ 555 )   Create Date : 19 มิถุนายน 2552     Last Update : 19 มิถุนายน 2552 20:47:28 น. Counter : 1899 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• บะหมี่น้ำแสนอร่อย
• prettybua
• Tristy
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com