*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยมในวันหยุด มีความสุขมาก ๆ นะคะ ***

เจ๊จำได้ไหม วันนั้นที่เราเมากันที่ประจวบ
แล้วเจ๊เอาแต่ถามว่า "ทำไมคนเราต้องรักกัน"

คำถามนี้ตอบยากนะ คงต้องใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ
สักวันเราคงได้รู้คำตอบจากตัวของเราเอง

เรื่องราวเศร้าจัง ถ้าเราดึงตัวเองออกจากมุมเศร้าๆ

ก็น่าจะเจอมุมดีๆของชีวิตอีกมากมาย ก็ชีวิตคนเรามันมีหลายมุมอ่ะ

.

จำไม่ได้ว่าเมาเละเทอะที่ประจวบฯ แล้วพูดอะไรกัน
รู้แต่ว่าพวกเมิงพร่ำเพ้อกันมาก จนเจ๊เอือม

เฮ้ยยยยยย ตรูไปทำมันอกหักตอนไหนฟร่ะ....



อ้อ.....พี่หมี....ม่ายใช่เฮียหมี...แม้ตกใจโหม๊ดเลย

เจ้าแป้ง.....

พี่สองคน เตือนแล้วเตือนอีก
สอนแล้วสอนอีก

ทำไม ทำไม
ทำใจไม่ได้ วะ.....

ไม่อยากบอกให้ช้ำใจ
แต่พี่พูดความจริง
เป็นสิ่งที่แกต้องยอมรับมัน

ว่า "มันไม่มีวันเป็นวันของแก"

ถ้าไม่รักเป็นน้องเป็นนุ่ง
พี่สองคนไม่พูดตรงๆ
ให้แกได้คิด เลิกหลอกตัวเองหรอกนะไอ้แป้ง.....

ชีวิตแกข้างหน้ามันยังอีกไกล
ทำไมแกต้องจมปลักอยู่กับวันนี้ด้วยวะ...

ไม่เข้าใจ.....

ลองถอยออกมาก้าวนึง
แล้วแกจะหายหน้ามืด
มองเห็นตัวเอง

มองเห็นอนาคตตัวเองที่สดใสกว่าที่แกเป็นอยู่

จากพี่สองคนที่รักแก.....