AS Roma Per Sempre

 
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
28 มีนาคม 2552
 

Washington DC Trip: Part2 ออกเดินทาง

11 มีค 52 วันออกเดินทาง

วันนี้เที่ยวบินออกตอนเกือบเที่ยงคืน ตอนเช้าเราไปทำงานก่อน แล้วกลับมาบ่ายๆ จัดของเพิ่มเติม กะจะไปถึง airport ซักประมาณ 3 ทุ่มกว่า
ตอนเย็น มีคนเอาเป้มาให้ยืม เป็นเป้ที่มีความจุมากทีเดียว เหอๆ ใส่ได้ทุกสิ่งอย่าง ถอดประกอบร่างได้อีก มีคนมาช่วยจัดของลงเป้ด้วยว่าจะเอาอะไรใส่ช่องไหน ที่สำคัญคือเงิน เราเอาเงินที่พ่อฝากให้หลาน3คน ใส่รวมกับเงินที่เราไปแลกมา และที่พ่อแม่ให้มาเพิ่มใส่ไว้ในซองเดียวกัน คิดในใจว่าไม่หายหรอก ขี้เกียจซ่อนไว้หลายที่ ก็เอาใส่ไว้ในช่องซิบอย่างดี

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน เราไปถึง airport ตามเวลา แล้วก็เจออาจารย์ที่นั่นหลายๆคน อาจารย์บอกว่าพอไปถึงจะให้เค้าวนรถไปส่งเราที่โรงแรมด้วย (อาจารย์เค้ามีคนไปรับส่งที่สนามบิน) โฮฮฮฮ เค้ารอดไปหนึ่งอย่าง พอดีเพื่อนที่จะไปพักด้วยกันที่มาจาก Boston เค้าบอกจะไปรอที่ IAD ด้วย ตอนนี้เลยหมดห่วงไปเปลาะนึง

ระหว่างรอเข้า gate ก็ไปเดินเล่น คือแบบไม่ชอบเลยเวลาไป ตปท หลายๆวัน มันรู้สึกโหวงๆทุกที
ซักพักเราก็เข้า gate ไปซื้อของที่ duty free อืมม shopping อย่างมัน ซื้อของฝากนู่นนี่ เฮ้อ คิดแล้วยังเสียดาย!! (โปรดสังเกต: เราจ่ายบัตรเครดิต ยังไม่ได้ควักตังค์ในซองและไม่ได้สนใจมันเลย !!)

ในที่สุดก็ขึ้นเครื่อง เราได้ที่นั่งหน้าสุด เลยต้องเอาเป้ไปเก็บด้านบน ในใจก็คิดเป็นห่วงเงิน แต่คิดว่าคงไม่เป็นไร คงไม่มีใครเอาไปหรอก ตอนแรกเรากะว่าจะปรับเวลาไปเลย เลยกะจะไม่นอน ไปนอนหลังจากไปต่อที่ญี่ปุ่นแล้ว เราก็อ่านโคนัน อ่านไปอ่านมาชักง่วง ในที่สุดก็หลับไปได้ซัก 2-3 ชั่วโมง ตื่นมาก็ใกล้ถึงแล้ว (ปล. อาหาร ANA ไม่ค่อยถูกปากเท่าไหร่ค่ะ อาหารเช้าเป็นไส้กรอกกะอะไร จำไม่ค่อยได้ -*-)

