ขอบคุณสำหรับ บทความดีๆค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ฝน

อ่านไดอารี่ของพี่วันนี้ เจี๊ยบก็กลับไปเปิกลิ้นชักโต๊ะดูว่าสีไม้ของตัวเองนั้นหน้าตาเป็นเช่นไร?
ภาพดอกไม้สวยจังเลยพี่ งานของพี่เริ่มต้นแล้ว และคงจะกำลังดำเนินต่อไปตามขั้นตอน กรรมวิธี
ส่วนงานของเจี๊ยบก็กำลังเริ่มต้น และกำลังทำอย่างต่อเนื่องอยู่เช่นกันค่ะ
มีความสุขกับการเหลาดินสอสีนะคะ

สวัสดีวันฝนตกค่ะพี่ซิลลี่

แวะมาอ่านประจำ ไม่เคยพลาดแม้สักบล๊อค
แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายค่ะ

พี่ละเมียดละไมจังเลย
เห็นอะไรหลายอย่างที่หลายๆ คนอาจมองผ่าน (วดีด้วย)
อย่าง ฟองนม หรือ แค่เหลาสีไม้ อย่างนี้น่ะค่ะ
ชอบจังเลย

วดีก็มีสีไม้นะคะพี่ พอมันกุด ก็ใช้กบเหลา แก่กๆๆ
ตอนนี้โดนลูกโซ่ยึดครองไปแล้วค่ะ

ดื๋อจ๊ะ
มัชแวะมาทักทาย ... หลังจากหายศีรษะไปนาน
ชองเรื่องดินสอสีของดื๋อมากๆ
การหาอะไรบางอย่างที่ทำให้ใจนิ่ง เป็นสมาธิ มันดีจริงๆ

ดื๋อสบายดีนะ

สวัสดีค่ะพี่ฝน
ผื่นหายแล้วหรือยังคะ?ช่วงนี้หนอนแมลงมีเยอะมาก ที่บ้านเจี๊ยบหนอนที่มีขนเยอะมาก มากินใบไม้ดอกไม้ที่ปลูกไว้ อาจเป็นไปได้ที่พี่อาจจะแพ้ขนหนอนพวกนี้ได้นะคะ

ส่วนอาการเหนื่อยง่ายนั้น ต้องหาเวลาออกกำลังกายบ้างนะคะ เจี๊ยบเคยเจ็บหน้าอก อึดอัดๆเหมือนหายใจไม่เต็มปอดอยู่พักนึง ไปหาหมอ หมอบอกให้ออกกำลังกาย ตอนนี้ก็หายดีแล้วค่ะ ครอเลสเตอรอลสูงด้วยเจี๊ยบ ก็เลยออกกำลังกายสม่ำเสมอ

นินเทนโด ดีเอ็ส เจี๊ยบไม่ค่อยแล้วค่ะ ตอนนี้คนที่ติดแกมส์น่ะ พ่อบ้านเจี๊ยบเอง ความจริงตั้งใจซื้อให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดนั่นแหล่ะค่ะพี่ เพราะเห็น้วลามีโฆษณานี้ทีไร ดูพี่แกสนใจดูทุกครั้ง เลยคิดว่าคงอยากได้

สินค้ามันเกลี้ยงตลาดเลยนะคะตอนนี้ แต่วันนั้นโชคดีเดินเล่นอิเซตัน เจอเขาขายอยู่(แต่เป็นรุ่นเก่า ไม่ใช่ดีเอ็สไลท์)ก็ซื้อมา เพราะชอบสีฟ้าน่ะค่ะ

ตอนนี้อ่านหนังสือ ท่องคันจิมากกว่า (เล่นเกมส์ทดสอบระดับสมอง เท่ากับคนอายุห้าสิบแน่ะ โอ้โห...ช็อคซิเนม่าเลย)แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก มันเป็นแค่เกมส์ คนเรามีความถนัด และมีความสามารถไม่เหมือนกัน เจี๊ยบไม่ถนัดเล่นเกมส์นั้น แต่เจี๊ยบถนัดเล่นเกมส์อื่น

เสาร์-อาทิตย์นี้เจี๊ยบไม่ไปงานเทศกาลอาหารไทยค่ะ สรุปว่า อยู่บ้านดีกว่า มอสมาก็ช่างมอสเถอะ

วันก่อนโน้นไปทานยำปลาดุกฟูที่ร้านไทยแลนด์แถวคินชิโจ เผ็ดจี๊ดจ๊าดถูกใจมาก

พี่ฝนชอบอาหารรสเผ็ดไหมคะ?

