บางครั้งความบังเอิญก็นำมาซึ่งความผูกพันสินะคะ

  

เราว่านะ คุณชายคนนี้ ถ้าเค้าเจอบล็อกคุณหรือกระทู้ในพันทิป เค้าไม่แสดงตัวให้คุณรู้หรอก เค้าจะคอยสังเกตคุณค่ะ #จากที่อ่านมาทั้งหมดคุณน่ารักมากกค่ะ :)

  

@Pinrat ขอบคุณค๊า...แบบว่าที่บอกว่าไม่แสดงตัวนี่พูดเหมือนเฮียเดี๊ยะๆเลยค่ะ เฮียห้าบอก ถ้ารู้เฮียก็จะตีมึนต่อไป ทำแฟนเซอร์วิสไปวัน 55

  

น่ารักอ่ะ

  

ตามอ่านมาตั้งแต่ในพันทิปแล้วค่ะ แต่ว่าไม่มียูสเลยไม่ได้เม้น = ='
อยากจะบอกว่าพอได้อ่านเรื่องของคุณ ตัวเองก็เลยมีแรงใจอะไรบางอย่างขึ้นมาเหมือนกัน? 55555

คือพออ่านแล้วมันทำให้เรานึกถึงเรื่องตัวเอง เพราะตอนนี้ก็มีอารมณ์คล้ายๆแบบนี้เหมือนกันน่ะ... กับคนๆนึงที่่ทำงาน เขาก็ชอบทำไรให้เราคิดคล้ายๆกับ คุณชาย แบบนี้ล่ะ และพอมาได้อ่านเรื่องของคุณก็เลยคิดว่า... เห้ย! มีเคสแบบเราด้วยหรอ? ไรงี้ 5555

คืออ่านไปแล้วก็ยิ้มไป... :D

ประมาณว่าเราเข้าใจอารมณ์แบบนี้เลยไง 555 กับคนนั้น(ของเรา) คือตอนแรกๆเราก็งี้ ทำแต่งานไม่สนใจโลก (เราเพิ่งเข้ามาทำงานไม่นานด้วยน่ะ เลยโฟกัสแต่เรื่องงาน จำเพื่อนร่วมงานยังไม่ค่อยได้เลย 55) และนิสัยร่าเริงคุยเล่นกะใครก็ไม่คิดอะไร จนวันนึงอยู่ดีๆคนๆนี้ก็มาทัก

พอดีวันนั้นต้องทำงานเลิกดึก ส่วนเขาทำงานกะดึกอยู่แล้ววันนั้น (งานสื่อสารมวลชนต้องสแตนบายกันตลอด 24 ชม.) เรายืนชงชาอยู่แบบง่วงๆก้มหน้าไม่สนใจใคร แล้วอยู่ๆเขาก็มากดน้ำร้อนชงกาแฟ และทักว่า ทำไมวันนี้อยู่ดึกล่ะ? แล้วอารมณ์ตอนนั้นก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไร ว่าต้องทำงานนู้นนี้นั้น...

แต่พอหลังจากเขาเดินหายไปเราก็เหมือนสติกลับมาว่า.. เห้ย เขามาคุยกะเราทำไม? รู้ได้ไงว่าเราเคยเลิกงานเวลาไหน? แล้วก็ต่างๆนานา... เพราะปกติจะคุยกันแต่เรื่องงาน และเฉพาะเวลาที่เราเอางานไปส่งด้วย (คือคนๆนี้จะประจำอยู่ในห้องเครื่องไม่ค่อยออกไปไหน เลยไม่เคยคุยกันที่อื่น เขาเป็นพวกโลกส่วนตัวเยอะด้วยม้าง) แล้วพอเขามาคุยแบบนั้น เราเลยต้องนึกย้อนกลับไปว่าที่ผ่านมาเขาคุยกะเราบ่อยหรอ? ซึ่งมันก็เหมือนจะบ่อยกว่าคนอื่นที่เข้างานอยู่กะเขา แต่เราเองเนี่ยแหละที่ไม่สนใจเลยไม่เคยเอะใจ -*-

และหลังจากวันนั้นมันเลยทำให้เราสังเกตเขามากขึ้นว่า รู้สึกมันมีอะไรแปลกๆ แต่ก็อธิบายไม่ถูก จนตอนนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้นอยู่ ซึ่งเราก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เพราะไม่กล้าแสดงออกอะไรมากมาย (กลัวเพื่อนร่วมงานจับผิด เพราะเขาเป็นคนเฉยๆกับคนทั่วไป -*-) ทั้งที่ความจิงเราก็อยากรู้จักกับเขาให้มากกว่านี้ และอะไรหลายอย่างมันก็ทำให้รู้สึกว่าเขาก็อยากรู้จักเรา แต่ด้วยนิสัยนิ่ง(ทั้งคู่) และ(คงจะ)กลัวเพื่อนร่วมงานสังเกตและสนใจ จนกลายเป็นว่าเข้าหน้ากันไม่ได้ - -' คือมันจะแบบ... เวลาเราไปส่งงานแล้วเขาอยู่กะเพื่อนคนอื่น ก็จะทำเฉยๆพูดแต่เรื่องงาน ทำหน้านิ่ง เสียงเย็นชาเหมือนไม่สนใจว่าใครเอางานมาให้ สนแต่งานว่างั้น -*- แต่ถ้าวันไหนเราเข้าไปส่งงานที่ห้องแล้วเขาอยู่คนเดียว ก็จะพูดกับเราดีๆ พูดเพราะๆ ยิ้มให้ ไรงี้... แต่พออยู่กะเพื่อนก็จะมองเราเหล่ๆ สายตากวนๆ คือมันไม่ใช่อ่ะ เข้าใจเราป่ะ ว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้? 555555555

เอาเป็นว่า เราแค่อยากมาแชร์เรื่องบ้าบอนี่ให้คุณรู้บ้างว่า มีคนอารมณ์แบบนี้เหมือนกัน แล้วก็เป็นกำลังใจ และจะติดตามอ่านเรื่องของคุณชายต่อไปนะคะ เพราะเราก็ชอบ ผช สไตล์นี้เหมือนกันล่ะ 555

สู้ๆต่อไป ขอให้ได้พบกับความรักที่ต้องการเร็วๆนะคะ ;D

  

ติดตามมาตั้งเเต่กระทู้เเรก ตามอ่านมาเรื่อยๆ

ส่วนตัวเรื่องคอนเสริต ผมคิดว่าคุณชายน่าจะตั้งใจมากกว่านะครับ

ถ้าวันไหนคุณหก ได้คบกับคุณชายรบกวนถามเเล้วมาเฉลยให้ด้วยนะครับ ว่ามันคือเรื่องบังเอิญหรือว่าคุณชายเค้าตั้งใจ ^^

เอาใจช่วยลุ้นนะครับ