First problem
พอไปถึง เราก็เกาะกลุ่มไปกับอาจารย์ แล้วอาจารย์จะไปกินอาหารเช้ากัน เราไม่หิวแล้วก็อยากจะซื้อ kitty กับไปเล่น net ด้วยก็เลยขอแยกทางกับอาจารย์ แล้วเราก็ไปเดินเล่นซื้อปากกา แล้วก็กะว่าจะไปหาของกินพร้อมเล่น net พอไปซื้อขนมแล้วแบงค์ย่อยหมดพอดีเลยกะจะเอาตังค์ใน stock มาใช้ แต่ เฮ๊ย!!!!!!!!!!!!!! หายไปไหน จำได้ว่าคนช่วยจัดกระเป๋าใส่ไว้ในซิบช่องแรก แล้วเราก็รื้อๆๆๆๆทุกช่อง ไม่มี!!!!! โฮฮฮฮฮฮฮฮ เงินเยอะด้วยยยย เรากะจะโทรไปถามคนจัดกระเป๋าอีกที ปรากฎโทรศัพท์ที่เปิด Roaming ไว้ มันใช้ไม่ได้ เราพยายามตั้งสติ ว่าเงินไปไหน สิ่งที่เป็นไปได้อันแรกคือ ตกอยู่ที่บ้าน อันนี้ยังดีที่ไม่หายจริง หรือว่าไปหายที่สุวรรณภูมิตอนเรา checkin ไปจนตรวจกระเป๋า หรือว่าจะมีคนบนเครื่องขโมยไป เราคิดไปคิดมา จะร้องไห้แล้ว ก็พยายามตั้งสติ ไปหาประชาสัมพันธ์ให้เค้า check กับเครื่องที่มาหน่อยว่ามีซองตกอยู่มั๊ย หรือไม่ก็ แอร์เห็นใครมายุ่งกะเป้เรารึเปล่า หลังจากรอนานมากกก ก็พบว่าไม่มี เราเมลไปที่บ้านให้แพมดูเผื่อมีตกอยู่แล้วก็เมลหาคนจัดกระเป๋า คือกะว่าเผื่อคนนั้นจะช่วยติดต่อถามที่สุวรรณภูมิให้ว่าเจอเงินเราป่าวว เผื่อว่าจะเจอ (หวังลมๆแล้งๆนิ) ในที่สุดก็หมดเวลาที่ญี่ปุ่น เราต้องขึ้นเครื่องต่อแล้วว

บนเครื่องนอนแทบไม่หลับเลย กังวลตลอด ที่เสียดายที่สุดคือเงินให้หลาน โฮฮฮ เค้าอยากจะร้องให้ แล้วพ่อต้องว่าแน่ๆว่าเราไม่รอบคอบ เศร้าจิต

ถึง America
ในที่สุดก็ถึงจนได้ หลับมาพอควรเลย เพราะไม่อยากจะตื่นแล้วคิดมาก ขั้นตอนที่ airport ก็เป็นอย่างที่เตรียมไว้ ไม่มีไรมาก เราออกมาก็เจอเพื่อนที่มาจาก Boston คุยกันนิดหน่อย แล้วเราก็โทรหาคนจัดกระเป๋า (ยอมใช้ roaming เพราะมันไม่ไหวแล้ว) กะจะถามว่าได้ไปถามที่ airport ให้เรามั๊ย เป็นไงบ้าง พอโทรหาปรากฎคนจัดกระเป๋าบอกว่าไม่ได้อ่านเมลเลย กรำ แล้วถามบอกว่าเงินจะหายได้ไง ซ่อนไว้ในที่ลึกลับมากเลยนะ เราก็บอกว่าลึกลับตรงไหน ช่องแรกเลย เถียงกันอยู่นาน ปรากฎว่าเค้าบอกว่ามันใส่ตรงช่องแรกของเป้ที่ยังไม่ประกอบส่วน เราก็เลยรีบๆหาช่องตามที่มันบอก (เชื่อป่ะ !! ก่อนหน้านั้นเราไม่รู้เลยว่ามีช่องนั้นอยู่ในเป้ เหอๆ) ในที่สุดก็เจอเงืน Ohhh รอดแล้วเฟร๊ยยยย จากนั้นเราก็ลั๊ลลา มีแรงเที่ยวแระ อิอิ

