ไปขี่รถเล่นมาครับ กรุงเทพฯ-เขาตะเกียบ หัวหิน
ออกจาบ้านดูเวลา ๐๕๔๕ เส้นทาง เกษตร-นวมินทร์ เพื่อเข้าเส้นบางบัวทองจากนั้นตัดเข้า ถนนพระรามสอง ยิงยาวๆ มาโผล่ที่ นาเกลือ จังหวัดสมุทรสงครามตอนนั้นน้ำมันใกล้หมดถังเต็มที(ก็อกสองวิ่งมาร่วม ๑๐ กม. แล้ว หาเติม ๙๑ มองหาปั๊มๆ) ใจกลัวต้องเข็นจริงๆ แต่ "เป้าหมายมีไว้พุ่งชน" พี่กระทิงแดงบอกงั้นส่วนคนนี้ ยังไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น หึหึแวะมันทุกปั๊ม แต่ปั๊มนี้ก็ไม่มี ๙๑ ให้เติม แฟนบอกพัก ดื่มน้ำฉี่ ก่อน ลองวัดแสงกับก้อนเมฆ แล้วถ่ายย้อนแสงดู ก็สวยไปอีกแบบเช้านี้อากาศค่อนข้างเย็นสบาย แม้จะกว่า ๗ โมงแล้ว แต่ไม่ร้อน มีแค่แดดฟุ้งๆ ที่ลอดระหว่างก้อนเมฆเท่านั้นพอออกจากปั๊มข้างบนมาหน่อย ก็เจอปั๊มที่มี ๙๑ พอดี อีกแค่ไม่เกิน ๕ กม. หากไม่เจอปั๊มนี้ก็คงต้องเข็นกันแล้วละในภาพอยู่บนถนนพระราม ๒ ทางเข้าเส้น ยี่สาร-บางตะบูน-บ้านแหลม เส้น ๔๐๑๒ นี้เป็นถนน ๒ เลนสวนทางกัน สภาพถนนดีมา ลาดยางราบเรียบข้างทางจะเป็นป่าพรุและลักษณะคล้ายป่าชายเลน ตลอดเส้นทางขี่มาอีกนิดเจอป้ายสวยๆ ป้ายนี้เข้า จอดรถควักกล้อง ถ่ายป้ายซะหน่อย ป๊าด....(จะมายืนบังเสาป้ายทำไมเนี่ย...) เส้นนี้เปิดชีลด์หมวก ขี่ช้าๆ(๔๐ กม/ชม) แล้วก็มาเจอฝูง น้องลิง ป่าข้างทางจอดรถปุ๊ป น้องลิงก็ออกมาถนน รออาหารที่มักจะมีผู้ผ่านไปผ่านมาโยนให้(มันไม่ดีต่อน้องลิงน๊า..)กำลังจะเลือกมุมดีๆถ่าย เจ้าตัวหน้า วิ่งสปีดเข้ามาเลย กลัวตัวอื่นจะมาถึงก่อน..แฟนกรี๊ด....(จะกรี๊ดทำไม ไม่ใช่ตูนบอดี้แสลม ) โยนกล้องลงกระเป๋า แล้วรีบบึ่งไป.....ฟิ้วขี่มาเรื่อยๆ ถึง บางตะบูน รถยังน้อยอยู่เลยจอดถ่ายรูปบนสะพานซะหน่อยเรือประมงขนาดเล็ก กำลังมุ่งหน้าเข้า "บาง" หลังจากสิ้นสุดการหาปลาผ่าน บางตะบูน-บ้านแหลม พื้นที่ส่วนใหญ่จะเป็นนาเกลือบางแปลงก็กำลังเก็บเกี่ยวเกลือกันอยู่ แถวนี้จะมีเลนสำหรับรถจักรยานอยู่ไหล่ทางทั้งสองด้านและมีจุดพัก/ชมวิว ลานสี่เหลี่ยม(ในภาพ) เป็นระยะๆ ขี่เรื่อยๆ ชมวิถีชาวบ้าน วิถีชุมชนสองข้างทางแถวนี้จะเห็นรถของชาวนาเกลือ คล้ายรถเกรดดินทำถนน มีเครื่องยนต์เล็กๆ จอดอยู่ทั่วไป คงจะเอาไว้เกรดเกลือ... กระท่อมเอาไว้เก็บเกลือ เรียกว่ายุ้งเกลือได้ไหมเนี่ยใน ภาพเห็นพี่สองคน อยากจะถามเรื่องรถว่าใช้ทำอะไร แต่เห็นกระซุบกระซิบแล้วมองผมแปลกๆ(สงสัยจะรู้ว่าผมมันคนบ้า) เลยไม่กล้าเข้าไปถามสถานีต่อไป หาดเจ้าสำราญ ...