ความรักอัน"บริสุทธิ์"LOVE ~~~love~~~~จิงๆๆ
ว่าไปแล้ว "ความรัก~~ ก็มีทั้งสุขทั้งทุกข์ปนกันไปเนอะ ชีวิตใครมั้ง?ที่จะโรยด้วยกลีบกุหลาบ....เสมอไป
ล้วนแล้วแต่มีทั้งสองแบบเนอะ... การที่เราได้รักใครสักคนก็ต้องมี่ทั้งสุขและทุกข์ว่ามั้ย..เราจะไปบังคับให้เค้าเป็นในสิ่งที่เค้าไม่ได้เป็นไม่ได้หรอกช่ายมั้ย?????นอกซะจาก เค้าจะทำให้เรา...แต่มันคงไม่มีหรอกแต่เค้าก็ทำเพื่อเราได้นิ... พอๆๆๆอย่าพรรณณาเลย....ปวดหัว...น่าเบื่อ มาเล่าเรื่องที่น่าประทับใจดีกว่า วันนี้ก็เป็นวัน"แม่"อ่ะนะ 12/8/2552 หมูน้อยกะว่าวันนี้ตอนเย็นๆๆ(เลิกงาน)ยังทำงานอยู่เลย+++หมูน้อยกะเจ้าชายจะเอาของเล็กๆๆน้อยๆๆให้กับมามี้ของหมูน้อย...แต่ว่ามามี้ของหมูน้อยไปต่างจังหวัดอีกแล้วอ่ะไปค้างคืนซะด้วยเลยอดไป...กลับพรุ่งนี้เย็นๆๆอีกต่างหาก..เฮ้ยยยยยยยยยยยยยๆๆๆ
แต่ก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวเย็นนี้เราไปหามามี้ของเจ้าชายละกานนะ src=//www.bloggang.com/emo/emo21.gif> แต่..หมูน้อยขอเล่าเรื่องมามี้ของเจ้าชายก่อนนะ มามี้ของเจ้าชายดีกะหมูน้อยมากคอยถามทุกสุขหมูน้อยตลอดเลย ถามทุกอย่างที่พ่อกะแม่จะถาม...แต่ส่วนมากก็จะถามเรื่องของเจ้าชายมากกว่า มามี้ของเจ้าชายรักเจ้าชายมากเหมือนกานนะเวลาโทมาก็จะถามเกี่ยวกะเจ้าชายซะมากกว่าและก็ให้กำลังใจหมูน้อยเสมอว่า อดทนนะ อดทน... src=//www.bloggang.com/emo/emo5.gif>src=//www.bloggang.com/emo/emo17.gif> วันนี้ก็โทไป แล้วบอกกะมามี้ของเจ้าชายว่า "ถึงแม่จะไม่ใช่แม่ของหมูน้อย แต่หมูน้อยก็รักแม่ที่สุดในโลกเลยนะ ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองนะ รักตัวเองให้มากๆๆนะ มามี้ของเจ้าชายคงปลื้มอ่ะนะ เพราะไม่ค่อยมีใครได้พูดแบบนี้กะแก แล้วแกก็บอกว่า ไม่ต้องซื้ออะไรมาให้หรอก แค่พูดแกก็ดีใจแล้วนะ หมูน้อยปลื้มมากเลยอ่ะ
หมูน้อยรักแม่เจ้าชายจัง ไม่รู้ว่าแม่ของเจ้าชายจะรักหมูน้อยมั้ยน้า...แต่ความรู้สึกหมูน้อยรักแม่เจ้าชายเหมือนแม่อีกคนหนึ่งของหมูน้อยเลย...เป็นห่วงด้วย เพราะเค้าเป็น....โรคไทรรอย...น่ากลัวจังsrc=//www.bloggang.com/emo/emo22.gif> เป็นห่วงเหลือเกิน หมูน้อยจะช่วยดูแลและฝั่นฟ่าอุปสรรคกะเจ้าชายไปให้ได้ละกาน มามี้เป็นกำลังใจสำคัญเลยแหละ...สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ~~~~~~ความรักอันบริสุทธิ์ของแม่จิงๆๆ~~~~~~~ ลูกร๊ากแม่ที่สุดดดดดดดดดดดดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
Create Date : 12 สิงหาคม 2552 |
|
1 comments |
Last Update : 12 สิงหาคม 2552 14:56:06 น. |
Counter : 270 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยม ด้วยความระลึกถึงนะคะ
-=-=-=-=-=-=-
ฉันเดินหลงทางนี่เอง
ฉันใส่รองเท้าผิดคู่ ในวิถีทางที่ผิดเส้น
ระหว่างการเดินทางที่ฉันพยายามไปให้ไกลที่สุด
ฉันพบว่า ความทุกข์ มันเกาะขามากขึ้นทุกลมหายใจ
สองเท้าหนักขึ้น ใจก็เหี่ยวแห้งลง ตัวรู้ทำหน้าที่ของมันหนักหน่วง
ฉันมั่นใจแล้วว่า "หลงทาง"
เป็นการหลงทางที่สลด และ หม่นมืด