ความตาย.....ทำไมใจร้ายนัก

ขอระลึกถึงการจากไปของแมวอันเป็นที่รัก



ตัวนี้ชื่อ มันนี่ เป็นแมวที่จากเราไปเป็นตัวแรก เนื่องจากอุบัติเหตุ



นับจากวันแรกที่พาเค้ามา มันนี่ อายุได้แค่ 3 สัปดาห์ นับว่าเล็กมาก ตลอดระยะเวลาที่อยู่กับเรา มันนี่ไม่เคยเจ็บ ป่วย หรือมีโรคอะไรร้ายแรงเลย จะมีก็ตอนแรกที่เค้าเป็ฯเชื้อรา พามาติดกันทั้งบ้าน แม้แต่มี๊ของมัน รักษาอยู่เป็ฯเดือนกว่าหาย



มันนี่เป็ฯแมวที่อ้อน และติดเรามาก เพราะว่าเลี้ยงกันมาตั้งแต่ป้อนนมขวด ทำทุกอย่าง ตื่นนอนมาตอนตีห้า เพื่อมาชงนมให้เค้ากิน ป้อนไป สับปะหงกไป

และทุกเช้า เค้าจะเป็ฯคนมาปลุกเรา โดยจะย่องมาบนที่นอน แล้วขึ้นมาบนหน้าอกเราอย่างแผ่วเบา ถ้าเรายังไม่ตื่น เค้าก็จะนั่งนอนรออยู่อย่างนั้น ไม่ส่งเสียง

แต่ถ้าเรารู้สึกตัวเมื่อไหร่ ขนาดยังไม่ทันลืมตา แกล้งทำเป็นหลับอยู่ ก็จะรูทันทีว่า มี๊ตื่นแล้ว มาป้อนนมหนูเดี๋ยวนี้เลยนะ
อย่ามาแล้งนอนเลย เดี๋ยวเหอะ และจะร้องลั่นจนเราต้องลุก แกล้งนอนต่อไปไม่ได้

จนเราได้ย้ายมาบ้านใหม่ เป็ฯที่ที่ไม่คุ้นเคย บางครั้งก็ต้องอาศัยใช้เชือกจูง เพื่อให้เค้าออกมาเล่นข้างนอกบ้าง แต่ไม่กล้าปล่อย เพราะกลัวหลงกลับบ้านไม่ถูก

จนมาวันนึง ก็เกิดเรื่องเศร้าที่สุด



มันนี่หลุดจากสายจูง และเดินเล่นไปเรื่อยตามประสาแมวตัวผู้ เพราะตอนอยู่ที่บ้านเดิม เค้าก็จะไปเที่ยวแบบนี้ตลอด แต่หมาแถวบ้านเก่าจะไม่กัดเค้าเลย แต่ที่นี่ไม่ใช่

มันนี่ถูกบางบางแก้วกัดเข้าที่ช่วงสะโพก แล้วเค้าเป็ฯแมวเปอร์เซีย กระโดดหนีขึ้นกำแพงไม่เป็น เลยหนีไม่ทัน

มันนี่ถูกกัด แต่เค้าก็ไม่ได้ตายในทันที เค้าพยายามพาตัวเองกลับมาบ้าน ซึ่งเหลืออีกแค่ สองหลังก็จะถึงบ้านอยู่แล้ว

แต่มันนี่ก็มาไม่ไหว มันนี่เหนื่อยแล้วจ่ะ มี๊จ๋า มันนี่กลับไปเจอหน้ามี๊ครั้งสุดท้าย ไม่ไหวแล้ว มันนี่ขอพักหน่อยนะ เดี๋ยวถ้าหายเหนื่อยจะกลับไปบ้านเรา

แต่มันนี่ก็ไมสามารถลุกขึ้นมาได้อีก มันนี่ได้พยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็มาไม่ถึง

สภาพที่เพื่อนไปเห็น คือมันนี่ นอนหลับตายอยู่ที่บ้านที่ถัดไปอีกสองหลัง

โกรธ เจ็บใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ จะโทษหมา มันก็เป็นแค่หมา ที่ทำไปตามสัญชาตญาณของสัตว์

คงผิดที่เราเอง ที่ไม่ดูแล ไม่ระมัดระวัง เค้าจึงจากไป ทั้งที่อายุได้แค่ 1 ปี

Create Date : 03 กันยายน 2549		2 comments
Last Update : 27 มกราคม 2550 15:49:43 น.
Counter : 466 Pageviews.
Share Tweet