Bloggang.com : heyChana : :::::::: Sex and The Ship ::::::::: “ท้องไม่ตั้งใจ ไอ้มารหัวขน....” ::::::

:::::::: Sex and The Ship ::::::::: “ท้องไม่ตั้งใจ ไอ้มารหัวขน....” ::::::

:::::::: Sex and The Ship ::::::::: “ท้องไม่ตั้งใจ ไอ้มารหัวขน....” ::::::

สามวันเจ็ดวันผ่านไปไวเหมือนโกหกนะคะ
ชาน่าตอนนี้อยู่ที่อเมริกาเส้นทางจาก ฟลอริด้าไปยังทะเลแคริบเบี้ยน เรือจะจอดสี่ท่า สี่ประเทศ คือ
จามัยก้า แกรน เคย์แมน เม็กซิโก และบาฮามัส อยู่กลางทะเลสองวันฮ่ะ
เพราะฉะนั้นทุกเจ็ดวันชาน่าจะกลับมาที่ฟลอริด้า และทุก ๆ เจ็ดวันชาน่าจะต้องเขียนคอลัมน์ส่งให้ต้นสังกัดเว็บข่าวหนังสือพิมพ์ประชาไท เป็นประจำ “พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์” บางทีก็เลทบ้าง... แต่คุณคะ ก็ยังมีเวลามาเขี่ย ๆ เขียน ๆ เม้าท์ให้เพื่อน ๆ ที่นี่อยู่เสมอ ถึงแม้ช่วงนี้จะเก็บตัว ทำหนังสือเล่มใหม่เรื่องอะไร ขออุ๊บไว่ก่อนละกัน แต่งานนี้อ่านได้ทั้งชายก็อยากดู หญิงก็อยากรู้ เพศที่สามตัวแปรสำคัญ มันส์...แน่นอน พะยะค่ะ..... กะจะให้คลอดก่อนกลับเมืองไทย ... อีกแค่ห้าเดือนก็จะได้กลับเมืองไทยแร๊ะ... ต้นเดือน ก ค เจอกันนะเค๊อะ..

เอาหละฮ่ะ ..ขอเข้าเรื่องกันก่อนละกัน
สัปดาห์นี้ขอเสนอเรื่อง นางเอกเบนโล...บนเรือสำราญ

ชายหญิงร่วมรักปราศจากการป้องกันการตั้งครรภ์ ผลนั้นมันก็ออกมาคือ ... ท้อง ท้อง ท้อง สิคะ
แหม... แหม... แหม... ธรรมชาติสร้างมา ชายหญิงคู่กัน แต่ถ้าชายไม่จริง หญิงไม่แท้ ร่วมรักเท่าไหร่ ตะบี้ตะบันเยกันสนั่นเมือง ยังไง๊ ยังไง ก็ไม่ท้องหรอกค่ะ
หญิงไทยไม่บอกนาม ทำงานบนเรือสำราญ ขอตั้งชื่อสมมุติว่า “โบเลน”
ช่วงกลางคืนเหน็บหนาว กลางวันร้อนผ่าว เรามีเรา เรารู้ใจกันช่วยเหลือกัน ความใกล้ชิดเป็นบ่อเกิดแห่งความรัก ลำเรือก็มีอยู่ขนาดเท่ากับสามสนามฟุตบอลมารวมกัน ความสูงแค่ 19 ชั้น .... ความผูกพันธ์เริ่มสานเกิด

“แก...ปจด ฉันไม่มาอะ ท้องหรือเปล่าวะ”
“เอ้ยแก... พูดเป็นเล่นไป มันอาจจะคลาดเคลื่อนได้นา ...”
แหม...ทำยังกะตัวเองเคยมีประจำดอ ซะงั้น อ๋อ..ดอ เดือยหนะมีประจำค่ะ จ๊ากกกก
“แกทำไมไม่ป้องกันฟะ กรูนะเวลาจะร่วมรักฟักกับใครถุงยางไม่เคยห่างตัว ยืดอกพกถุงตลอด มั่นใจเกินร้อยเพราะกรูเกรงจะแถมทองให้ผู้ชายไงยะ ที่สำคัญหนะป้องกันโรคได้ด้วย ส่วนไอ้เรื่องท้องหนะลืมไปได้เลย”

น่าสงสารเพื่อนมาก ทำงานแบกถาดไป ร้องไห้ไป เมื่อเธอรู้ว่าเธอท้อง...
คุณคะ เวลาที่ผู้หญิงร้องไห้ ส่วนตัวอิฉันแล้วเข้าใจในความรู้สึกนะคะ ว่าน่าสงสารมาก

แต่ถึงกระนั้นก็ยังมี หญิง ไม่รักหญิง ด้วยเช่นกัน
ทุกวันสุดท้ายของแต่ละครูซ (รอบการเที่ยวเรือของผู้โดยสาร) พนักงานเสิร์ฟทุกคน ผู้ช่วยเว็ตเตอร์จะต้องเดินพาเหรด Baked Alaska คือ ไอซ์ครีมเค้ก

