เป็นแฟนแดงต้องอดทน แต่เป็นแฟนสายลับต้องอดนอน
4. ดึกแล้ว แต่ผมยังไม่นอน ในขณะที่อนง หลับแล้วตั้งแต่ สามทุ่ม อนงนอนหลับ ตอนกลางคืน ตรงเวลาเสมอ นี่คือเหตุผลที่อนงเป็นแฟนสายลับไม่ได้ เพราะสายลับเวลานอนไม่แน่นอน เวลาแน่นอน สายลับไม่นอน เวลานอนแน่ๆ สายลับก็ไม่ได้นอน เวลาคนอื่นนอน สายลับก็ไม่ได้นอน ผมสงสารอนงมากๆ เพราะอนง อดเก่งทุกอย่าง ตั้งแต่ อดออม อดทน อดมื้อกินมื้อ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน หรือ อดข้าวดอกเจ้าชีวาวาย อนงอดได้หมดยกเว้นเรื่องเดียวคือ อดนอน อนงอดไม่ได้ (หมายเหตุ อ่านว่า อะ-นง-อด ไม่ได้อ่านว่า อน-งอด แต่อย่างใด) นี่คืออีกเหตุผลนึง ที่ผมต้องให้ ด็อกเตอร์นัท เสกอนงให้เป็นสายรัดในห้วงคำนึง ที่คิดถึงอนงขณะกำลังถูกไล่ล่า ไล่ยิงอยู่...........................................................................................ปะพิ้ว ปะพิ้ว ปะพิ้ว เสียงปืนของคนที่ไล่ล่าผม เกลียดเสียงปืนมันจริงๆ ปืนบ้าอะไร จะดัง ปังๆๆๆๆๆ ก็ไม่ได้ แหมดังมาได้ ปะ........พิ้ว ปะ......พิ้วปะ....................พิ้ว (โปรดลากเสียง ตรงพิ้ว)ผมเลี้ยวรถหลบไปหลบมา ถ้าเป็นแบบนี้ ผมต้องไปช่วยอนงไม่ทันแน่คิดได้ดังนั้น ผมจึงเบรกตัวโก่งทันที ฟ้าบ..............................เอี้ยด......โก่งๆๆๆๆๆผมเดินตัวโก่งออกมาจากรถ พวกที่ไล่ล่าผม มันเดินตัวโก่งออกมาหมด เพราะตัวโก่งแล้วขับรถไม่ได้นั่งไม่ถนัด แต่พวกมันคงไม่รู้ว่า ผมนั้น ได้ฝึกมาก่อนแล้ว ผมวิ่งตัวโก่งได้เร็วกว่าคนอื่น เท่านี้มันก็ล่าผมไม่ทันแล้วผมวิ่งตัวโก่ง มาถึง กรมสืบสวนสอบสวนคดีพิสดาร ผมหลบเข้าประตูหลังเจอเฮียแว่น กับ ผ.บ.ดี่ดี้ กำลังยิงหลัก ที่พวกตำรวจคนแคระกำลังจะนั่งปักให้ได้ ติม บราว มาก็ดีแล้ว มามาช่วยกันยิงหลักหน่อย เหนื่อยเหลือเกิน ผ.บ.ดี่ดี้บ่นนี่ก็ พยายามจะโยน ครอสติส โครเชต์ เสื้อนักเรียน เป้า ให้มันปักแทนหลัก มันก็ไม่ยอม เฮียแว่นบ่นบ้างตำรวจคนแคระ พวกนี้ดื้อจริงๆ จะนั่งปักหลักให้ได้ เอาไงดี ติมบราว ผ.บ.ดี่ดี้ พูดไปยิงไปบ่นไปผมคิดว่า ผมจะท้ามันแข่งเป่ากบ กับตีไก่ครับ ผมมั่นใจว่าผมชนะแน่ เมื่อผมชนะ มันต้องปล่อยอนงครับ อืม............เฮียแว่นรีบเอายาแก้แพ้มาให้ผม เพื่อความมั่นใจว่ากินยาแล้วยังไงก็ไม่แพ้ แข่งยังไงก็ชนะผมออกไปแข่งตีไก่ พวกคนแคระมันขี้โกง มันเล่นใช้ ไก่งวง ตีไปเจ็บมือไป ผมไม่ถนัด ผมถนัดแต่ตีไก่บ้าน ไก่แจ้ หรือไม่ก็ตีไก่นิสัยไม่ดี นี่ไก่งวง ผมเพิ่งตีครั้งแรก โอยเจ็บมือ เกมส์นี้ผมแพ้ ไม่เป็นไร ยังเหลือแข่งเป่ากบ นั่นไงว่าแล่ว มันขี้โกงอีกแล้ว มันเอากบจริงๆ ออกมา ผมไม่ถนัดเป่า ผมถนัดเป่าแต่กบเหลาดินสอ ตอนเด็กๆ เพื่อนเหลาดินสอเสร็จ ผมเป่าให้ทุกคน ผมเป่ากบเก่งที่สุดในโรงเรียน ผมชนะเลิศเป่ากบระดับชาติ จนป่านนี้เพื่อนๆ มันโตแล้ว มันมีลูก ลูกมันเหลาดินสอเสร็จ มันยังนั่งรถมาให้ผมเป่า ดูมันทำ ดูมันทำเกมส์นี้ผม แพ้อีกแล้ว พวกมันสั่งให้เอาคนแคระ คืนให้สโนไวท์อย่างเดียว มันไม่แข่งแล้ว ..............................................................................................