ล่องนาวาโต้คลื่นคืนเปลี่ยวร้าง
เสียงลมครางหวิวหวีดกรีดสะท้าน
กายหนาวเหน็บเจ็บชาล้าเกินทาน
ใจร้าวรานธารเอ๋ย..โปรดเผยทาง
แสนเวิ้งว้างกว้างไกลสุดนัยน์เห็น
มืดมิดเช่นบาดาลนั้นกั้นขวาง
ไร้ดาวเยือนเป็นเพื่อนเตือนนำทาง
จันทร์เลือนลางเมฆขวางคืนข้างแรม
กระแสโถมลมพายถาชีวิต
ข่มดวงจิตทนฝืนกลืนขมแกล้ม
พยุงพาอาศัยในหวังแกม
สู้ต่อแต้มวัยด้วยขออวยชัย
ใยคืนนี้วารกาฬยาวนานแท้
หมายคอยแลรุ่งทาบฉาบฟ้าใส
เห็นขอบทิศบูรพาว่าหนใด
ปลุกปลอบใจมุ่งต่อรอระวี
ภาวนาเฝ้าขอต่อลมล่อง
โปรดประคองนาวาลำน้อยนี้
หันหัวเรือมุ่งทางสู่ฝั่งที
แรงชีวีที่เหลืออยู่สุดสู้ทน
ลมหายใจรวยรินสิ้นพลัง
แทบหมดหวังหยัดยืนขึ้นอีกหน
หางเสือบิ่นเชือกขาดหวาดทุรน
ปล่อยชีพตน..ตามกระแส แม่วารี
นอนมองฟ้าหมายว่าดาราน้อย
จะเคลื่อนคล้อยกระพริบบ้างคืนร้างนี้
เอ่อน้ำตาพร่าลบกลบภาพมี
ราตรีที่..ทรมาน..นานเหลือเกิน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
ภาพก็เศร้า T T