สวัสดีค่ะพี่ฝน
ตอนดีเอ็สไลท์ออกมาใหม่ๆ ที่อิโตโยกาโดใกล้บ้านก็ประกาศว่าให้มาเข้าคิวจับฉลาก เจี๊ยบก็ไปต่อคิวกับเขา แต่ก็ปิ๋วกลับมา เห็นว่าถ้ามีสองเครื่องสามารถคอนเน็คกันเล่นเกมส์ด้วยกันได้ด้วยใช่ไหมคะ? แล้วก็ส่งข้อความ เขียนรูปส่งไปให้เครื่องอื่นๆได้ด้วย?เหมือนส่งเมลล์เลยนะคะ (ยังไม่เคยทดลองภาคปฏิบัติค่ะ ได้แต่อ่านคู่มือที่เขาแถมมากับตลับเกมส์)ดีๆๆเอาไว้แลกเกมส์กันเล่นค่ะ

ตลับสนทนาภาษาไทยที่มัทซึชิม่า นานาโกโฆษณาใช่ไหมคะ? ขอน้ำแตงโมปั่น....

เคยดูทีวีเขาบอกว่าถ้าทานอาหารรสเผ็ดให้ดื่มนมค่ะ จะช่วยแก้เผ็ดได้ เคยลองครั้งนึง ทานส้มตำกับนมเย็นแก้เผ็ดได้จริงๆค่ะ แต่อีกสิบชม.ต่อมาท้องเดินตั้งหลายรอบเลย...

พี่ฝนลองแวะจัสโก้สิคะ ตอนนี้น้ำดอกไม้ของไทย ร้อยเก้าสิบแปดเยน วันนี้เจี๊ยบก็ไปจัสโก้มาค่ะ แต่ซื้อทุเรียนมาลูกเดียว

สดชื่นทุกวินาที อยู่ดีๆชีวีสดใสๆนะคะ (เลียนแบบเพลงไตเติลไทยทีวีสีช่องสามน่ะค่ะ หุหุ)

สวัสดีค่ะพี่ฝน
วันนี้เจี๊ยบไปสถานทูตไทยมาค่ะ ไปธุระเรื่องใบมอบอำนาจ คนเยอะเหมือนเดิม คงเพราะว่าวันนี้เป็นวันจันทร์ด้วย

ถ้าเจ้าหน้าที่เขาเรียกหมายเลขบัตรคิวของเราแล้ว แต่เราไม่อยู่ พอเข้ามาดูอีกที หมายเลขของเราผ่านไปแล้ว ก็ต้องกดบัตรคิวใหม่ รอต่อไปจนกว่าเจ้าหน้าที่เขาจะเรียก...

ไม่ใช่กรณีของเจี๊ยบหรอกค่ะ แต่เท่าที่นั่งรอเจ้าหน้าที่เรียก ก็เห็นว่าหลายคนพลาดจากหมายเลขแรกที่ตัวเองได้ จนทำให้ต้องกดบัตรคิวใหม่ รอนานกว่าเดิมและอารมณ์บ่จอย (จะโทษใครดีล่ะ?)
จริงๆแล้วตรงที่กดบัตรคิว เขาก็เขียนป้ายบอกไว้ชัดเจนนะคะว่าถ้าเรียกแล้วไม่มา เมื่อเรียกผ่านหมายเลขเราไปแล้ว ต้องกดบัตรคิวใหม่เลย

เจี๊ยบไปถึงสิบโมงกว่าๆ เสร็จธุระก็บ่ายโมงครึ่งออกมาทานข้าวเที่ยงได้ แต่เจ้าหน้าที่ข้างในยังต้องทำงานกันต่อจนกว่าจะเสร็จงานในรอบเช้า กว่าจะได้ทานข้าวกี่โมงก็ไม่รู้ น่าเห็นใจเขาเหมือนกัน

ขณะที่นั่งรอเขาเรียก ก็ได้เห็นได้ฟังหลายเรื่องจากหลายคน ก็เก็บๆจากเขามาเป็นความรู้รอบตัวเรา...

