อธิบายก่อนว่าที่บีบมือที่คุณชายมี

มันจะเป็นที่บีบมือที่ข้างในเป็นแป้งมันอ่ะ

ไม่ใช่แบบเหมือนกรรไกรตัดหญ้าอะไรแบบนั้นนะ

บีบแล้วมันจะหนึบๆมือ

เพราะว่าเวลาพิมพ์งานหรืออะไรแบบนี้มันก็เมื่อยใช่ป่ะ

เค้าก็ชอบเอามาบีบไปบีบมาหรือว่าแค้นใครอันนี้ก็ไม่แน่ใจ 55

พอวันนี้เราทำงานเมื่อยๆเลยไปขอลูกนี้มาบีบบ้าง

เราเรียกมันบอกว่าคุณแต๋ (พอดีเป็นโรคจิตชอบตั้งชื่อสิ่งของ)

มันมาจาบีบแล้วแบนแต๊ดแต๋อ่ะนะ55 จะแต๊ดแต๋ก็ยาวไป

คุณแต๊ดก็ไม่ไหวคุณแต๋ละกันถึงจะไม่ไหว แต่ก็ไหวกว่าคุณแต๊ด

เราได้คุณแต๊ดมาปุปก็นั่งบีบไปเรื่อยแรกๆก็ใช้งานตรงตามจุดประสงค์

อยู่ดีๆเราก็อยากเอามันปาใส่โต๊ะอยากรู้ว่ามันเหมือนตอนคนขายโรตี

จะนวดแป้งโรตีรึเปล่า555 ก็เลยปาใส่โต๊ะ กดๆเหมือนที่เค้าทำ

พยายามแผ่เล่นไปเล่นมา มีอยู่รอบนึง ปาแรงไปหน่อย

โป๊ะ!!!...ไม่พอ แป้งเต็มโต๊ะเลย T T

ดีนะไม่เข้าโน้ตบุ๊คคอม เอกสาร และอีกมากมาย นับว่าเป็นโชคยิ่งนัก

เพราะก่อนจะเล่นเคลียร์ๆพื้นที่ให้มันเหมือนกระทะของร้านโรตีอ่ะนะ T T

มันเปื้อนกางเกงเรานะแต่สิ่งแรกที่เราคิดคือ ทำของคุณชายเจ๊ง

อยู่ในมือเราไม่ถึงชั่วโมงมันเจ๊งมันอยู่กับเค้ามาตั้งนาน โคตรรู้สึกผิดอ่ะ

เราก็พยายามเก็บคุณแต๋ที่สิ้นลมแล้วอย่างสงบเสงี่ยมเคลียร์ไปอย่างเงียบๆ

พอเช็ดโต๊ะล้างอะไรเสร็จ ก็เดินไปสารภาพบาปกับคุณชาย

ว่าเราได้ทำลายร้างคุณแต๋ไปแล้วขอโทษนะ เดี๋ยวจะซื้อคุณแต๋ให้ใหม่

ตอนฟังเค้าก็ไม่ได้มองหน้าเรานะก้มหน้าเคลียร์งานไป

เราก็ยิ่งรู้สึกผิดกว่าเดิมอีกถ้าเค้าหงุดหงิดทำไงวะเนี่ย ก็น่าอยู่ อยู่ดีๆไปทำลายของเค้า

แปปนึงพอคุณชายเห็นเราเงียบไปเค้าก็ปิดๆๆแฟ้ม

แล้วก็ถามเราว่า“กางเกงไม่พังใช่มั้ย” เราแบบ ฮืออ รู้สึกผิดหนักกว่าเดิม

เค้าก็บอกต่อ“ตอบมาสิ ว่ามันพังไม่พัง เพราะมองไม่ได้ - -”

เราก็เพิ่งจะนึกได้เลยแบบไม่พังๆ ไม่ต้องมองๆ กางเกงเราสบายดี

เพื่อการไถ่โทษเราเลยบอกว่าเดี๋ยวไปซื้อคุณแต๋มาให้ใหม่

แต่คงต้องเป็นอาทิตย์หน้านะอาทิตย์นี้ไม่ว่างไปหา อะไรประมาณนี้

คุณชายบอกว่ามันหายากนะ แบบนี้อ่ะ แพงด้วย

เลยถามว่าจะให้ทำไงเค้าบอกว่า

“ไม่ต้องซื้อและถ้าเมื่อยเดี๋ยวบีบกระดูกมือคนฆ่าคุณแต๋แทน- -” หน้าอมหิตด้วย

เราแบบห้ะ นี่จะโรแมนซ์หรือว่าจะซาดิส์เนี่ย ซักทางสิ

แล้วก็โดนไล่ไปทำงานสะบัดปากกาใส่ด้วย ดีนะน้ำหมึกไม่กระเด็น 55