จำได้ว่าครั้งแรกที่ได้เห็นอัลบั้มของ Dire Straits ชุด Brothers in Arms ตอนไปเดินๆ แถวบูดาเปสต์ ประเทศฮังการี ตอนปี 1985 (วู้ว์ ไฮโซๆ) แบบว่าติดใจภาพกีต้าร์ที่สวยจริงๆ อยู่บนพื้นสีฟ้าที่ให้ความรู้สึกอิสระ ตอนนั้นยังไม่รู้จักว่าวงนี้เป็นวงจากเกาะอังกฤษด้วยซ้ำ คิดว่าเป็นอัลบั้มในประเทศสังคมนิยม อย่างฮังการีซะอีก (แต่แอบบ้านนอกนิดๆ)



เพลงที่เด่นและคลาสสิกมากๆ ของอัลบั้มชุดนี้คือ Money For Nothing ที่ใครๆ จะจำท่อน I want my, I want my MTV... Money for nothing and Chicks for free ได้(ลองฟังแบบแสดงสดๆ ที่มี Sting, Mark Knopfler, Phil Collins, Eric Clapton มาแจมกันดู...)





พูดถึง Money for Nothing แล้ว นึกถึงเรื่องการศึกษาเมืองไทยจริงๆ หลายปีก่อนไปร่วมงานสัมมนาด้านสุขภาพ แล้วเขาเชิญปราชญ์ชาวบ้านจาก อ. สะตึก บุรีรัมย์ มาพูดคุยกันสามคน มีครูบาผาย สร้อยสระกลาง ครูบาคำเดื่อง ภาษี และครูบาสุทธินันท์ ปรัชญาพฤทธิ์ ไม่รู้มีใครรู้จักบ้างหรือเปล่า

จำไม่ได้แล้วว่าครูบาคนไหนเล่าว่า ลูกจบมัธยมแล้วจะไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย พ่อก็เลยถามว่า "จะไปเรียนอะไร"

ลูกตอบว่า "ไปเรียนเกษตร"

"แล้วจบมาจะไปทำอะไร?" พ่อถามต่อ

"จบมาแล้วก็ไปเป็นเกษตรอำเภอ เกษตรจังหวัดสิพ่อ" ลูกชี้แจงข้อดีของการจบปริญญาตรี

พ่อก็เลยบอกให้ลูกรู้ว่า "ทุกวันนี้น่ะ เวลาเขามีสัมมนาเรื่องเกษตรทีไร เกษตรอำเภอ เกษตรจังหวัดเขาก็เชิญพ่อไปเป็นวิทยากรทุกทีแหละ ไม่ต้องไปเรียนแล้วมหา'ลัยน่ะ"

ครูบาสามคนยังสลับกันเล่าเรื่องอะไรอีกเยอะ ที่คนเรียนสูงๆ ฟังแล้วต้องหัวเราะ หัวเราะเยาะตัวเองว่า "ทำไมกูคิดเรื่องง่ายๆ อย่างเขาไม่ได้ว้า?"

มีคนถามคำถามว่าพวกครูบานี่ คิดอะไรต่อมิอะไรแบบนอกกรอบได้งัย

ครูบาคนนึงตอบว่า

"เพราะเราจบแค่ ป. 4"

มั้ยล่ะ

"ปริญญา for Nothing"

วันนี้ คุณมีปริญญาแล้วหรือยัง?