ขณะนี้เวลา บ่ายสามโมงสิบห้านาที....

สวัสดีค่ะพี่ฝน
วันนี้นั่งดูวีซีดีหนังญี่ปุ่นเรื่องซาโยนาระคุโระ เป็นเรื่องของสุนัขพันธุ์ทางตัวหนึ่ง...
ดูไปก็ซึ้งไป น้ำตาซึม...
ย้อนกลับไปดูรูปสุนัขที่พี่ฝนถ่ายไว้ที่ไดฯโน้น ยิ่งทำให้รู้สึกว่า สุนัขพันธุ์ทางนี่ฉลาด และมีความจงรักภักดีต่อเจ้าของมากๆไม่แพ้พันธุ์อื่นๆเลย (แต่ละตัวที่พี่ถ่ายรูปไว้ดูสง่า ลักษณะดีทั้งนั้นเลย)

เอ..2 วันก่อนแวะมาหา เขียนเกี่ยวกะดินสอไว้ ..หายไปไหนหว่า
ไม่เป็นไรค่ะ

ช่วงนี้..ไม่ค่อยสบายใจไว้แวะมาใหม่นะคะ คุณลี่

พี่ฝนคะ พูดถึงเรื่องหมา อยากเลี้ยงจัง แต่เลี้ยงหมาสักตัวหนึ่งที่นี่รายจ่ายค่อนข้างแพง เลยไม่แน่ใจว่าจะเอาเขามาเลี้ยง เราจะเลี้ยงเขาได้ดีหรือเปล่า?

รอไว้กลับเมืองไทย มีที่กว้างๆให้เขาวิ่งเล่นกัน ปลูกหญ้าไว้ เผื่อเวลาเขาไม่สบาย อยากขับของเสียออกจากร่างกายจะได้มีหญ้ากิน...

ค่าใช้จ่ายก็ถูกกว่า เลี้ยงหมาพันธุ์ทาง เจี๊ยบว่าเขาแข็งแรงกว่า ไม่ป่วยบ่อยเหมือนพันธุ์ต่างปท.

เคยเลี้ยงหลังอานกับอัลเซเชี่ยนคู่กัน หลังอานไม่ค่อยป่วยเลย ผิดกับอัลเซเชี่ยนที่ป่วยบ่อยมาก

สุดท้ายตอนย้ายบ้าน ครอบครัวย้ายมาอยู่ทาวเฮาส์ไม่มีที่ให้หมาวิ่งเล่น พ่อเลยเอาหมาไปไว้ที่ฟาร์มที่มวกเหล็ก สุดท้ายหมาก็ตรอมใจตาย เพราะคิดถึงเจ้าของ

ดูเรื่องซาโยนาระคุโระแล้วยิ่งสะท้อนใจ ว่าเราเคยทอดทิ้งหมา คิดว่าให้หมาได้ไปอยู่ที่กว้างๆ จะทำให้เขามีความสุขกว่ามาอยู่บ้านแคบๆกับเรา จริงๆแล้วไม่ใช่ เจ้าของอยู่ที่ไหน หมาก็อยู่ที่นั่นกับเจ้าของจะมีความสุขมากกว่า...บางทีเราคิดไม่เหมือนกับที่หมาคิดนะคะ

ฝนตก...อากาศอย่างนี้.....ชอบจัง(ถ้าไม่ต้องออกไปไหน)

วันนี้ร้อนจังเลย....
แต่แดดออกแล้วดี เอาหมอนออกไปตากแดด....หอมกลิ่นแดด นอนหลับสบายนะคะ

