ผู้เฒ่า - คาราบาว
ลืมตามาชำเลืองดูโลก เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว กว่าจะได้ขบเขี้ยว ก็ย่างวัยชรา ฟันฟางจนจะหักหมดปาก ตามัวจนจะมองไม่เห็น ริ้วรอยของความลำเค็ญ อยู่ที่เส้นเอ็นปูดโปน
คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่ เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่ยังเลี้ยงดูลูกน้อย อดออมวันละนิดละหน่อย เก็บสิบเป็นร้อยส่งลูกน้อยเล่าเรียน หวังเพียงเพื่อลูก ๆ เติบโต ได้เป็นผู้มีการศึกษา หนทางในภายภาคหน้า เป็นเจ้าคนนายคน ผู้เฒ่าเอย...จนเนื้อหนังหย่อนยาน ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ นะผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ
ผู้เฒ่าเอย...จนเนื้อหนังหย่อนยาน ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ นะผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ
ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า ที่เส้นผมหงอกขาวและดวงใจอาดูร ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่ ต่างตอบแทนน้ำใจเพียงรดน้ำดำหัว สังคมทวีความดิ้นรน สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว กลัวไม่มีคนไปเผา
Create Date : 28 มิถุนายน 2561 |
Last Update : 28 มิถุนายน 2561 15:33:32 น. |
|
0 comments
|
Counter : 235 Pageviews. |
|
|
|
|
|