บันทึกการเดินทางสู่ดินแดนศักดิ์สิทธ์ ตอนที่หนึ่ง

การเดินทางไกลอีกครั้งด้วยความตั้งใจ นำความศรัทธาสู่ดินแดนต้นกำเนิดพระพุทธศาสนา มีผู้กล่าวว่าในชีวิตของชาวพุทธ ถ้าสักครั้งได้มาสักการะและตั้งจิตรำลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะเป็นความสุขอย่างยิ่งครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้มีโอกาสมาเหยียบดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้.

เมื่อเริ่มต้นการเดินทาง มีให้เลือก 2 เส้นทางคือ ประเทศ เกาหลีหรืออินเดีย เดิมทีเตยเลือกไปเกาหลีอาจจะเป็นเพราะดูหนังเกาหลีมากก็ทำให้อยากไปเที่ยว แต่แล้วก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ลังเล เนื่องจากมีคนคัดค้านเตยว่าอากาศที่เกาหลีหนาวมากมีหิมะตกและจะต้องไปพักที่รีสอร์ทเพื่อเล่นสกีท่ามกลางหิมะด้วย เตยสุขภาพไม่แข็งแรงคงจะแย่แน่นอนหากไปเกาหลี ทำให้เตยยกเลิกการเดินทางทั้งหมด คิดว่าคงอยู่ปีใหม่ที่บ้าน

แต่ไม่รู้เป็นเพราะชีวิตนี้ถูกกำหนดไว้ว่าจะต้องได้เดินทางไปชมพูทวีป อยู่ๆก็นึกอยากไปอินเดียขึ้นมา เตยไปปรึกษาเพื่อนๆแล้วลงความเห็นว่าไปอินเดียกันแน่นอน ทุกคนบอกให้เตยเตรียมตัว ทำร่างกายให้แข็งแรง(ก็พยายามอยู่หรอกแต่ช่วงนั้นงานก็มากซะเหลือเกิน นอนดึกๆทุกวัน) จากนั้นก็ติดต่อบริษัททัวร์และเลือกเส้นทางตามรอยพระพุทธเจ้าแต่เนื่องจากเวลาวันหยุดมีแค่ 5 วันทำให้การเดินทางตามรอยพระพุทธองค์ไม่ครบ นอกจากต้องการไปไหว้พระแล้วเตยอยากเห็นประเทศนี้ขึ้นมามากๆเพราะมีศิลปวัฒนธรรมที่สวยงามมาเป็นพันๆปี และอีกที่หนึ่งที่อยากเห็นคือ ทัชมาฮาล

เมื่อตกลงใจว่าไปแน่ๆแล้วคราวนี้ก็ได้รับการบอกเล่าข้อมูลต่างๆมากมายว่า อินเดียไม่สะอาดทั้งอาหาร ผู้คน สถานที่ คนที่เคยไปทำงานที่มุมไบก็บอกว่าท้องเสีย ฝุ่นก็แยะ อากาศก็หนาว จะไปทำไม ทางทัวร์ก็บอกว่าปกติแล้ว อินเดียจะเป็นทางสุดท้ายที่คนจะเลือกไปในช่วงฮอลิเดย์ ส่วนใหญ่ที่ไปก็จะเป็นผู้สูงอายุไปแสวงบุญและจะไปกันมากช่วงเดือนตุลาคม แต่เตยก็ยืนยันจะไปทั้งๆที่ในใจหวั่นๆกับสุขภาพของตัวเองอยู่พอสมควร และในที่สุดก็เดินทางไปจนถึงประเทศอินเดีย.

เครื่องบินลงที่กัลกัตตา เมืองหลวงเก่า ซึ่งเก่าสมชื่อและผู้คนก็มากมาย ถนนหนทางเต็มไปด้วยฝุ่นจริงๆ และสุขอนามัยของผู้คนก็ไม่ค่อยสะอาด แต่ที่นี่คืออินเดีย เราถึงประเทศเค้าแล้วก็ยอมรับได้ ผู้คนอินเดียก็มีท่าทีเป็นมิตร และต้อนรับชาวต่างชาติอย่างคนไทยเราด้วยอัธยาศัยดีงาม

ที่นั่นไกด์ชาวอินเดียชื่อคุณระวีได้รอรับอยู่แล้วด้วยรอยยิ้มและใบหน้าหล่อเหลา (ยังกะพระเอกหนังอินเดีย)พร้อมทั้งมีมาลัยดอกไม้สดมาคล้องคอต้อนรับ ทำให้สาวๆกิ๊วก๊าวกันใหญ่ วันแรกที่ไปถึงต้องนั่งรถไฟต่อไปที่พุทธคยาซึ่งใช้เวลาเดินทางประมาณ 6-7 ชม. แต่การรถไฟอินเดียขึ้นชื่อเรื่องการไม่ตรงเวลา จึงต้องทำใจนั่งรอไป สอง ชม.กว่าๆ ก็นั่งรอพร้อมชาวภารตะทั้งหลาย ที่สถานีรถไฟกัลกัตตาคล้ายๆหัวลำโพงบ้านเราแต่กว้างกว่าและคนค่อนข้างแน่นและพลุกพล่าน เตยเริ่มปวดหัวและมีไข้เพราะอากาศแออัด ต้องดมยาดมตลอด อาการหนักขึ้นเรื่อยๆ จนรถไฟเทียบชานชาลา.