สวัสดีวันพฤหัสบดีค่ะพี่ฝน
ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับดินฟ้าอากาศก็ไม่ทราบนะคะ แปรปรวนกันจริงๆ
วันนี้เจี๊ยบสบายๆค่ะไม่ต้องทำกับข้าวตอนเย็น
เลยจัดการกับเกี๊ยวคนเดียวเรียบร้อยโรงเรียนอิ่มแล้ว

พี่ฝนอ่านนิตยสารแม่บ้านของญี่ปุ่นด้วยรึเปล่าคะ พวกโอะฮาโยโอ๊กซัง หรือสุเทะคินาโอ๊กซังอะไรพวกนี้?
เจี๊ยบเลือกซื้ออ่านเป็นบางเล่ม ที่พูดถึงเรื่องการเก็บออมเงิน

เมื่อก่อนไม่เคยเก็บออมเงินได้เลยพี่ ใช้หมดเดือนชนเดือนทุกที
แต่พอมาอ่านเจอเรื่องในเล่มที่เขาเขียน เหล่าบรรดาแม่บ้านญี่ปุ่น เขามีไอเดียเด็ดๆกันทั้งนั้นเลย
แยกกระเป๋าสตางค์บ้างล่ะ แยกใส่ซองพลาสติค หรือซองจดหมายกันบ้างล่ะ
แต่เจี๊ยบทำอย่างเขาไม่ได้ค่ะ แต่ก็มีวิธีของตัวเอง
คือว่าอย่างนี้ค่ะ แต่ก่อนชอบสะสมแสตมป์ และมักเก็บแต่แผ่นชีส ไม่ได้เก็บเป็นดวงๆ
ทีนี้พอเลิกซื้อแสตมป์เพื่อการสะสมแล้ว แต่สมุดสะสมแสตมป์มันยังอยู่
ก็เลยเอามาจัดใหม่ จากที่เคยเก็บแสตมป์ ก็เปลี่ยนเอาธนบัตรมาเก็บไว้แทน

เวลาจะใช้จะจ่ายเจี๊ยบก็ดึงออกมาทีละช่อง/วัน สนุกดีค่ะ ประหยัดด้วย ไม่ต้องเสียตังค์ซื้อซองจดหมายหรือซองพลาสติคจากร้าน๑๐๐เยนเหมือนคนอื่นเขา

แต่ละคนก็มีวิธีเก็บออมที่ต่างกันออกไป

อ่านเรื่องของเขาแล้วทำให้เรามีความรู้+กำลังใจที่จะออมต่อไป
อะไรๆก็ไม่ยากเท่ากับการเอาชนะใจตัวเอง ยากยิ่งจริงๆค่ะ

ปิ่นโตหน้าตาน่าทานมากเลยค่ะพี่
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เจี๊ยบยังไม่เคยทำปิ่นโตเลยค่ะ...
อากาศวันนี้ก็เฉอะแฉะ เพิ่งจะมีแดดตั้งแต่ตอนสามโมงเย็นเป็นต้นไป...แอ๊ะอ้าว พูดยังกะจะฉายหนังกลางแปลงซะงั้น
เด็กหญิงมะลิสบายดี หายไข้แล้วรึยังคะ?
กีฬาสี พรุ่งนี้ สู้ๆนะคะ

พูดถึงเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง จำได้ว่าสมัยที่เดินทางมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆเห็นอะไร ดูอะไรก็สวย น่ารัก แปลกตาและอยากได้ไปหมด นั่นก็สวยดี นี่ก็น่ารัก แถมชอบซื้อฝากให้ญาติพี่น้องที่มืองไทยด้วย ค่าของยังถูกกว่าค่าส่งก็บ่อยครั้ง เพียงแค่เพราะอยากให้ญาติพี่น้องทางเมืองไทยได้เห็นได้เล่นของเล่นแปลกตา

ปัจจุบันเจี๊ยบกลับโหยหา ม้าก้านกล้วย ปลาตะเพียนสาน และของเล่นของไทยโบราณอีกหลายอย่าง..