ระหว่างเส้นทางสู่หาดเจ้าสำราญ มีเมฆบางๆ เป็นกลุ่มใหญ่ทำให้แดดไม่ร้อน อากาศสบายๆ ขี่ไปแบบที่เรียกได้ว่ารถคุณ(อี)แต๊กยังแซงผมได้สบายๆถึงแถวตำบลปากทะเล เจอถนนที่ถมคันนาขึ้นมา ยื่นออกไปในทะเล แอบขี่มอไซค์เข้าไป(ไม่รู้ขออนุญาตใครอ่ะ)มองไปทางขวา...ที่เห็นไกลๆนั่นไม่แน่ใจว่าเป็นท่าเรือน้ำลึกหรือเปล่า แต่จุดที่ถ่ายภาพนี้ ด้านหลังเป็นคลังน้ำมันขนาดใหญ่คิดว่าน่าจะเป็นน้ำมันสำหรับบริการเรือเดินสมุทรขนาดแล้วก็มาถึงหาดแรก หาดเจ้าสำราญ..... ด้วยสถิติ ๒ ชม. กับระยะทางประมาณ ๕๐ กม. หุหุหลังจากหาเมื้อเช้าทาน(ข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง) ก็มานั่งเล่นริมหาด...ดูเด็กน้อย(และเด็กอีกหลายๆคน) ที่แสนจะดีใจ เมื่อได้มาเที่ยวเล่นน้ำทะเล...และ ดูหมา....นั่งกึ่มจนหายกึ่ม จึงเริ่มเดินทางต่อ จุดหมายต่อไป เขื่อนแก่งกระจาน..ระหว่าง ทางเจอนกอพยพค่อนข้างเยอะ บางตัวบางกลุ่ม ก็ปักหลักอยู่บ้านเรากันทีเดียวเพราะบ้านเราอุดมสมบูรณ์ น่าอยู่ คนน่ารัก(เกี่ยวไหมเนี่ย)ในภาพเป็นเส้นจาก หาดเจ้าสำราญ ไปยัง บ้านท่ายาง เพื่อมุ่งหน้าเขื่อนแก่งกระจานขี่ๆ ไปคนนั่งหลังเอาหมวกกันน็อคมาดันหัวเรา ดันกลับสักแป๊ป ดันมาอีกแระอืม........... แวะร้านกาแฟโลดนั่งมองแม่ค้าร้านกาแฟแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆ ที่เคยแอบปลื้มแม่ค้าแถวบ้าน ตจว. ฮ่าๆชักไม่ดีแระ ไปต่อดีกว่า.... ช่วงนี้เป็นช่วงก่อนถึงเขื่อนแก่งกระจาน ถนนดีตลอดเส้น อย่าขี่เพลินระวังฝูงวัวกะอึมันด้วยนะครับในที่สุดก็มาถึงเขื่อนแก่งกระจาน ในภาพบนสันเขื่อนลมแรงมากครับ แรงขนาดที่ว่าบางวูบ ถึงกับส่ายเลยทีเดียวฝากให้ขี่กันช้าๆละกันครับ สำหรับท่านที่ขึ้นไปแล้วพบว่าลมพัดแรง... ใจหายแว๊บ...(คนนั่งหลังไม่รู้เรื่อง...ฮา)อ่ะ เก็บหลักฐานหน่อย..เป็นงัยกันบ้างครับ สวยมั๊ย...................ทิวเขาด้านหลังอ่ะครับ ซ้อนสลับกันเป็นชั้นๆ สวยมั๊ยครับจะให้ดูว่าลมแรงเจรงๆ (ดูต้นไม่ตรงกลางสิ)ส่วนตัวชอบภาพนี้ สีตัดกันดี โทนแดง ตัดสีเขียวของภูเขา แล้วตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้าอีกที(ไม่เกี่ยวกับคนในรูปเลย เหอๆ)ตอนที่อยู่บนสันเขื่อน มีรถตู้ด้านข้างติดสติ๊กเกอร์ โปรดัคชั่น ช่อง ๓ ขึ้นมาคุณเธอบอก อืม... เนี่ย บอกให้มาเตรียมฉากกันไว้ก่อน ปล่อยให้ "อั้ม" มาก่อนได้ยังงัย....ในใจคิด ฮา........ อั้มพัชราภา แพร่เชื้อ ป่าวเนี่ย แต่เก็บไว้แค่ในความคิดมองลงไปด้านหน้าเขื่อนเป็นสถานีผลิตไฟฟ้าจากพลังน้ำหันกลับมา ถ่ายเก็บไว้อีกสักภาพ ชอบวิวทิวเขาสลับกันเป็นชั้นๆ ที่มีพื้นน้ำเป็นเบส แบบนี้จริงๆแล้วมุ่งหน้าสู่ อช.แห่งชาติแก่งกระจานถึงทางเข้า อช.แก่งกระจาน เลี้ยวเข้าไปดูบริเวณลานกางเต้นท์พอดีกับมีพนักงานบริษัทอะไรสักอย่าง พาครอบครัวและเพื่อนพนักงานมาพักกันพอดี อืม... น่ามากางเต้นเหมือนกันอ่ะ จัดให้เจ๊แกหน่อย......... กลับออกมาอีกทาง เส้นที่ไม่ขึ้นสันเขื่อน ก็ผ่านสะพานข้ามแม่น้ำที่ปล่อยออกมาด้านหน้าเขื่อนสองฝากแม่น้ำ มีร้านอาหารเพียบ..... ถ้ามาค้างที่นี่ สงสัยจะมันส์(อยากแวะเติมเชื้อเพลิงวุ้ย...)่ขากลับวิ่งย้อนกลับเส้นเดิม จอดถ่ายภาพสะพานตรงหน้าเขื่อนเพชรอีกสักรูปจากนั้นแวะเติมน้ำมันตรงบ้านท่ายางอีกครั้ง มองไปข้างหน้าที่จะมุ่งหน้าสู่หาดปึกเตียนเมฆฝนทะมึน..... ผ่านบ้านท่ายางไปสักพัก ก็เจอกับฝนตกค่อนข้างแรง.... จอดพักตามระเบียบในภาพชูสองนิ้ว... ใจคิด อืม...สองเลยเหรอ ไม่ไหวม๊างงง.....ช่วงที่รอฝนซากันอยู่ มองเห็นชาวนากำลังใช้แทรคเตอร์ปรับหน้าดินอยู่กลางสายฝน เป็นบรรยากาศที่ร่มรื่น....จริงๆริมถนนมีต้นไม้เต็มไปด้วยรังนกกระจาบ.. ซึ่งในพื้นที่นั้นไม่มีค่า มีราคาอะไร แต่เอาเข้ามาขายตามตลาดนัดใน กทม. ขายได้ร่วมร้อย สำหรับรังสวยๆ ... ชีวิตเมืองกรุง อะไำรๆ ก็ตีค่าตีราคาด้วยเงินทั้งหมดมองออกไป ฝนเริ่มเบาลงแล้ว หาที่พักหลบฝนดีๆ กว่านี้หน่อยดีกว่าขี่มาอีกหน่อย แล้วก็มาหลบฝนที่ร้านค้าแห่งนึง เจอกับเจ้า "นมข้น" ขี้อ้อน ได้ใจ....ดู ดู๊ ดู ดูมันทำ มีซบด้วย อืม.......เลยเดินไปบอกพี่เจ้าของร้าน "พี่ๆ ถ้าขี้เกียจเลี้ยงแล้วเดี๋ยวผมพาไปเลี้ยงให้มั๊ยครับ?"หลังจากได้เห็นสีหน้าพี่เจ้าของร้าน แทนคำตอบแล้วแม้ฝนยังไม่หยุดดี แต่คงถึงเวลาต้องรีบไปแล้วหล่ะ..... ใช่มะม้าแกลบ?และแล้วก็ บึ่งเพื่อชีวิต ได้แป๊ปนึง ก็มาถึงหาดปึกเตียน...หันกลับมาเจอยักษ์อีกตน เฮ้ย ไม่ใช่ เจอแฟนนั่งรออยู่ คงคิด เมื่อไหร่มันจะถึงเขาตะเกียบเนี่ย.... เหอๆรีสอร์ทด้านหลังนี่ ปลูกได้สวยดี เมื่อหกปีก่อนยังไม่มี..และแล้วก็เดินทางต่อสู่ หาดชะอำระหว่างทาง เจอกลุ่มฮาลี่ย์ร่วม ๓๐ ลำ วิ่งสวนไปด้วยเสียงกระหึ่มเห็นแล้วรู้สึก มันมีพลัง เหมือนฝูงม้าป่า ที่กระโจนโลดแล่นไปในท้องทุ่งกว้างไกลสุดสายตา...