น้ำตายังรินโรย
นึกว่าความปวดร้าวจะเงียบหายไปจากหัวใจ เปล่าเลย...
ต้องโทษความคิดถึง ความคิดถึงที่ยังโบยโบกดั่งสายลม
เหน็บหนาวแม้พัดเพียงบางเบา
สายลมบางเบาหอบหิ้วเมฆเทามาทุกครั้ง ก่อตัวตั้งเค้า...
จนวันนี้สายฝนก็หล่นโปรย
ท่ามกลางใครต่อใคร มองเห็นคนคนหนึ่งเพียงลำพัง
มีฉันเพียงลำพัง กับน้ำตาที่รินโรย
กอดตัวเองร่ำไห้ สะอื้นไห้...
ต้องโทษความคิดถึง ที่ไม่เคยถูกพัดพา...ไปจากความทรงจำ...ในใจ
Create Date : 03 พฤษภาคม 2550 |
Last Update : 3 พฤษภาคม 2550 15:18:03 น. |
|
5 comments
|
Counter : 663 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ฝากเธอ วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:53:40 น. |
|
|
|
โดย: goodpeople วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:06:49 น. |
|
|
|
โดย: ann IP: 118.172.90.44 วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:31:45 น. |
|
|
|
โดย: สรัญธร IP: 58.9.82.232 วันที่: 27 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:22:31 น. |
|
|
|
โดย: สรัญธร IP: 58.9.82.232 วันที่: 27 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:24:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ความเสียใจ ความทุกข์ท้อ
คือเพื่อนที่แสนดีและเป็นครูที่ดี
ที่จะสอนให้แข็งแกร่ง และสามารถยืนหยัดได้
เมื่อเราได้ก้าวผ่านมันไปได้ค่ะ
เข้มแข็งนะคะ