ใช้ชีวิตง่ายๆ ไม่อยากมีอยากได้ ไม่รู้สึกร้อนรน ไม่รู้สึกทุรนทุราย

ใช้ชีวิตอย่างเพียงพอและพอเพียง เจี๊ยบคิดว่า แค่คำว่า"พอเพียง กับเพียงพอ"สองคำนี้ก็ให้ความรู้สึกเย็นในจิตเย็นใจ

ไม่ดิ้นรนจนถึงกับทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อน

เจี๊ยบเองก็เพิ่งจะตาสว่างและพอจะเข้าใจความหมายของสองคำนี้แล้วค่ะ

เพียงพอกับพอเพียง สองคำนี้ทำให้ใจของเจี๊ยบเย็นดีได้ โดยไม่ต้องใช้แป้งตรางู

หวัดดีตอนเช้าๆจ้า คุณลี่

เห็นข้าวกล่องสวยน่ากินฝีมือคุณลี่แล้วหิวอ่ะ

ช่วงนี้ กรุงเทพฯฝนตกบ่อย ถนนลื่น เวลาขับรถผ่านคนอายุมากๆแล้วกลัวจัง กลัวเขาลื่นล้มบนถนนหน่ะ ..วันนี้กทม.เตรียมรับน้ำท่วมแล้วจ้า..เฮ้ออ

ช่วงนี้เป็นอะไรในความคิดไม่รู้ คิดแปลกๆ 5555 ช่างเถอะ
เมื่อวานคิดโน่นคิดนี่เพลิน เดินยังไงไม่รู้(จริงๆ)สะดุดพรม..หกล้มนิ้วเท้าบวม 3นิ้ว เจ็บไปงงไป อ๊ะ..เป็นไปได้งัยหว่า สะดุดพรมนี่นะ..ไม่ใช่คนเดินลากเท้าซะหน่อยนี่หว่า
เมื่อคืนก่อนนอนยกขาไม่ขึ้น เท้าบวมอ้วนสมบรูณ์เจงๆ(ปกติเป็นคนเท้าบางๆนิ้วเท้าผอมๆยาวๆแบบอีที 555)
เช้านี้ดีขึ้น หายบวมไปหน่อย..

๑๐ มิถุนายน ถ้าพี่ฝนไปสถานทูตไทย เราคงได้เจอกันค่ะ
คิดถึง อยากพูดอยากคุยด้วยหลายๆเรื่อง ที่ไม่ต้องพิมพ์ข้อความลงในกล่องคอมเมนท์
ไปเดินแก้เซ็งที่พิพิธภัณฑ์ด้วยกันก็ยังได้ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ฝน
เลิกขุ่นมัวได้เร็วๆนะคะ อย่าคิดมาก

ตอนที่พ่อถวายเสา ดูหน้าตาท่านก็อิ่มเอิบบุญดีนะคะ (บุญที่ได้ให้มักสุขใจกว่าบุญที่ได้รับอยู่แล้วล่ะเน๊อะ)
ตอนท่านเสียก็อาการสงบ มือคลาย แสดงว่าหมดห่วงทุกอย่างในทางโลก...

เจี๊ยบกับน้องสาวท่อง สัมมาอระหังๆๆๆ อยู่ข้างๆหูท่าน ท่านคงสวดมนต์ตามจนกระทั่งหมดลมหายใจ

ที่เขียนหน้าโน้น ไม่ใช่ตั้งใจเอาพ่อมาต่อว่า แต่อยากจะชี้ให้เห็นว่า บางครั้งความคิดและการกระทำของผู้ใหญ่ก็ใช่ว่าจะทำถูกต้องทุกอย่างเสมอไป

ผู้ใหญ่คนไทยนี่สอนลูกสอนหลานห้ามเถียงห้ามค้าน ก็เพราะฉันเป็นพ่อของเธอ ไม่มีสิทธิพูดอะไร

ข้อเสียมันก็มีเช่นนี้

เจี๊ยบก็คิดเสมอว่าคงเป็นกรรมของเราส่วนนึงด้วย แต่มันผ่านไปแล้ว จบไปแล้วค่ะ

ถือว่าเล่าประสบการณ์ชีวิตให้พี่ฝนอ่านด้วย จะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง...

