Due Date in 1 days : 24 ชั่วโมง แล้วเราจะได้เจอกัน

นาฬิกา บอกเวลา เที่ยงคืน ยี่สิบนาทีของวันที่ 1 มิถุนายน 2553

วันนี้ตื่นเช้ามาด้วยเสียง ตู๊ดๆๆๆๆๆ จากเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ ตามกำหนดการของแม่ขี้ลืม เริ่มต้นด้วยการอาบน้ำ จากนั้น ซักผ้า และเก็บข้าวของตามรายการไว้ในรถ จากนั้นก็กินข้าวหมูพะแนง อาหารแช่แข็งที่ซื้อมาตุนไว้จาก 7-11

เวลาเดินไปเรื่อยๆ และช้ากว่ากำหนดการที่แม่ตั้งไว้เล็กน้อย แม่ขับรถฝ่ากลุ่มพนักงานบริษัท ที่ยังเดินชิวๆเข้า-ออก mansion อยู่ประปราย (ตอนแม่ทำงาน แม่ก็ชิวแบบนี้แหละลูก ^_^)

ขับรถใช้เวลาประมาณ 50 นาทีก็ถึงคอนโดที่แม่จองไว้สำหรับช่วงเวลาที่ลูก กับ daddy อยู่เมืองไทย ชำระค่าห้องเรียบร้อย ก็รับเอากุญแจ ระบุ ชั้น 11 แล้วเหงื่อของแม่ก็เริ่มมากขึ้น และมากขึ้นนับจากวินาทีที่รับกุญแจ

เหงือเม็ดแรกผุดขึ้นหลังจากการขนข้าวของจากรถใส่รถเข็น ขึ้นๆลงๆอยู่ 2 รอบจึงจะหมด

รอบแรก ต้องกองของไว้หน้าห้อง เพราะกุญแจที่รับมาไขไม่ได้
รอบที่สอง ถ่ายของที่กองไว้หน้าห้อง เข้าไปในห้องจนหมด

เวลาหมดไปประมาณเกือบชั่วโมง แล้วแม่ก็ขับรถไปยัง Tops ที่ใกล้ที่สุด เพื่อเตรียมของตามรายการที่แม่จดไว้

ไปถึงด้วยความที่เหนี่อย เนื่องจากวันปกติแม่เดินเพียงไม่กี่สิบก้าว 555 สบายจนเกิน พอมาวันนี้ก็เลยรู้สึกเหนื่อยกว่าวันปกติ ด้วยความที่เห็นร้าน Starbucks แล้วก็เกิดอาการเปรี้ยวปากขึ้นมา แต่ก็ตัดใจเดิมดุ่มๆตามหาพัดลมติดรถเข็นตามที่แม่เคยสัญญาไว้กับตัวเอง เดินขึ้นไปถึงแผนกเด็ก ก็ต้องแป่วเดินลงมาอีก 2 ชั้นเนื่องจากสินค้าได้ถูกนำไปจัดรายการหน้า Tops ว่าแล้วก็คิดในใจหาก shopping ก่อนจะเข็นรถแล้วแว่บไปร้านกาแฟคงลำบาก ว่าแล้วแม่ก็ตรงดิ่งไปร้านโปรด ไม่รอช้าที่จะสั่งกาแฟแก้วโปรด เหมือนเด็กๆที่กำลังสั่งไอศครีม ^_^

มาเล่าถึงช่วงเวลาที่แม่กำลังหาของให้ได้ตามรายการใน Tops ดีกว่า ไม่น่าเชื่อว่าจะเดินเข้า-ออก ตามล็อกต่างใช้เวลาไปถึงเกือบ 2 ชั่วโมง ของที่ได้กองทับๆกันล้นรถเข็นออกมาจนน่าเกลียด เข็นแม่ยังเข็นเกือบไม่ไหว แล้วก็รู้สึกปวดข้อมือขึ้นเล็กน้อย

กลับมาที่คอนโด ก็ได้ลุงยามใจดีช่วยเอาของใส่รถเข็นให้ เดี๋ยวเราค่อยซื้อขนมไปฝากคุณลุงกันเนอะ ^_^

แม่เอาของที่ได้จาก Tops ทั้งหมดจัดเข้าที่เข้าทาง ของที่กองไว้จากตอนที่ถึงคอนโดเมื่อ 3 ชั่วโมงก่อน ก็ถูกจัดเข้าที่ๆควรอยู่ (เกือบ)เรียบร้อย เหนื่อยเหมือนกันแฮะ

ออกจากห้องเกือบจะ 6 โมง แม่ก็ต้องขับรถต่อเพื่อให้ทันนัดทานข้าวกับน้าจอย น้าพง และน้าหมู โอยยย เหนื่อยชะมัด ....

อีกไม่กี่ชั่วโมงเราก็จะได้เจอกันแล้ว หนูจะจำแม่ได้รึเปล่านะ จะยอมให้แม่อุ้มรึเปล่าน๊อออ ไม่รู้จริงๆว่าเราเจอกันอีกครั้งจะเป็นอย่างไร ลูกจะยังจำเพลงที่แม่ร้องให้ลูกฟังตั้งแต่อยู่ในท้องได้มั๊ยน๊ออ ภาพของลูกที่แม่เห็นผ่านคอมพิวเตอร์ ที่โยกตัวไปมาเวลาที่แม่ร้องเพลงนี้ให้เพลง มันเป็นกำลังใจให้แม่ ว่าเราแม่ลูกยังสื่อถึงกันได้

แม่คิดถึงลูกจัง

Create Date : 02 มิถุนายน 2553		2 comments
Last Update : 2 มิถุนายน 2553 1:43:13 น.
Counter : 430 Pageviews.
Share Tweet