ล่องนาวาโต้คลื่นคืนเปลี่ยวร้าง
เสียงลมครางหวิวหวีดกรีดสะท้าน
กายหนาวเหน็บเจ็บชาล้าเกินทาน
ใจร้าวรานธารเอ๋ย..โปรดเผยทาง
แสนเวิ้งว้างกว้างไกลสุดนัยน์เห็น
มืดมิดเช่นบาดาลนั้นกั้นขวาง
ไร้ดาวเยือนเป็นเพื่อนเตือนนำทาง
จันทร์เลือนลางเมฆขวางคืนข้างแรม
กระแสโถมลมพายถาชีวิต
ข่มดวงจิตทนฝืนกลืนขมแกล้ม
พยุงพาอาศัยในหวังแกม
สู้ต่อแต้มวัยด้วยขออวยชัย
ใยคืนนี้วารกาฬยาวนานแท้
หมายคอยแลรุ่งทาบฉาบฟ้าใส
เห็นขอบทิศบูรพาว่าหนใด
ปลุกปลอบใจมุ่งต่อรอระวี
ภาวนาเฝ้าขอต่อลมล่อง
โปรดประคองนาวาลำน้อยนี้
หันหัวเรือมุ่งทางสู่ฝั่งที
แรงชีวีที่เหลืออยู่สุดสู้ทน
ลมหายใจรวยรินสิ้นพลัง
แทบหมดหวังหยัดยืนขึ้นอีกหน
หางเสือบิ่นเชือกขาดหวาดทุรน
ปล่อยชีพตน..ตามกระแส แม่วารี
นอนมองฟ้าหมายว่าดาราน้อย
จะเคลื่อนคล้อยกระพริบบ้างคืนร้างนี้
เอ่อน้ำตาพร่าลบกลบภาพมี
ราตรีที่..ทรมาน..นานเหลือเกิน
ภาพก็เศร้า T T