แล้วผมจะทำยังไง ผมจะไปบอกใครได้ ว่าซินเดอเรลล่า ที่แสนดี และน่ารัก น่าสงสารของทุกคน ในโลกนิทาน กินตับคนแคระของสโนไวท์ไปแล้ว บอกไปใครจะเชื่อเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ นี่ถ้าถึงสามทุ่มลำบากแน่ เพราะอนงจะต้องนอน เอาไงดีผม เสียงระเบิดตู้ม ถล่มเข้ามาในกรมของเรา แย่แล้ว ใครยิงเรา เฮียแว่น กับ ผ.บ. ดี่ดี้ วิ่งวุ่น มีคนเจ็บ มีคนเจ็บผมกลัวสถานการณ์จะเลวร้าย คนจะรับรู้ข้อมูลด้านเดียว ผมรีบตะโกนแข่งมีคนไม่เจ็บด้วย มีคนไม่เจ็บด้วยคนเจ็บถูกส่งไปยังมือหมอ ในห้องพยาบาล เสียงระเบิดยังดังสนั่น นังแน่งน้อยคนใช้ประจำกรม ตัดสินใจเปิดเพลงหมอรำ กลบเสียงระเบิด ซวยหล่ะสิ เพลงอื่นก็ไม่เปิด ดันเปิดหมอรำ คุณหมอ ในห้องได้ยินเพลง รำกันใหญ่ รำไม่หยุด ผมรีบวิ่งไปปิดเพลง แต่อนิจจา ปิดไม่ได้ ปุ่มค้าง คนเจ็บก็รอ คุณหมอก็รำ ทำไม ทำไมไม่เปิดเพลง หมอรักษา ปั้ดโธ่ อะไรกันวุ๊ย ใครบ้ากันแน่วะนี่ สี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะของไอ้มนลูกคนเดียว ดังมาก ดังจากหน้ากรมมาถึงในกรม ไอ้มนโทน หัวหน้าตำรวจคนแคระ มันหัวเราะทำไม ผมจำเสียงมันได้ มันทำโชว์เบื่อการหัวเราะเหมือนคนอื่น มันเคยทำเรื่องไปที่ กระทรวงหัวเราะแห่งชาติว่า ทำไมคนต้องหัวเราะ แต่คำว่า ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆ (ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ) ทำไมไม่หัวเราะ สี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บ้าง มันเลยดัดจริต หัวเราะ สี่ๆๆๆๆๆๆๆ คนเดียว แล้วมันก็สั่งให้คนแคระ คนอื่นๆ หัวเราะ สี่ๆๆๆๆแบบมัน คนแคระคนอื่นก็เลยหัวเราะ สี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาใจมัน นี่แหล่ะคนเป็นหัวหน้า ทำห้าอะไรก็ไม่ผิดถ้าแกยัง ไม่ยอมคืนคนแคระให้สโนไวท์ พวกชั้นก็จะถล่มกรมของแกไม่หยุดมนโทนมันขู่ผม เจ็บใจนักภารกิจของผมตอนนี้คือ-จะหาคนแคระที่ไหนมาคืนสโน เพราะซินเดอกินตับ พวกคนแคระไปแล้ว-กำจัด สปาผู้แทนราษฎร ช่วยสมุนของไพร-จัดการกลุ่มที่ไล่ล่าผมในถนน-ใคร ใครยิงถล่มกรมสืบสวนสอบสวนคดีพิสดารอยู่ขณะนี้-แล้วใคร ใครกันแน่ อยู่เบื้องหลัง พวกตำรวจคนแคระ มันถึงกล้ายิงกรมของผม-ผมจะช่วยอนง ได้อย่างไรผมจะอยู่เฉยไม่ได้แล้วมันเกินไปแล้ว ผมต้องทำอะไรสักสามสี่ห้าหกเจ็ดอย่างเสียแล้ว(โอ๊ย เหนื่อยนะเนี่ย)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ถ้าเพิ่งเคยอ่านตอน 4
โปรดกลับไปอ่านตอน 1
ซินเดอเรลล่า บอกว่า ตับของคนแคระทั้งเจ็ดอร่อยมาก
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=satimmhon&month=01-2008&date=14&group=10&gblog=1
โปรดกลับไปอ่านตอน 2
ผู้ชนะคือผู้กำหนดเกมส์ คือผู้พิชิต สปาผู้แทนราษฎร
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=satimmhon&month=01-2008&date=17&group=10&gblog=2
โปรดกลับไปอ่านตอน3
เป็นสายรัด ดีกว่าเป็นสายลับเป็นไหนๆ แม้เค้าไม่รัก ก็ยังกอดรัดเค้าได้
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=satimmhon&month=01-2008&date=20&group=10&gblog=3
และโปรด อย่าจริงจังเวลาอ่านนะครับ