ซึ้งไปเลย........เฮ้อ นานๆทีจะได้เห็นพี่นัททำอะไรซึ้งๆ ปกติบ้าๆบอๆ
เห็นรูปแล้วคิดถึงจัง คิดถึง Clarinet ตัวเดิมที่ใช้อยู่คนเดียวมา 6 ปี คิดถึงวง คิดถึงโรงเรียน คิดถึงทุกอย่าง มองดูแต่ละรูปแล้วมันก็เห็นภาพเก่าๆ
เมื่อไหร่จะได้มีโอกาสกลับไปทำอย่างที่เคยทำ ไปนั่งซ้อมนั่งต่อเพลงกัน บางวันก็ติดลมนั่งคุยกันเพลินจนค่ำมืดไม่มีรถจะออก เลยได้พากันเดินทางไกลออกหน้าหมู่บ้าน บางวันซ้อมเสร็จเหนื่อยๆก็พากันไปกินข้าวคุยกัน
จะได้มีโอกาสกลับไปทำอะไรอย่างนี้อีกไหมนะ?
จะได้มีโอกาสที่ทุกคนจะกลับมาเจอกันครบอีกตอนไหน?
.
.
.
จะต่อเนตมาจองตั๋วหนังซะหน่อย ดันส่ง blog มาให้ซึ้งซะได้

กลับมารวมกันทีเถอะคิดถึงทุกคนนะฮะ

คิดถึงพี่นัทนะ แอ๋มเข้ามาดูบ่อยๆแหละ ทำซึ้งบ่อยๆนะ ชอบ 55+

พี่นัทมาเมื่อไหร่บอกมั่งน้า ขอบคุณพี่นัทจริง สอนแอ๋มมาตั้ง 1 ปีเต็มๆ ประสบการณ์ดีๆหลายๆอย่าง สิ่งดีๆที่แอ๋มเคยอยู่ในวงโย จะเก็บไว้ในใจตลอด คิดถึงทุกคนนะ

คิดถึงอ่า ไม่น่าเชื่อว่าพี่นัทจะทำซึ้งได้ดี ขอคุณพี่นัทนะที่มาช่วยสอน แต่ถ้าจะดีมาสอนโซโล่ให้หน่อยจิ

Testing

ซะซึ้งเลย
ตอนนี้อยู่ที่ม.หวะ เน็ตแรงใช้ได้

คิดถึงวง

((เม้นไปทีนึงไมไม่ติดวะ ))

ฟ้าก้อเพิ่งเข้ามาดูอ่านะ ซึ้งจริงๆเร้ยยยยยยยยย