สักวันคงไม่นานคุณแม่พี่ฝนจะเห็นทางธรรมที่แท้จริง ป้าเจี๊ยบคนหนึ่งก็เคยเป็นสาวก แต่ลูกๆทุกคนไม่เห็นด้วย...พาป้าไปวัดสวนแก้ว แล้วก็หางานให้ป้าทำ เอาหลานมาให้ป้าเบี้ยง พอยุ่งมากๆเข้า ไม่มีเวลาไปที่โน่น เลยค่อยๆห่างและเลิกศรัทธาไปในที่สุด ตอนนี้หันมาอ่านหนังสือธรรมะอยู่ที่บ้านและทำบุญที่วัดใกล้บ้านแทน

ต่างคนก็ต่างคิด ต่างคนก็ต่างมีเหตุผล คนเราคิดไม่เหมือนกัน แต่สักวันหนทางเดินจะเปลี่ยนไป ตามกาลเวลาค่ะ

ปล.ที่บอกว่าจะไปสถานทูตไทยนั้น ไม่ได้เอาอะไรไปถวายพระหรอกค่ะ ไปฟังพระสวด สำรวมจิตใจแผ่ส่วนกุศล และฝากซองทำบุญเล็กน้อยกับท่านทูตไปถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู๋หัวของเรา และอยากจะบริจาค(นิ๊ดๆหน่อยๆตามกำลัง)ผ่านทางสถานทูตไปให้กับพี่น้องที่ประสบอุทกภัยทางภาคเหนือบ้านเรา

ไม่เป็นไรค่ะพี่
ความจริงแล้วเรื่องบุญหรือเรื่องบาปนี่ก็ล้วนแล้วแต่อยู่ที่ใจเราทั้งสิ้น

ปล.ขอรบกวนพี่ฝนช่วยกรุณาลบข้อความในคอมเมนท์ของเจี๊ยบอันก่อนๆ ที่เขียนเรื่องพ่อ
ออกไปด้วยนะคะ เอาเป็นว่าเรารู้กันแค่สองคน (อาจจะหลายคนที่มาอ่านเจอ)ก็พอเน๊อะ ขอบคุณค่ะ
ไม่อยากให้พี่เห็นข้อความอย่างนี้อีก และพี่ก็พูดถูกหลายอย่าง ขอบคุณพี่ฝนมากนะคะที่เตือนสติเจี๊ยบอีกครั้ง

คนธรรมดาๆก็มักจะมีเรื่องของอารมณ์มาเป็นตัวกำหนดชีวิตเราได้บ่อยครั้ง
ที่สำคัญเราไม่ควรปล่อยให้อารมณ์พาไป ไม่ปล่อยให้อารมณ์มาเป็นใหญ่เหนือเรา

สวัสดีค่ะพี่ฝน
ภาพบนซ้ายมะลิจังน่ารักจัง ดูทำท่าเข้า....
อะกิคุงโตขึ้นมากๆเลย ดูเป็นพี่ชายที่ใจดี รักน้องนะคะ
เมื่อวานนี้เจี๊ยบไปโอโมเทะซานโด กับเพื่อน(รุ่นน้อง)มาค่ะ ไม่ค่อยมีอะไรที่มัน"ธรรมดาๆ"บ้างเลย
เดินกินซ่ายังสนุกกว่า ร้านอาหารก็มาให้เลือกเยอะ ยิ่งเดินย้อนมาทางตลาด เจี๊ยบว่าของอร่อยๆ ราคาถูกๆก็มีให้ทานได้มากกว่า

ช่วงนี้เจี๊ยบอึดอัดๆ ไม่ค่อยสบายใจ เพราะอ่านหนังสือ ท่องศัพท์ก็จำไม่ค่อยได้

คงจะรู้สึกโล่งใจเมื่อสอบเสร็จแล้ว ตกหรือผ่านก็ไม่ซีเรียสแล้วค่ะตอนนั้น เพราะถือว่าทำดีที่สุดแล้ว
ตอนนี้กำลังฮึดฮัดๆ เพราะสมองของตัวเอง..แฮ่ะๆๆ

ขอบคุณค่ะที่ลบคอมเมนท์นั้นให้ เอาเป็นว่าเรารู้กันสองคนเน๊อะ