คราวนี้เหรอ ยัยเตย ได้เห็นขบวนมดผู้คนชาวอินเดียที่พรูลงจากรถไฟเดินกันอย่างรีบเร่ง กว่าขบวนของเตยที่ไปด้วยกันสิบสี่ชีวิตจะฝ่าด่านฝูงมดชาวอินเดียไปได้ เตยก็แทบหมดแรง โดนแขกเบียดถูลู่ถูกัง พอขึ้นไปบนรถไฟได้ที่นั่งเป็นตู้นอนแอร์ชั้นสอง เตยคลานขึ้นไปนอนชั้นบน พร้อมกับกินยาพาราเซทตามอลหลับแบบสลบไปทันที

มาตื่นอีกทีราวๆตอนค่ำๆเพราะมีเสียง เรียกมาตามทางทุกที่นอนว่า มาดามๆ breakfast แล้วก็มีมือยื่นถ้วยซุปร้อนๆมาให้ เตยงัวเงียลุกขึ้นมารับ breakfast ของเค้า ที่เค้าเรียกแบบนี้อาจจะหมายถึงอาหารก่อนอาหารหลักก็ได้ เพราะก่อนทานอาหารหลัก คนอินเดียจะต้องกินซุปร้อนๆก่อนทุกครั้ง บรรดาเพื่อนๆที่ไม่ได้นอนหลับก็นั่งขำเจ้าหน้าที่เสริฟอาหารของอินเดียที่แหวกม่านมาปลุกทุกคนให้กินอาหาร นึกในใจว่าเค้าทำหน้าที่อย่างแข็งขันตามที่ได้รับมอบหมายจริงๆ อาหารของการรถไฟอินเดียทุกอย่างอุ่นร้อนๆ และสะอาด ก็กินกันอย่างหิวและนึกชมว่าอร่อยใช้ได้ กินกันแบบไม่กลัวท้องเสีย (มาคราวนี้เอายาต่างๆเช่น แก้ไข้ แก้ท้องเสียมาพอสมควร).

ในที่สุดเวลาประมาณ ห้าทุ่มของอินเดีย(เวลาที่อินเดียจะช้ากว่าเมืองไทย 1 ชม.ครึ่ง) รถไฟก็มาถึงจุดหมายคือพุทธคยา และก็…พอลงรถไฟที่สถานีท่ามกลางอากาศหนาวสั่น ก็ได้เห็นว่าตลอดทางมีผู้คนนอนระเกะระกะเต็มทางเดินไปทั่ว เวลาเดินต้องระวังจะเหยียบไปบนร่างที่นอนห่มผ้าเก่าๆหนาวสั่นและระวังเหยียบขี้วัวด้วยน่ะสิ ขบวนขอทานก็เริ่มมีมาตามขอ(ทั้งๆที่สงสารแต่ก็ต้องเลี่ยงไม่ให้เงินเพราะไกด์สั่งนักสั่งหนาว่าห้ามให้เด็ดขาด มิฉะนั้นจะโดนขอทานรุมทึ้งแน่ๆ) สภาพประชาชนอินเดีย คนจนจะแยะมาก ที่จนก็จนสุดขั้วและที่รวยก็รวยล้นฟ้า ทำให้เห็นความแตกต่างของชีวิตมนุษย์

นี่คือการมาสัมผัสอินเดียด้วยศรัทธาที่จะมาเห็นและทำจิตใจให้ปลอดโปร่งกับสัจธรรมชีวิตว่าทุกอย่างมีทั้งสองด้าน เตยดีใจที่คิดไม่ผิดที่มาอินเดีย แม้ว่าจะเป็นประเทศที่ไม่สะดวกสบาย และมีแต่คนจน ฝุ่นและกลิ่นไม่พึงปรารถนา แต่มองให้ลึกลงไปจะเห็นความจริงของชีวิตมนุษย์ปรากฏอยู่ แล้วเตยก็เดินหนาวยะเยือกในยามดึกไปขึ้นรถบัสที่ทางทัวร์อินเดียจัดมาพาไปยังวัดไทยพุทธคยา ก็ล่วงเลยไปเวลาประมาณ เที่ยงคืนครึ่งเข้าไปแล้ว

นี่คือวันแรกของการเดินทางสู่ชมพูทวีป ในตอนเหนือของประเทศอินเดีย และเตยจะบันทึกการเดินทางวันต่อๆไปตามมาเรื่อยๆค่ะ.