จ๋ำจ๋ำตัวร้อน ไข้ขึ้นสูง แง แง
เปิด blog วันนี้มีเรื่องเครียดคร้าบ.. เนื่องจากจ๋ำจ๋ำไม่สบายมากกว่าทุกครั้ง หลังจากที่เป็นหวัดมาเกือบ 2 อาทิตย์ ทำเอาบ้านเราเครียดกันเลย .. สงสัยจะไม่สบายต้อนรับปีใหม่ 2553 นี้ เลยอยากจะเก็บมาเล่าให้ฟัง เริ่มเลยดีกว่านะ
24 ธันวาคม 2552
จ๋ำจ๋ำยังไม่มีอาการใดๆ ตื่นเช้ามาก็เป็นปกติดี กินได้ เล่นได้ ลั้นลา เต็มที่เลย .. .. .. ตอนบ่ายพ่อยังพาจ๋ำจ๋ำกับย่าไปส่งของให้กับลูกค้าที่กาญจนบุรีด้วยกันเลย ที่บ้านลูกค้ามีดอกไม้สีสดมากๆ ย่าออกแรงเต็มที่เพื่ออุ้มหนู และให้พ่อถ่ายภาพให้ ปกติอุ้มไม่ไหวแล้ว.. กลับมาบ้านก็ยังปกติดี ไม่เป็นอะไรเลย .. ..
ภาพก่อนป่วยยังดูอวบมากเลยค่า.. .. ..
25 ธันวาคม 2552 วันนี้ตอนบ่าย พ่อโทรมาบอกแม่ที่ทำงานว่า จ๋ำจ๋ำตื่นมาตอนบ่ายก็เริ่มมีอาการไม่ค่อยดี ตัวร้อนจัดมาก ไข้ขึ้นสูงเลย ย่าก็เลยให้กินยาลดไข้ พร้อมกับเช็ดตัว พ่อก็โทรมาบอกว่าอาการดีขึ้นมานิดนึง แต่ยังไงแม่ก็รีบกลับบ้านเพราะเป็นห่วงหนูมากๆ พอกลับถึงบ้าน แม่ก็รีบล้างมือและมาดูจ๋ำจ๋ำเลยทันที แต่จ๋ำจ๋ำยังหลับอยู่ แม่ก็เลยรีบไปปั๊มนมให้เสร็จ พอทำธุระของตัวเองเสร็จ ก็รีบมาหาหนู ปรากฎว่า จ๋ำจ๋ำตัวร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ที่นี้แม่จัดการเองเลย คือจับเช็ดตัว โดยทำตามที่หมอบอกไว้ คือ ใช้น้ำธรรมดาแล้วเช็ดแรงๆแบบย้อนขน เน้นตามข้อพับต่างๆ จ๋ำจ๋ำก็มีงอแงบ้าง เสร็จแล้วก็เปลี่ยนเสื้อ พร้อมให้ยาลดไข้อีกรอบนึง คราวนี้อ๊อกเต็มเลยว่ะค่ะ แถมด้วยไข้ขึ้นทั้งคืน แม่ต้องคอยเช็ดตัวให้ และมาให้กินยาอีกครั้งตอนตีห้า จ๋ำจ๋ำกินยาไปเป็นชั่วโมงแล้วแต่ไหงไข้ไม่ลดลงเลยล่ะ แม่จึงต้องเช็ดตัวให้อีก ที่นี้หนูร้องงอแงใหญ่เลย ตีแม่ด้วย ป้าบ! ป้าบ! ป้าบ! แต่แม่ก็ไม่โกรธนะ ยังคงจะเช็ดตัวให้หนูต่อ พ่อกับย่าบ่นใหญ่เลยว่าแม่ทำแรงมาก และจ๋ำจ๋ำก็หลับอยู่ทำไมไม่ให้หลับไปก่อน ก็แม่กลัวหนูจะชักนี่ หลับยังไงก็ต้องเช็ดตัวกันก่อนล่ะ พอเช็ดตัวเสร็จก็ค่อยให้กินนมนอน หนูน่าสงสารมากเข้ามานอนซุกตรงจั๊กกะแร้แม่ แม่ก็ค่อยๆเอาหมอนใบเล็กพัดหัวให้เบาๆจนหนูหลับ แม่เองก็เกือบจะลมจับ เหนื่อยมาก ผวาตื่นขึ้นมาอีกที จ๋ำจ๋ำไข้ลดแล้ว แม่เลยกะว่ารอดูอาการที่บ้านกันไปก่อน ถ้าอาการไม่ดีขึ้นจะพาไปหาหมอล่ะ ระหว่างวันก็ให้ยาลดไข้และเช็ดตัว อึก็ปกติดีท้องไม่เสีย แค่มีแหวะบ้างแต่ไม่ได้พุ่งจนน่ากลัว.. 26 ธันวาคม 2552 วันนี้เป็นวันที่ 2 แล้ว ที่จ๋ำจ๋ำยังมีไข้สูงอยู่ อาการเหมือนวันแรก เลยยังกินยาและเช็ดตัวกันต่อไป แต่หนูไม่ค่อยชอบให้เช็ดตัว แหกปากร้องทุกครั้งที่เช็ดตัวให้ แต่ก็ยังเล่นได้นะ น่าสงสารมาก พอติ่นขึ้นมาก็พยายามลุกขึ้นนั่ง พอมองเห็นของเล่น ก็พยายามคลานลงจากเตียงมานั่งเปิดหนังสือนิทาน กับหยอดบล็อคเล่นเหมือนเคย ทั้งๆที่ตัวยังรุมๆอยู่เลย เห็นแล้วสงสารจับใจ ขี้อ้อนมากขึ้น เห็นแม่ก็ยกมือ 2 ข้าง จะให้อุ้ม พอแม่อุ้มก็จะซบที่บ่าแม่ แล้วก็เปล่งเสียง วาว วาว วาว วาว พร้อมกับแกว่งขาสบายใจ แต่ยังทานอะไรไม่ค่อยได้ ทานเข้าไปก็อ๊วกทุกครั้งเลย ไข้ก็ยังขึ้นๆลงๆ แม่จะได้ดูแลหนูแค่ช่วงกลางคืน เพราะต้องไปทำงานอ่ะสิ .. .. .. 