และแล้วก็มาถึงหาด ชะอำเท่าที่ดู นักท่องเที่ยวมีจำนวนน้อยกว่าช่วงหน้าร้อนอย่างเห็นได้ชัด...(ผมกลับชอบคนน้อยๆ ละ อิอิ)แวะถ่ายภาพเล็กน้อย ก็เลี้ยวขวาซอยในภาพ ออกสู่ถนนหลัก มุ่งหน้าสู่ เขาตะเกียบ จุดหมายสุดท้ายเสียทีบึ่งมาแค่แป๊ปเดียว ก็มาเจอกับป้ายนี้เข้า...ช่วงนี้ ในตัวเมืองหัวหิน นักท่องเที่ยวไม่เยอะมากเหมือนช่วงไฮซีซั่น แต่ก็เห็นนักท่องเที่ยวชาวไทยจำนวนไม่น้อยน่าปลื้มใจครับ เที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้(ได้ไปแล้วจะรู้ว่า เมืองไทยก็น่าเที่ยว ไม่แพ้เมืองนอกเลย โดยเฉพาะกินดื่ม)ในที่สุดก็ถึงซะที เขาตะเกียบ ผู้ที่ติดตามอ่านคงโล่งอกโลงใจกันเป็นทิวแถว(นึกว่าจะไปไม่ถึงซะแร๊ว)มาแวะทานข้าวเย็นสั่งมาสองอย่าง คะน้าปลาเค็มกะต้มยำปลา(เป็นหม็อไฟหม้อใหญ่มาเลย) กินกันอิ่มแปล้เช็คบิลมา แค่ ๒๐๕.- บาท ถูกดี อีกอย่างขอบอกว่าหาดฝั่งนี้ เจริญหูเจริญตาค็อดๆ เสร็จแล้วแวะไปเจอน้องๆ ที่มาพักเขาตะเกียบ เพิ่งกลับมาจากเขากะโหลก ปรานบุรีซื้อของเตรียมปิ้ง ย่าง นึ่ง กันมาเต็มที่.... ที่สำคัญ เพื่อนๆน้องๆ ผมนิสัยน่ารักกันทุกคนอุตส่าห์บอกว่า แวะได้แค่ครึ่งชั่วโมง หกโมงก็ต้องกลับ กรุงเทพฯแล้วทั้งๆที่ เพื่อนๆน้องๆ เพิ่งมาถึงกัน ลงทุนรีบก่อเตา ตั้งแก๊ส นึ่งปูมาให้เปิดเบียร์ดาวแดง ไปสองขวดเล็ก ก็ได้เวลาเดินทางกลับ ซึ้งน้ำใจเพื่อนๆน้องๆ กลุ่มนี้จริงๆ เจอกันอีกทีเมื่อชาติต้องการครับออกจากเขาตะเกียบก็ราว ๐๖๒๐ แวะเติมน้ำมันปั๊มสุดท้ายก่อนออกจากชะอำตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว...จุดมุ่งหมายสุดท้ายสำหรับวันนี้ กลับบ้านครับ...(ตอนนี้ ๑๙๐๐ พอดี)ขากลับใช้ความเร็วไม่เกิน ๘๐ กม/ชม เนื่องจากเส้นทางหลายช่วงค่อนข้างมืดรวมทั้งมีรถบรรทุกและแมลงค่อนข้างเยอะ แต่ไม่เป็นปัญหา ค่อยๆไป มองกระจกหลังบ่อยๆ อย่าไปเกะกะขวางทางใครเขาเข้าจนเข้าสู่ ถนนพระราม ๒ และจังหวัดแรกที่รอต้อนรับ... สมุทรสงครามครับระหว่างทาง เจอพี่กระบะ โคโลราโด ตอนครึ่งแซงไปคน นั่งลดกระจกและ ยื่นมือ ยกนิ้วโป้งให้... ขอบคุณคับ(คงเป็นคอมอไซค์เหมือนกัน ทริปนี้ ระยะทางทั้งสิ้น มากกว่า ๖๐๐ กม. ค่าน้ำมัน ร่วม ๙๐๐ บาทกับประสบการณ์ดีๆ ที่ได้พบเจอ ต้องบอกว่า คุ้มมมม..... ลากันด้วยภาพนี้ สวัสดีครับ..
) โยนกล้องลงกระเป๋า แล้วรีบบึ่งไป.....ฟิ้ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
บรรยายได้สนุกดีนะคะ แซวคุณแฟนตลอด 55+