" วัตถุนิยม "

คำสั้นๆ แต่ทำให้ชีวิตหายนะมาแล้ว

เราก็เคยเป็นเหมือนวัยรุ่นผู้หญิงทั่วไปค่ะ

ชอบช้อปปิ้งโดยเฉพาะกระเป๋า เสื้อผ้า เครื่องประดับ ฯลฯ

เราเป็นคนจังหวัดปัตตานีค่ะ

ครอบครัวฐานะปานกลาง

พ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นครู

ตอนเรียนประถมมัธยมอยู่ปัตตานีตลอด

เป็นคนติดบ้าน ไม่ค่อยไปไหน ไม่ค่อยใช้เงิน

พอเริ่มเรียนมหาลัย เรียนแพทย์ ก็ย้ายมาอยู่หอที่หาดใหญ่ค่ะ

มีมอเตอร์ไซค์ 1 คัน ขับทั่วหาดใหญ่

ไปดูหนัง ซื้อของ เคยแอบไปต่อผม สมัยนั้นแพงมากค่ะ

จนไม่มีเงินจะกินข้าว โทรขอตังค์พ่อแม่

พ่อแม่ไม่ได้ว่าอะไร ถือว่าเรียนแพทย์ เรื่องเรียนสำคัญที่สุด

พอเรียนจบ มีเงินเป็นของตัวเอง

เรามาทำงานที่เชียงใหม่ค่ะ

ปีแรกมีเงินเก็บเป็นแสน แทบไม่ได้ใช้เงินเลย

พอเร่ิมทำงานปีที่ 2 เริ่มรู้จักร้านขายเสื้อผ้าออนไลน์

ร้าน morning shop , overangle , mayrose shop

เราหมดกับร้านเดรสพวกนี้ไปเยอะมากจริงๆค่ะ

ปีเดียวหมดไปครึ่งล้าน

จะจ่ายภาษียังไม่มีเงินจ่ายเลยค่ะ

แม่ด่าให้หลาบจำ แม่บอกว่าต่อไปนี้ทำงานแล้ว

แม่จะไม่ให้เงินอีกแล้ว หัดเก็บเงินเอง

เริ่มเครียดเลยค่ะ จากที่ขอแม่มาตลอด

คราวนี้แม่ไม่ช่วยแล้วจริงๆ

อย่าคิดว่าเป็นหมอแล้วต้องฉลาดค่ะ

เรื่องโง่ๆก็เคยทำมาเยอะค่ะ .... อยากรู้ไหม

ปีที่ 3 หลังจากเรียนจบ เราไปเรียนต่อจิตเวชค่ะ

เงินเดือนเหลือเดือนละสองหมื่นนิดๆ

ค่าหอพักเดือนละ 4000 บาท ไม่รวมค่าน้ำค่าไฟ

ต้องจ่ายค่าโทรศัพท์รายเดือน ค่ากิน

คราวนี้ประหยัดสุดๆเลยค่ะ

นานๆทีถึงจะได้ซื้อของ

เรื่องเสื้อผ้าออกไลน์ตัดทิ้งไปเลยค่ะ

กลุ่มเพื่อนที่รู้จักผ่านร้านเสื้อผ้าก็ห่างหายกันไป

มิตรภาพในโลกออนไลน์นี้ยั่งยืนยากจริงๆค่ะ

ขนาดอยู่หออยากดูทีวี ยังไม่มีเงินซื้อเลยค่ะ

ไปซื้อทีวีที่ถูกที่สุดราคาไม่กี่พันมาดู

ดูไปได้ไ่ม่ถึงครึ่งปี ทีวีพัง ซื้อมาใหม่ก็พังอีก

แฟนเลยรูดบัตรเครดิตให้ แล้วให้เราผ่อน

ถ้าเดือนไหนเราผ่อนไม่ทันแฟนก็ช่วยผ่อนให้

อยากดูแผ่นหนังซีดี จะซื้อเครื่องเล่นก็เงินไม่พ่อ

แฟนก็รูดบัตรให้ แล้วเราก็ผ่อน เราก็ผ่อนไม่ทันอีก

ใช้เงินแบบเดือนชนเดือน จนเอาเสื้อผ้าเก่ามาขายในเน็ต

ได้เงินกลับมาแค่ 60,000 เอง จากที่หมดไปหลายแสนนะ

เสื้อผ้ามือสอง เป็นของไร้ค่าจริงๆค่ะ ไม่มีราคาเลย

ทุกวันนี้เราเรียนจบแล้ว กลับมาทำงาน

ไม่ขอเงินแม่อีกแล้ว ถึงจะยังไม่มีเงินพอที่จะให้แม่

แต่เราก็มีเงินพอที่จะเตรียมบ้านเอาไว้ให้พ่อแม่อยู่

เป็นบ้านห้องแถวสามชั้น 2 ห้องติดถนน

ชั้นล่างทำคลินิก ชั้นบนให้พ่อแม่อยู่

เรากับแฟนอยู่ชั้นบนสุด

เราไม่อยากให้พ่อแม่อยู่ปัตตานีอีกแล้ว

รอแม่เกษียรปีหน้า จะได้มาอยู่ที่ฝางด้วยกัน

สิ่งที่มีค่าที่สุดคือคำสอนจากแม่จริงๆค่ะ

ถ้าแม่ไม่สอนเรา ไม่ตัดขาดเรื่องให้เงินเรา

เราคงไม่เห็นค่าของเงินอย่างทุกวันนี้ :)

เสื้อผ้าเราซื้อที่กาดหลวง โบ๊เบ๊ ประตูน้ำ

ราคาถูกดีและใส่ไปทำงานได้

ชีวิตง่ายขึ้นเยอะจริงๆค่ะ

ตั้งใจว่าต่อไปนี้จะไม่ซื้อเสื้อผ้าราคาเกิน 300 บาท

บ้ายบายชุดเดรสไปเลยค่ะ เราไม่ใส่อีกแล้ว

เสื้อที่ใส่ถ่ายรูปข้างล่างนี้

ราคาแค่ 199 บาทเองค่ะ :)

Life change when you change