พี่น้อยวง Pru บนถ.ข้าวสาร

เมื่อวานนี้ได้ไปถ.ข้าวสารมาครับ
ที่นั่นมีงาน Asahi Music Fest "taste of synth"
จัดโดยเบียร์ Asahi ร่วมกับ โดม ปกรณ์ ลัม


เป็นงานที่รวบรวมการแสดงดนตรีหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น Hip hop, alternative, J rock ฯลฯ
5 เวทีบนถ.ข้าวสารถูกจับจองโดยวงดนตรีที่มีชื่อเสียง วงจากญี่ปุ่น และวงดนตรีอิสระทั้งที่เป็นวงหน้าเก่าหรือหน้าใหม่อีกมากมาย


งานเริ่มตั้งแต่ 6 โมงเย็น ถึงเที่ยงคืน
ผมไปถึงตั้งแต่ราวๆ 6 โมงครึ่ง แอบแปลกใจเล็กน้อยว่าทำไมคนไม่เยอะอย่างที่คิดไว้
หากแต่บรรยากาศกลับคึกคักด้วยองค์ประกอบแวดล้อมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น การจัดสถานที่ ซุ้มในงานที่มี presenter สาวแต่งกายน่ารักประจำซุ้ม (ไหนๆแจกกับแกล้มทางสายตาแล้วก็น่าจะแจกเบียร์ด้วยเนอะ) และก็ที่ไม่เคยพลาดก็คือบรรดาสาวสวยน่ารักที่มาร่วมงาน (และเหมือนเช่นเคย ประมาณ 98 % จะเดินมากับแฟน)


ผมเดินดูงานไปเรื่อยๆ พอทุ่มกว่าๆหลังจากที่สายตาถูกเรียกน้ำย่อยมาบ้างแล้วก็ถึงตากระเพาะเรียกร้องอาหารบ้าง
ผัดไทยกล่องละ 15 บาท เอกลักษณ์อย่างหนึ่งของถ.ข้าวสารก็ถูกส่งไปเป็นบรรณาการแก่ระบบทางเดินอาหาร


จ้วงผัดไทยเสร็จเรียบร้อย เกือบจะทุ่มครึ่ง เริ่มกระหายน้ำแล้วครับ
พอดีว่ายืนอยู่ข้างเวที alternative ซึ่งมีซุ้มเบียร์ตั้งอยู่ข้างๆกัน
ก็เลยอุดหนุนเจ้าภาพเค้าหน่อย 40 บาทต่อกระป๋องแลกกับความเย็นนุ่มชุ่มคอ


เวลา 2 ทุ่ม เบียร์หมดพอดี รู้สึกอึดอัดขึ้นมาแปลกๆ
มองไปรอบๆ "เฮ้ย คนมาจากไหนกันเป็นล้านวะเนี่ย "



ผมค่อยแทรกตัวไปกับผู้คนเพื่อเดินไปยังเป้าหมาย
เวทีที่ 2 จากปากทางด้านถ.ราชดำเนิน ตรงหน้าตึก Buddy
วงพรูกำลังวาดลวดลายอยู่บนเวที
พี่น้อยยังคงเป็นสุดยอด entertainer เหมือนเดิม


เพลงแรก (ทุกสิ่ง) ผ่านไป ตามด้วยเพลงที่สอง (จำชื่อไม่ได้)
พี่น้อยเริ่มออกอาการเหนื่อย ถึงกับออกปากว่า "ผมเหนื่อยจังเลย ร้อนมากด้วย"
เพลงที่ 3 จึงเป็นเพลงช้าๆคั่นจังหวะอย่างยังรอคอยเธอเสมอ และตามติดด้วย Romeo & Juliet ที่ผู้ชมมีส่วนร่วมไปซะครึ่งเพลง


เอาละครับ พอพี่น้อยฟื้นฟูพลังวัตรได้เจ็ดแปดส่วน ความมันส์ก็กลับมาอีกครั้ง
เพลงที่ดังๆหลายเพลงทยอยออกมาเป็นระลอก คนดูข้างล่างก็โยกไปตามๆกัน
พี่น้อยเริ่มอดใจไม่ไหวหย่อนตัวลงจากเวทีมาร้องเพลงกับคนดู(ซึ่งไม่ค่อยได้ร้องหรอก กรี๊ดกันซะมากกว่า)
ผมว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของวงพรูเลยนะครับ


พอฝ่าดงคนดูกลับขึ้นเวทีมาได้ ก็ถึงเวลาที่ไม่มีใครอยากให้มาถึง
เพลงสุดท้าย "Live & Learn" ในเวอร์ชั่นของวงพรู ถูกเล่นเป็นเพลงปิดการแสดง
คราวนี้แฟนเพลงที่อยู่ปีกซ้ายปีกขวาของเวทีก็ได้ใกล้ชิดกับพี่น้อยมากขึ้น
พี่แกปีนลำโพงและเครื่องเสียงด้านข้างเพื่อมาร้องเพลงกับคนดูทั้ง 2 ข้างของเวที
"โคตรน่ารักเลยอะ" เป็นคำชมจากปากคนดูที่อยู่ข้างหลังผม
ก็คงจะจริงครับ พี่น้อยไม่ลืมว่ามีคนดูอยู่รอบๆด้าน

ถ้าคนเรามองเห็นคุณค่าของสิ่งรอบตัว และไม่ลืมที่จะตอบแทนคุณค่านั้น โลกเราก็คงจะอบอุ่นขึ้นมาแยะ

และแล้วการแสดงก็จบลงด้วยความมันส์และความประทับใจ
"มาข้าวสารทีไร ไม่เคยไม่สนุกครับ" พี่น้อยกล่าวทิ้งท้าย


เวลาประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ ผมเดินดูงานต่อไปเรื่อยๆ ผู้คนทยอยเพิ่มขึ้น จนเดินไม่ถนัดแล้ว
จากงานนี้ ผมได้ค้นพบสัจธรรมข้อหนึ่ง
"การชมคอนเสิร์ต ทำให้ความสามารถในการดื่มเบียร์ลดลง" (เฉพาะในกรณีที่คนเยอะๆอย่างนี้)


เดินไปเดินมา ดูโน่นดูนี่จนถึง 4 ทุ่ม ก็ได้ฤกษ์กลับ เนื่องจากตังค์ไม่ค่อยเหลือแล้ว แถมวันนี้ฉายเดี่ยว(ก็เหมือนทุกวัน) ถ้ากลับดึกจะไม่รู้จะแชร์แท็กซี่กะใครดี
นั่งรถเมล์กลับละกัน


คุ้มค่าครับกับฟรีคอนเสิร์ตดีๆอย่างนี้ ได้เห็นความสามารถของวงดนตรีหลากหลาย
มีบางวงยังเรียนชั้นมัธยมอยู่ แต่ความเป็น creative และฝีไม้ลายมือก้าวล้ำไปแล้ว
ที่ลืมไปไม่ได้ สาวๆน่ารักมาก
สุดยอด สุดยอด


เสียดาย วันนี้มีงานก็เลยไปไม่ได้ วง Blackhead เล่นด้วย
ไม่เป็นไรครับ งานสำคัญกว่า เอาเป็นว่าใครได้ไปดูก็มาเล่าให้ผมฟังบ้างละกัน

ขอบคุณครับ

Create Date : 30 ตุลาคม 2548		3 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2548 21:32:39 น.
Counter : 736 Pageviews.
Share Tweet