ทัวร์นรก ตี๋ยกล้อ 2

ภาคภูเขา

ตามกำหนดการ วันนี้( 9 มีค. )เราต้องไปตลาดบ้านเพ ศาลพระเจ้าตาก และ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำระยอง แล้วกลับถึงกรุงเทพฯ ประมาณ 4 -5 โมงเย็น

ตี3 ตี 5 ตี5 ครึ่ง
เราตื่นเป็นระยะ เนื่องจากทางรีสอร์ทไม่อยากให้ลูกค้าพลาดชมพระอาทิตย์ขึ้น
แอร์ถึงได้ตั้งไว้ ที่ 18 องศา แม้ว่าจะพยายามปรับเป็น 25 องศาแล้วก็ตาม คริคริคริ ตื่นมาเพราะความหนาว เอาวะ อาบน้ำ แต่งตัวซะเลย ออกไปแลพระอาทิตย์ขึ้น ให้สมกะมาเที่ยวหน่อย

ตี 5 53 นาที
ท้องฟ้าหลัว -*- มีเมฆมาก ท่าทางฟ้าไม่เปิด เราแอบเซ็ง ไรฟร้า
อุตส่าห์จะมาดูพระอาทิตย์ ด้วยความโมโห เราเดินไปด้านหลังรีสอร์ท หาหญ้ากินประทังหิว ( ซะงั้น ) เดินเล่นๆไปมา พระอาทิตย์ก็โผล่มาพอดี ดูดิ๊ พลาดช็อตเด็ดไปซะได้

พระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า

อุตส่าห์เดินมาทัน เห็นพระอาทิตย์ หยิบกล้อง โซนี่น้อย ที่ว่ายน้ำแข็งขึ้นมา ( กล้องแคนนอน ของบริษัท เจ๊งกะบ๊งไปแล้วเซ็งจริง T ^T ) จะเล็งพระอาทิตย์ให้สมกะมาเที่ยวหน่อย

โอ๊โห กรุ๊ป ทัวร์กะเหรี่ยง ( คนละเผ่ากะเราที่เม้าท์ + เกะ กันเมามันส์เมื่อคืน )
โผล่มาจากไหนไม่รู้ บังทุกท่วงท่า ไม่ว่าเราจะเล็งไปที่มุมไหน
โอ๊ว พระอาทิตย์ ก็จะหายไปท่ามกลางกลีบเมฆ แต่จะไปว่าเขาก็ไม่ได้นะ เรามาช้าเอง เราผิดเองที่ไปยืนด้านหลัง ผิดที่หลบมุมแล้วไม่พ้น

ได้รูปพระอาทิตย์แบบเสียไม่ได้ มา 2 รูป แบบว่าไม่อยากถ่ายคนอ่ะ นอกจากเจ้าของกล้อง 555 ( ทรามได้ใจจริงๆ )


อาหารเช้าแสนหรรษา

มีคูปองให้ สำหรับ ไข่ดาว แฮม ไส้กรอก ขนมปัง
และ โอวันติล + ข้าวต้มปลา ( ไร้สัญชาติ)

ไข่ดาว แฮม ก็พอผ่านนะ ไส้กรอกมันรสชาติแปลกๆอ่ะ

ข้าวต้มปลา ( ? ) เติมได้ไม่มีอั้น
หะแรก เราเห็นเข้าหยิบวัตถุอะไรบางอย่างสีเหลืองๆนวล วางลงก้นถ้วย 1-2 ชิ้น
ไอ้เราก็นึกว่านั้นคือ แคบหมู หรือ อะไรซักอย่างที่เป็นเครื่องเคียง
จากนั้นตักน้ำ + ข้าวต้มราดลงไป กลายเป็นข้าวต้มแสนอร่อย ( -*- ) ที่แม้แต่ตอนหิวๆ ยังไม่อร่อย เราอุตส่าห์ปรุงอย่างดี แต่แบบว่าโอ๊ววววววว เศร้า
แล้วเรามารู้อีกทีว่าศิลาฤกษ์ที่วางลงไปนั้นคือ ปลา ..... คิดดูดิ ว่ามันเศร้าขนาดไหน

