น้ำตายังรินโรย
นึกว่าความปวดร้าวจะเงียบหายไปจากหัวใจ
เปล่าเลย...
ต้องโทษความคิดถึง
ความคิดถึงที่ยังโบยโบกดั่งสายลม
เหน็บหนาวแม้พัดเพียงบางเบา
สายลมบางเบาหอบหิ้วเมฆเทามาทุกครั้ง
ก่อตัวตั้งเค้า...
จนวันนี้สายฝนก็หล่นโปรย
ท่ามกลางใครต่อใคร
มองเห็นคนคนหนึ่งเพียงลำพัง
มีฉันเพียงลำพัง
กับน้ำตาที่รินโรย
กอดตัวเองร่ำไห้
สะอื้นไห้...
ต้องโทษความคิดถึง
ที่ไม่เคยถูกพัดพา...ไปจากความทรงจำ...ในใจ
| Create Date : 03 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 3 พฤษภาคม 2550 15:18:03 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 663 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ฝากเธอ  วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:53:40 น. |
|
|
|
| โดย: goodpeople วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:06:49 น. |
|
|
|
| โดย: ann IP: 118.172.90.44 วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:31:45 น. |
|
|
|
| โดย: สรัญธร IP: 58.9.82.232 วันที่: 27 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:22:31 น. |
|
|
|
| โดย: สรัญธร IP: 58.9.82.232 วันที่: 27 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:24:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ความเสียใจ ความทุกข์ท้อ
คือเพื่อนที่แสนดีและเป็นครูที่ดี
ที่จะสอนให้แข็งแกร่ง และสามารถยืนหยัดได้
เมื่อเราได้ก้าวผ่านมันไปได้ค่ะ
เข้มแข็งนะคะ