อ่านแล้วหายกลัวไปได้เยอะเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เสริมสร้างความกล้าต่อพวกบีเอทั้งหลาย

ปล. ชอบอ่านบล๊อกนี้ค่ะ ขำๆดี

อ่านแล้วขำดีค่ะ

สุขสันต์วันฟ้าฉ่ำๆนะคะ

ขำดีจังเลยค่ะ
เป็นนักเขียนได้เลยนะเนี๊ยะ
ฝ้ายจะเป็นนักอ่านให้เอง

ทักทายค่า
แล้วจะเข้ามาอ่านเรื่องต่อไป
อิอิ


have a nice day ka^_^

ขำได้อีกนะเนี่ย
แต่ว่าพอเจอบีเอหน้าโหดแระก็ขำไม่ออกเหมือนกัน
จะพยายามนึกถึงตอนบีเอปวดท้องอึละกันนะคะ

เอิ๊ก ๆ ฮานะคะเนี่ย

เดจาวู
เหมือนเคยอ่านจากที่อื่นมาแล้วเลยอ่ะ

นึกออกแล้ว
เจ้าของบล็อกก็เคยอ่าน "เจ๊เฮลล์"
ในนิตยสาร POP เหมือนกันใช่ป่ะ

อ่านแล้ว ขำ ดี เนอะ ทำให้นึกภาพออกเลย

555+++++

eiei

555

ไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ แต่เซงมากกว่า

เวลาไปซื้อของบางทีก็ไม่ค่อยสนใจเรา

เชอะ ซื้อผ่านเนตก็ได้ ไม่ง้อ

อิอิ ป้าอัพซะเหนภาพเลย


บีเอ หรอ มาจิๆไม่กลัวหรอกมีพระ 555

555

อ่านแล้วฮาค่า

5555 ขำดีคะ
คือ เป็นคนที่กลัวบีเอเหมือนกัน
พอมาอยู่เมกาได้สักพักนึง
เริ่มรู้สึกตัวว่าทำไมเรากล้าเดินไปเคาเตอร์ คสอ บ่อยขึ้น??
อ้ออออ ก้เพราะว่า กลัว บีเอ น้อยลงนั่นเอง
ถึงแม้จะกลัวเรื่องภาษา
แต่ว่าบีเอ ที่นี่ friendly มากๆๆๆ
ไม่เหมือนเมืองไทย หยิ่งได้อีกกกกกกกกกกกกกกก

อ่านแล้วฮาค่ะ คิดได้ไงเนี่ย สงสัยหญิงไม่ยืนหน้า BA แล้วคิดตาม
คงหลุดหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้าแน่ๆ แล้ว BA ก็คงจะงง ว่าอีนี่เป็นอะไร
ชั้นอุตส่าห์แสดงท่าทีเหยียดหนามรังเกียจ อยู่ๆ มันหัวเราะออกมา บ้าป่ะเน่ย
งานนี้ใครจะกลัวใครก็ไม่รู้แล้วล่ะ

ได้วิชาจากป้าแระ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปพารากอนลองดู

ป้าไปจิ้นทำร้ายเค้าทำม๊ายยย
ไปยืนขำหน้าร้านข้าว เดี๋ยวเค้าก็แถมอีโต้ให้ที่กลางหน้าผากหรอก
กร๊ากก ฮาจริงๆค่ะ


ปล.กลัวบีเอด้วย ไม่ได้กลัวที่มันหยิ่ง แต่กลัวมันใช้ความน่ารักมาบังคับขาย
เป็นพวกปฏิเสธคนไม่เป็นซะด้วย T T

คราวหน้า

จะยืนนึกหน้าบีเอเปลี่ยนผ้าอนามัยบ้างค่ะ 555

อ่านแล้วเห็นภาพเป็นฉากๆๆเลยอ่ะ หุหุหุ

ฮาจริงๆๆเจ้าค่ะ

ฮ่าๆๆๆ ขำมากเลย ราวกับว่าคุณป้าเคยเปนบีเอ มาก่อนซะงั้น

5555

ป้าคิดได้ไงเนี่ยยย