โศกราตรี  ๏ ราตรีโรยร่วงร้า................คราอรุณ ลืมถิ่นดมดินละมุน...............อุ่นเอื้อ ลมพัดคลาดลอยหมุน...........ผละกิ่ง ใบแล เคยอยู่สูงสุดเยื้อ..................กลับต้องเกลือกดิน ๚ ๏ ปิดฉากหากหมดสิ้น..........ความหอม เคยชื่นชมสมยอม...............กลิ่นเจ้า ยามคืนดื่นดอกถนอม...........ขาวระเรื่อ จืดกลิ่นยามรุ่งเช้า................ปล่อยให้ถวิลหา ๚ ๏ ใบบางยังสั่นสะท้าน...........ริกระรัว มวลกิ่งยังครั่นตัว..................ตราบแห้ง เคยข้องเกี่ยวพันพัว..............นานเนิ่น ไยสร่างพิศวาสแสร้ง.............หมดสิ้นโดยพลัน ๚ ๏ ราโรยโดยปล่อยต้น............ยืนตาย ร่วงหล่นบนดินกลาย..............แปดเปื้อน เคยหอมกรุ่นยังมลาย............จางกลิ่น คงแต่ซากอันเขยื้อน..............โยกย้ายตามลม ๚ะ๛
|
จังงัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Group Blog All Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