“งามหน้ามั้ยหละยะ เป็นสาวไทยใจง่าย ให้ต่างชาติเค้าเม้าท์เล่น ๆ” เสียงของเพื่อนชะนีที่หมั่นไส้กันกล่าวกับเพื่อนชายอีกคน
“... อย่าร้องไห้เลย อินั่นมันอาจจะไม่ได้หมายถึงแกก็ได้” รัตน์ (นามสมมุติ) เพื่อนชายปลอบ
“อื่อ....” โบเลน (นามสมมุติ) กล่าวพร้อมกับปาดน้ำตาที่เอิบแก้มอย่างไม่รู้ตัว ยังดีที่ขบวนพาเหรดเค้าหรี่ไฟให้สลัว ๆ

เมื่อเธอก่อปัญหา เธอก็จะกำจัดปัญหาด้วยการขอกลับเมืองไทยเป็นการด่วนด้วยเหตุผลที่พอจะอนุโลมให้ได้ ขืนไปบอกว่า “อิฉันท้อง” บริษัทเค้าไล่ออกแน่ หรือไม่ก็ให้จ่ายตัวเครื่องบิน พร้อมกับใบพักงานหลายเดือนเลยค่ะ

โบเลน ตัดสินใจ ให้ทางบ้านไปหาใบรับรองแพทย์ว่าแม่ป่วยหนัก จึงต้องขอกลับเมืองไทยด่วน

“ว๊ายยยยย แกจะเอามารหัวขนออกเหรอ บาปนะแก...” กะเทยเพื่อนรักเป็นห่วง
“จะให้กรูเอาเก็บไว้เหรอ ผู้ชายเค้ายังไม่ยอมรับเลย พ่อแม่กรูคงเป็นลม ล้มทั้งยืนหละสิ”
“เฮ้อ... อินี่ เวลาทำ ๆ มัน ๆ กันหนะ กรูก็หาได้ร่วมรับรู้ด้วยไม่ มันก็แล้วแต่แกอะนะ .. ก็ระวังตัวหน่อยละกัน ทำบุญเยอะ ๆ เพื่อเด็กจะได้ไปเกิดใหม่ในที่ ๆ ควร”

เธอตัวสินใจ ให้หมอเถื่อนเฉือนร่างน้อยในครรภ์
จบข่าวอย่างเศร้านะคะ

อย่างน้อยสุดก็คงจะสอนให้รู้ว่า มันส์แค่ไหน...ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ เพราะถ้าไม่ป้องมีหวังป่องแน่แม่คุณเอ๋ย

ชาน่า...
“ใช่ว่าจะดอก...ท้อ” เจ้าของหนังสือ

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2552 0:38:05 น.

4 comments

Counter : 969 Pageviews.

น่าสงสารจัง

โดย: beuysliv

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:1:20:25 น.

ชื่อสมมุติ โบเลน

นี่มาจาก เบนโลหรือเปล่าคะ

โดย: HastaLaVista

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:6:53:55 น.

นั่นเป็นเรื่องของเพื่อนคุณ หรือเรื่องของดิฉันกันแน่คะ จริงๆเราอาจจะรู้จักกันก็ได้นะคะคุณชาน่า เมื่อหกปีก่อน คนที่เดินน้ำตาอาบแก้มก็คือดิฉัน คนโง่ที่คิดว่านั่นคือความรัก แต่สุดท้ายก็แค่ถูกหลอก ดิฉันเสียน้ำตาให้กับเรื่องที่เกิดขึ้นไปไม่รู้กี่ร้อยลิตร แต่ดิฉันไม่ยอมเสียลูกน้อยไป ปัจจุบันเค้าเติบโตขึ้นเป็นเด็กน่ารัก แน่นอนว่ากว่าจะเลี้ยงเค้าโตขึ้นมา ดิฉันต้องผ่านอะไรร้ายๆมามากมาย ทั้งด้านสังคมและครอบครัว ดิฉันเสียใจที่โง่และไม่รอบคอบกับชีวิต แต่ดิฉันดีใจที่มีลูกเป็นกำลังใจให้มีชีวิตต่อไป ตอนนี้ดิฉันแต่งงานแล้ว สามีรู้เรื่องทุกอย่างและเข้าใจดิฉันดี ดิฉันมีความสุขกับชีวิตครอบครัวในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าตลอดชีวิตนี้จะลืมอดีตและสิ่งที่ผู้ชายคนนึงทำกับดิฉันไว้ไม่ได้ แต่ดิฉันก็จะสู้ต่อไปและเป็นกำลังใจให้เพื่อนของคุณและเพื่อนๆบนเรือสำราญทุกคนด้วยค่ะ

โดย: คน(เคย)อยู่เรือ IP: 98.246.65.47 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:58:43 น.

thanks for all text and reading ..

Well,คน(เคย)อยู่เรือ I don't know who you are . Well, it may be the same story .
so identify yourself 555

Chana
Crew in Grand cayman today.

โดย: from Chana Live from Grand Cayman Island in Caribbean IP: 209.27.53.28 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:56:35 น.