27 ธันวาคม 2552 เช้าวันนี้ไข้ลดลงแล้วล่ะ ไม่ซึมแล้ว ดูเกือบเหมือนเด็กปกติ แต่หนูยังอ๊อกอยู่เลย แม่เลยให้กินแต่น้ำเกลือแร่ไปก่อน เพราะกลัวจ๋ำจ๋ำจะหมดแรง และกะว่าถ้าวันนี้ยังไข้สูงอีก แม่จะพาไปโรงพยาบาลเพื่อเจาะเลือด เพราะครบ 3 วันแล้ว สามารถเจาะเช็คเลือดได้แล้ว แม่ก็ได้แต่สวดมนต์ขอให้หนูอย่าเป็อะไรมากไปกว่านี้เลย .. จริงๆเพื่อนบ้านก็หวังดี บอกให้พาไปโรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกๆแล้ว แต่แม่ยังมีสติไม่ตื่นเต้นตามคำบอกของใครๆ เพราะถึงไป 2 วันแรกนั้น เจาะเลือดก็จะยังไม่พบอะไร ต้องรอให้ถึงวันที่ 3 ก่อน ( อันนี้หมอบอกมาเองล่ะ ถ้าแม่ๆท่านใดได้อ่าน จะได้รู้ไว้เวลาที่ลูกมีไข้ ตัวร้อน อย่าตื่นเต้นตกใจ รอดูอาการและปฐมพยาบาลเบื้องต้นตามอาการไปก่อนนะคะ ) วันนี้ตอนเย็นเลยพาไปเดินเล่นหน้าบ้านบ้างสักหน่อย นอนอยู่แต่ในบ้าน 2 วันเต็มๆแล้ว
ดูสิ ไม่สบาย 2 วัน ดูจ๋ำจ๋ำซูบลงไปเลย .. หน้าตาก็ดูหงอยซะ .. ตอนนี้ยังไม่มีแรงเดินเพราะอาหารแทบไม่ตกถึงท้องเลย ก็ he เล่นอ๊วกซะหมด .. .. 28 ธันวาคม 2552 หลังจากจ๋ำจ๋ำทานอะไรก็อ๊วกมาทั้งคืน ก็เลยนอนสลบไสล แต่พอตื่นวันนี้ก็ทำเอาตื่นตกใจแต่เช้ามืดเลย เพราะจ๋ำจ๋ำตกเตียง นี่ขนาดมีที่กันตกแล้วนะ แต่จ๋ำจ๋ำตกฝั่งที่พ่อนอนโดยคลานข้ามพ่อไปเลยอ่ะ ตกเตียงร้องไห้เสียงดัง ปากแตกเลือดออกด้วย แม่รอดูอาการอยู่ พ่ออุ้มสักพักก็หลับ ไม่นานก็ตื่นร้องจะกินนมอีก
เช้านี้จ๋ำจ๋ำไม่มีไข้แล้ว แม่ลองให้นมน้อยๆก่อน ปรากฎว่า OK เลย ไม่อ๊วกแล้ว กินนมกินข้าวได้ ทุกคนดีใจกันมากๆ ไม่ต้องพาไปโรงพยาบาลแล้ว แม่ก็ค่อยสบายใจขึ้น เพราะไม่อยากพาจ๋ำจ๋ำไปโรงพยาบาลเลย ช่วงนี้มีแค่คนไม่สบาย แม่กลัวหนูจะไปรับเชื้อจากโรงพยาบาลมาเพิ่มอีกน่ะดิ นี่กะว่าให้จ๋ำจ๋ำพักฟื้นสัก 2 วัน จะพาไปเที่ยวบ้าง .. สรุปจ๋ำจ๋ำคงเป็นไข้เพราะอากาศเปลี่ยน เดี๋ยวก็ร้อน เดี๋ยวก็หนาว อ่ะนิ จากเหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้เรายิ่งรักแม่มากขึ้นไปอีก เพราะเข้าใจเลยว่าตอนที่เรายังเล็กเวลาที่เราป่วยไข้ ใจของแม่ก็คงไม่ต่างจากเราในตอนที่จ๋ำจ๋ำป่วยนี้เลย.. จบ blog อาการป่วยของจ๋ำจ๋ำเท่านี้ก่อน เจอกันตอนจ๋ำจ๋ำร่าเริงๆ ดีกว่าเนอะ
รักจ๋ำจ๋ำสุดดวงใจ แม่ส้มของจ๋ำจ๋ำ
Create Date : 29 ธันวาคม 2552 |
|
29 comments |
Last Update : 29 ธันวาคม 2552 10:16:00 น. |
Counter : 728 Pageviews. |
|
|
|