เราไม่ได้มีอคติกะข้าวต้มปลามาก่อนนะ
พ่อเราเนี่ย ทำกินตลอด
ขนาดว่าปลาแล่สวย ไม่คาว สด และ อร่อยแบบไม่ต้องเติม เนี่ย เรายังไม่กิน คิดดูแล้วกันว่าข้าวต้มมื้อนี้จะได้กินเราเหรอ -*-

11 โมง เก็บของเตรียมอำลา -- บ๊ายบายรีสอร์ท
คราวนี้เราเชื่อในเรื่องเทคโนโลยีและการโปรโมตจริงๆ จงอย่าเชื่อในสิ่งที่ไม่เห็น ( ด้วยตาตัวเอง )

ตลาดเพ
ขายอาหารทะเล ของที่ระทึก เอ๊ยที่ระลึก สิ่งที่ทำให้เราเฉา คือ แบบว่า เราไปตอนเที่ยงครึ่งพอดี โอ๊วโห โค ตร ร้อนเลยอ่ะ ร้อน ร้อน ร้อน มากๆ
สัมผัสบรรยากาศ และ ชีวิต ของคนที่นี่ ก็ต้องทำตัวกลมกลืนชิมะ
ปู กุ้ง หอย ปลา สารพัดสัตว์ที่นี่สดมากๆ แน่อ่ะจิ มันยังดิ้นก็แด่วๆ ๆ นี่นา
พอดี เราแพ้พวก ปลา เป็นๆ อ่ะ ควรห่างไว้ให้ไกลมิฉะนั้นสติอาจแตก
ยกมันกัดกินสดๆ ( ล้อเล่น ) หันไปหากลิ่นหอมหวล ของปลาหมึก กุ้ง ตากกันดีกว่า อิอิอิ

เราคงเป็นลูกค้าที่แม่ค้าพากันส่ายหน้าเลยทีเดียว แบบว่า มาเดินดูอย่างเดียวจริงๆ ไม่คิดจะซื้อเลย - -" ขนาดไม่ซื้อยังได้ทอปฟี่ ครึ่งโล ให้มดที่บ้านกินเลย

เมื่อก่อนแบบช๊อปกระจายมาก ซื้อโน่น ซื้อนี่ ซื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า และสุดท้าย ของที่ซื้อมาทั้งหมดก็ต้องกินเอง -*- เรื่องมันเศร้า แบบว่า ทำไปทำไมเนี่ย จากนั้นเราก็โดนหักมุมนิดหน่อย จุดหมายปลายทางต่อไปของเราคือ เขาคิชกูฏ


Next station Kritchakood Mount.

หวาย หวาย ไม่ได้ตั้งใจจะไปเท่าไหร่ แต่ไม่รู้ทำไม มาอยู่ในแผน ได้
ข้าวกลางวันก็ยังไม่ได้กินกะว่า ขึ้นเขาเสร็จค่อยกิน (คิดง่ายไปซะแล้ว) แล้วเราก็ได้กินข้าวกลางวัน ตอน 1 ทุ่มครึ่ง

มาถึงเขาปุ๊บ เขาว่าให้ไหว้พระและอฐิษฐานจิต ขอขึ้นเขา
เราก็ไม่ติดแบงก์ย่อยมาด้วย ( จริงๆ แล้วแทบไม่ติดสตางค์มาทีเดียว 555 )
เสร็จปุ๊บ รอคณะทัวร์ครบ ผู้ร่วมชะตากรรมปีนเขา คิชกูฎ ครั้งที่ 1 เตรียมออกเดินทาง คริคริ

ซื้อบัตรนั่งรถ ไปกลับ คิวบน + ล่าง รวม 200 บาท แต่ซื้อแต่ละครั้งนะ
อัตราเดียว คนละ 50 บาท
แต่นแต๊น นั่งรถกระบะ แคป เทอร์โบ เราก็นั่งข้างหลังเลย บรรยากาศดี ดี๊ดี๊ ( ดีจน.... ) เลยล่ะ ขอตัดตอนก่อน
ฆ่าตัดตอน เดี๋ยวต่อตอนใหม่ คริคริ

Create Date : 10 มีนาคม 2551		7 comments
Last Update : 13 มีนาคม 2551 15:03:53 น.
Counter : 896 Pageviews.
Share Tweet