ข้อคิด
1. ไม่ควรให้คนอื่นจัดของให้มากจนเกินไป โดยเฉพาะของสำคัญ
2. การพกเงินเยอะๆ ควรจะแยกเป็นส่วนๆ ให้มันติดตัวเราตลอดเวลา และอยู่ในช่องที่เราไม่ได้เปิดเข้าออกบ่อยๆ

วันแรกก็มีปัญหาซะแระ แต่ถ้าเทียบกับสิ่งที่กำลังจะตามมา อันนี้มันเรื่องเล็กมากจริงๆ หึหึ









Create Date : 28 มีนาคม 2552
Last Update : 12 มีนาคม 2557 15:56:10 น. 6 comments
Counter : 334 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
มาอ่านละ เร็วทันใจมะ วันนี้ปรานต์ไม่ยอมนอนจนเที่ยงคืน ไม่ไหวต้องให้ benadryl ไปหน่อย
อืมม...ที่ว่าไปตปท.แล้วโหวงๆไม่เคยเป็นอ้ะ มีห่วงบ้านห่วงงานนิดหน่อย แต่พอไปถึงก็ลืมละ (มัวแต่เที่ยว) ตอนนี้ตัดใจเรื่องเที่ยวไปเยอะก็เพราะลูกนี่แหละ
เรื่องเงินเคยเหมือนกันที่เอาไว้ในกระเป๋า แต่หลังๆต้องมีใบเล็กที่แบบใส่ของนิดหน่อยติดตัว โดยเฉพาะไปคนเดียว แล้วก็พยายามไม่พกเยอะ แต่รู้ว่าคราวนี้เอามาให้หลานด้วย (ขอบคุณนะ)
ถ้ามีเวลาก็เขียนอีกนะ อ่านสนุกดี (แต่ก็สงสารด้วย...เอาน่ะ ประสบการณ์ ผ่าน trip นี้ไม่ต้องกลัวละ) เอารูปด้วย
 
 

โดย: akachan วันที่: 29 มีนาคม 2552 เวลา:11:48:08 น.  

 
 
 
ยังอ่านไม่จบ แต่เสียใจด้วยที่เงินคุณหายไปในระหว่างเดินทาง ไม่อยากให้พกเงินส่วนใหญ่ไว้ในกระเป่า เพราะคนร้ายในสนามบินสามารถเปิดซิบกระเป๋าเดินทางของผูุ้โดนสารได้อย่งง่ายดาย
 
 

โดย: Innocent IP: 96.255.16.241 วันที่: 29 มีนาคม 2552 เวลา:22:06:21 น.  

 
 
 
โอะโอ ดีใจด้วยที่เงินไม่ได้หายไปไหน
 
 

โดย: Innocent IP: 96.255.16.241 วันที่: 29 มีนาคม 2552 เวลา:23:25:25 น.  

 
 
 
ขอบคุณ คุณ Innocent นะคะ ที่ตามมาอ่าน ในที่สุดเงินไม่ได้หายค่ะ แต่อย่างอื่นหายค่ะ(รอติดตามอ่านนะคะ ^^)
 
 

โดย: Trunk วันที่: 29 มีนาคม 2552 เวลา:23:33:32 น.  

 
 
 
อ่านแล้วลุ้นตามไปด้วยค่ะ โชคดีที่เงินไม่หาย ไม่งั้นก็เสียดายแย่เลย

กระเป๋าเนี่ย ไม่ควรให้ใครจัดให้เลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใบที่เราจะติดตัวไป ถ้าเราเป็นคุณ สงสัยคงจะได้เทกระเป๋าออกมาบนเครื่องบินนั่นแหละ
 
 

โดย: Lilac Girl วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:20:50:27 น.  

 
 
 
น่าจะมีการถ่ายภาพเป้ที่มีช่องมากมายประกอบด้วย ตื่นเต้นมากน่าติดตามแต่นึกแล้วก็สงสาร
 
 

โดย: horr IP: 124.120.69.161 วันที่: 30 มีนาคม 2552 เวลา:21:29:29 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

Trunk
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

[Add Trunk's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com