BlogGang.com : : sirivinit : วิธีการทำศพที่เก่าแก่ที่สุดตามหลักฐานทางโบราณคดี

วิธีการทำศพที่เก่าแก่ที่สุดตามหลักฐานทางโบราณคดี

เพิงหินพูบนาบรอนในไอร์แลนด์คลุมผู้ตายอย่างน้อย 22 คนจากสมัยหิน

เพิงหินกลันเทนที่เคาน์ตีคอร์คในไอร์แลนด์

วิธีการทำศพที่เก่าแก่ที่สุดตามหลักฐานทางโบราณคดี คือการก่อสร้างที่ฝังศพ โครงสร้างหิน (Megalith) ขนาดใหญ่ ส่วนใหญ่แรกที่สุดสร้างห่างกันเพียงในช่วงไม่กี่ร้อยปี แต่กระนั้นก็ยังแสดงลักษณะรูปทรงที่แตกต่างกันออกไปมาก และมีวัตถุประสงค์ที่ต่างกันไป

โครงสร้างหินในคาบสมุทรไอบีเรีย มีหลุมศพที่เมื่อตรวจสอบด้วยการเปล่งแสงความร้อน (Thermoluminescence) แล้วก็พบว่ามีอายุราว 4,510 ปีก่อนคริสต์ศักราช

ขณะที่ฝังศพบางแห่งเช่นที่ วงหินคาร์ยัคในบริตานีมีอายุราว 5,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช

คุณค่าทางด้านการเป็นอนุสรณ์แก่ผู้ตายของการสร้างโครงสร้างหิน จะเห็นได้จากการสร้างที่เมื่อเวลาผ่านไปเนินก็จะสูงขึ้น และการก่อสร้างที่ตั้งแต่ต้นแล้ว มีวัตถุประสงค์ที่จะให้เป็นงานชิ้นใหญ่ที่มีความสำคัญ

วัตถุประสงค์ดังกล่าวสามารถทำได้ โดยการสร้างที่บรรจุศพสำหรับผู้ใดผู้หนึ่งแต่เพียงผู้เดียว และล้อมรอบด้วยคูคันและทางระบายน้ำอันซับซ้อน

การบรรจุศพบนดินอยู่บนพื้นฐานของความต้องการ ที่จะเป็นสถานที่สำหรับทำการสักการะร่วมกัน โดยหมู่ชนที่เกี่ยวข้องกับการสักการะบรรพบุรุษ

ซึ่งเป็นประเพณีที่เกิดขึ้นในหมู่ชน ที่มีความก้าวหน้าทางการตั้งถิ่นฐานเป็นที่เป็นทาง และทำการเลี้ยงปศุสัตว์ และมีระบบความสัมพันธ์ทางสังคมที่ซับซ้อนขึ้น

เมื่อมาถึงสังคมของยุคหินและยุคสัมริด ก็มีการฝังศพหรือบรรจุศพด้วยวิธีต่างๆ ที่รวมทั้งการสร้างเนินทิวมิวลัส และ เพิงหินขนาดใหญ่ ที่มักจะมีเครื่องปั้นดินเผาเป็นองค์ประกอบ

ในยูเรเชียก็จะมีการสร้างเพิงหิน ที่ทำเป็นห้องบรรจุศพที่เดิมคลุมด้วยดินที่เดิมมีลักษณะเป็นเนิน แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปดินและหินที่ใช้ก็จะถูกกัดกร่อนจนเหลือแต่โครงร่าง ที่ดูเหมือนเพิงตั้งอยู่เท่านั้น

หินที่ใช้ในการก่อสร้างก็อาจจะมีการแกะสลัก เป็นลวดลายเรขาคณิต (ลายสลักหิน) เช่น ลายถ้วยและวงแหวน (Cup and ring mark)

นอกจากนั้นก็ยังมีการสร้างที่ฝังศพเป็นกลุ่ม ซึ่งยังคงยากต่อการเข้าใจถึงความหมาย การบรรจุศพโดยการใช้โกศ ที่บรรจุเฉพาะกระดูกภายในภาชนะที่ทำด้วยเครื่องปั้นดินเผา

ทั้งในที่เก็บศพอันหรูหรา หรือเพียงลำพังก็เป็นที่แพร่หลายโดยทั่วไป และไม่จำกัดอยู่แต่เฉพาะในอารยธรรมเอิร์นฟิลด์ หรือในยูเรเชียเท่านั้น

อียิปต์โบราณ

ศิลปะเกี่ยวกับความตายของอียิปต์ มีความสัมพันธ์โดยตรงเกี่ยวกับความเชื่อในเรื่องชีวิตที่ยังคงดำเนินต่อไป หลังจากที่ตายไปแล้ว และการที่จะช่วยให้การเดินทางจากโลกนี้ ไปยังโลกหน้าทำได้สำเร็จก็จะต้องรักษารูปลักษณ์และสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ของผู้ตายเอาไว้

หุบเขากษัตริย์ได้รับการสร้างขึ้นให้เป็นเนินสำหรับผู้ตาย (necropolis) สำหรับฟาโรห์และชนชั้นสูงตั้งแต่ราว 1,500 ปีก่อนคริสต์ศักราช ต่อมาความสำคัญก็ได้ย้ายไปที่เนินธีบ (Theban Necropolis) ซึ่งเป็นที่ตั้งของมรณสถาน (Mortuary temple) และสุสานมาสตาบา

ภาพเหมือนผู้ตายเริ่มพบกันตั้งแต่สมัยแรก แต่ก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันว่าเป็นภาพเหมือนของอียิปต์โบราณจริงหรือไม่ จุดประสงค์ของการบรรจุศพก็เพื่อเฉลิมฉลองชีวิตของเจ้าของที่บรรจุศพ ให้สิ่งของที่จำเป็นต่อชีวิตหลังจากที่ตายไปแล้ว

บรรยายพิธีฝัง และ สร้างสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสำหรับการเกิดใหม่ของเจ้าของที่บรรจุศพ การทำศพของชาวอียิปต์ได้รับการจารึกไว้ในเอกสารเกี่ยวกับการศพ ที่อธิบายถึงวัตถุประสงค์ของประเพณีการฝังศพ

นอกจากนั้นก็ยังมีการบรรจุศพโดยการอนุรักษ์เป็นมัมมี่ เอาไว้ภายในโลงหลายชั้น พร้อมด้วยการรักษาอวัยวะภายในไว้ในผอบที่ตั้งไว้ไม่ไกลนัก

ผู้ที่มีฐานะต่ำต้อยกว่าก็จะสร้างศิลปะเกี่ยวกับความตายที่ใช้กันทั่วไป ที่รวมทั้งรูปปั้นชับตีผู้ที่จะเป็นผู้ทำงานที่ต้องการแทนผู้ตาย หุ่นบีเติล และหนังสือมรณีที่เชื่อกันว่าจะช่วยพิทักษ์ตนเองได้ เมื่อเสียชีวิตไปแล้ว

ระหว่างราชอาณาจักรอียิปต์กลาง ก็เริ่มมีการใช้หุ่นดินเหนียวหรือไม้ขนาดเล็กที่จัดเป็นฉากชีวิตประจำวัน เพื่อไปดำเนินต่อไปเมื่อเสียชีวิตไปแล้ว

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สิริสวัสดิ์ศุกรวาร สิริมานเปรมปรีดีค่ะ

Create Date : 11 มิถุนายน 2553

Last Update : 26 กรกฎาคม 2553 1:50:20 น.

0 comments

Counter : 1299 Pageviews.