เกือบเดือนครึ่งที่มีโอกาสได้ฝึกงานกับ อ. ท่านหนึ่ง
เป็น อ. ที่ทำให้เราเข้าใจนิยามของคำว่า "ครู" จริงๆมีความหมายว่ายังไง

เป็น อ. ที่เรารู้สึกประทับใจในตัวท่านมากๆ
คือ ไม่เคยทำตัวแบบว่าชั้นคือครูส่วนเธอคือ นศ.
จนบางทีทำสะเราเองก็ละอายใจอ่ะนะ...

ไม่เคยดุ ไม่เคยขึ้นเสียง ไม่เคยโมโห...
ทั้งๆที่บางครั้งต้องพูดซ้ำเรื่องเดิมๆ พูดแล้วพูดอีก
แต่เด็กเวรอย่างเราก็ไม่เคยจำได้สักที

จนบางทียังคิดว่า อ. เหนื่อยมากไหมนะ
ที่ต้องทนกับพวกเรามากขนาดนี้ แต่ควบคุมอารมณ์ได้ดีมาก

แบบว่ารู้จุดอ่อนจุดด้อยของลูกศิษย์ทุกคน
แล้วก็พย้ามมพยามมากที่จะลดจุดด้อยของพวกเราแต่ละคน
เป็นคนที่ใส่ใจเด็กทุกๆคน แล้วก็เป็นคนแรกว่าบางครั้งการลงโทษก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
แต่มันคือความเข้าใจต่างหากที่จะช่วยให้พวกเราดีขึ้น

ตลอดเวลาที่ฝึก ชั้นยังไม่เคยเห็น อ. นั่งเลยสักครั้ง
พวกเราทุกคนบ่นเหนื่อย แต่ดูเหมือน อ. จะเหนื่อยกว่าเราอีกสิบเท่า

ไม่เคยพูดสักครั้งว่าครูเหนื่อย ไม่เคยพูดว่าทำไมเราถึงทำไม่ได้
มีแต่คำว่าครูเข้าใจ... และช่วยเพิ่มเติมในจุดที่เราไม่เข้าใจ...


วันนี้หนูอาจจะยังไม่ดีเท่าไหร่...แต่หนูสัญญาว่าจะพยามให้มากขึ้น
ให้สมกับที่ อ. เหนื่อยกับพวกหนูนะค่ะ

^^