สะพานไม้ในชายป่า ในช่วงครุ่นคิด

มองดูการทิ้งตัวเบาๆของใบไม้ที่หลุดจากขั้ว ปลิวไหวไหวหล่นสู่พื้น กองเต็มผืนดิน สรรพสิ่งเงียบชั่วครู่ เสียงนกร้องก็ดังมาแว่วๆ ละทิ้งชีวิตในเมืองใหญ่สักระยะมาสู่ธรรมชาติแบบง่ายๆ ไม่ต้องแบกอำนาจและศักดิ์ศรี ลืมมันไปชั่วคราว ประเดี๋ยวใจนิ่งปัญญาก็มาเอง

มองผ่านช่องว่างระหว่างใบไม้ เห็นแสงสว่างส่องลอดมาเป็นเงาๆ อย่างไรก็ตามยังพอมีแสงสวยๆให้ดูบ้าง ดีกว่านั่งมองดูท้องฟ้าที่มืดมิดในเวลาค่ำ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานก็ต้องกลับไปที่เดิมที่จากมาแล้วภารกิจต่างๆเริ่มหมุนเข้ามาหาเหมือนที่เคยเป็น

ทำใจไม่ท้อถอย สิ่งใดก็ไม่อาจโค่นต้นไม้บางต้นนี้ลงได้ สะพานมีไว้ให้เดินข้าม ไม่ข้ามก็ไปไม่ถึงอีกด้านหนึ่ง คิดแล้วเท้าก็ก้าวข้ามสะพานไม้เก่าๆที่เห็นข้างหน้า เดินโยกเยกนิดหนึ่ง สะดุดบ้าง แต่ก็ข้ามไปได้

-- สมุดวาดเขียน --