วันพุธที่ 19 มีนาคม ตื่นเช้ามาโอ๋รู้สึกว่ามีน้ำใสๆ เหลวๆ ไหลออกมา รู้สึกผิดปกติเพราะปกติตกขาวจะไม่เหลวขนาดนี้ และ ออกมาค่อนข้างน้อยกว่านี้ ตลอดที่เคยเป็น แล้วพอจับๆดูจะยืดๆเป็นมูกใสไม่มีเลือดปนค่ะๆ เลยกังวลโทรไปถามผู้ช่วยคุณหมอก็บอกลักษณะที่เป็นไป ผู้ช่วยเลยบอกว่าอาจจะเป็นน้ำเดินแบบเตือน ถ้าเป็นน้ำเดินจริงจะไหลเหมือนปัสสาวะและกลั้นไม่อยู่ แต่ถ้ายังไม่หายและกังวลก็ให้เข้ามาพบหมอที่คลีนิคก่อนถึงวันนัดเลย เหลืออีกสองวันจะถึงนัดค่ะ ในใจก็กลัวๆ ว่าน้ำจะเดินวันนี้มั้ย เพราะอยู่บ้านคนเดียว แต่อีกใจก็คิดว่าคงยังไม่ใช่ เพราะลองเสริทกูเกิลและถามผู้มีประสบการณ์ดูมูกนี้จะมีก่อนคลอดจริง ประมาณอย่างต่ำ 1 อาทิตย์ ก็เลยยังชิวอยู่ สบายใจขึ้นค่ะ กะว่าเย็นนี้คงไม่เข้าไปพบคุณหมอ แต่พอ 6 โมงเย็น ผู้ช่วยที่โทรไปถามตอนเช้าโทรตามบอกให้เข้ามาพบดีกว่า เผื่อฉุกเฉิน ก็เลยรีบไปพบคุณหมอค่ะ โอ๋ก็กลัวเป็นน้ำคร่ำซึม พอพบหมอ ก็ขออัลตราซาวด์ดูน้ำคร่ำ ก็ปกติดีไม่มีรั่วซึม น้ำคร่ำยังเยอะอยู่ แต่เจ้าอิคคิวเอาหัวกลับลงเชิงกรานแล้วค่ะ วัดสัดส่วนโตตามเกณฑ์ 36 วีค 5 วัน หนัก 2900 กรัม แล้วคุณหมอก็บอกว่ามูกที่ออกมาคือมูกที่ปิดปากมดลูกอยู่บางคนมีเลือดบางคนไม่มีค่ะ แสดงว่ามูกเริ่มหลุดออก และปากมดลูกอาจจะเริ่มเปิดแล้ว ซึ่งหมายถึงว่า อาจจะคลอดในเร็วๆนี้ ซึ่งคุณหมออยากจะประคองให้ลูกได้อยู่ถึง 38 สัปดาห์ ค่ะ ก็เลยขอฉีดยายืดการเปิดของปากมดลูกออกไป แต่คุณหมอบอกในระหว่างนี้ อาจจะคลอดได้ ถ้ามีมูกเลือด ออกหรือน้ำเดินไหลแบบปัสสาวะ ผิดปกติให้รีบไป รพ.เลย ก็กลับบ้านมาคิดว่าตกลงลูกจะรอมั้ย จะมาก่อนหมอนัดผ่าคลอดมั้ย 3 เมษา แน่ะ พอเช้ามาอีกวันทพฤหัสที่ 20 มีนาคม ประมาณ ตีห้าครึ่ง โอ๋ลุกขึ้นมาฉี่ ตอนฉี่ก็มีน้ำเล็ดกระปริบออกมาประมาณ นึงไม่เยอะมาก แต่เหลวเลยไม่เป็นมูกเหมือนเมื่อวาน ออกคนละที่กับปัสสาวะค่ะ เพราะคอยสังเกตอยู่ เลยกลับมานอนแบบเครียด เอะใจว่าเป็นน้ำคร่ำหรือป่าวเพราะใสและเหลวเลย คิดยังไม่ทันถึง 5 นาที ได้ยินเสียงโพละในท้องตัวเองดังเลย จากนั้นเริ่มรู้สึกอุ่นๆ เริ่มรู้ตัวแล้วค่ะืน้ำเดินของแท้แน่ๆ รีบปลุกสามีก่อนเลย ลุกมาตาเหลือก ก็บอกไปว่าน้ำเดินแล้วแน่ๆเลย !!!! พอลุกขึ้นยืน น้ำไหลโจ๊กเลยค่ะไหลเต็มขาเลอะพื้นห้องไปหมด ทำไรไม่ถูกเลย ไม่คิดว่าจะไวขนาดนั้น รีบเข้าห้องน้ำล้างหน้า ฟันก็ไม่แปรง เปลี่ยนชุดใส่ผ้าอนามัย คว้ากระเป๋าที่จัดไว้ตั้งแต่ท้อง 8 เดือน ไป รพ เลย

พอถึงประมาณ เกือบหกโมงเช้า ก็แจ้งเค้าว่าน้ำเดินค่ะจะคลอด เจ้าหน้าที่เค้าก็พามาห้องฉุกเฉิน ซักประวัติ โทรตามคุณหมอ แล้วเข็นขึ้นไปห้องรอคลอด เพื่อเช็คการบีบตัวของมดลูก และการเต้นของหัวใจลูกค่ะ ก็ปกติดี ระหว่างนอนรอ ยังไม่ปวดท้องค่ะ พยาบาลแจ้งว่าคุณหมอจะเข้ามา 7.30 น เพราะวันนี้หมอมีเคสผ่านัดไว้ 3 คนเริ่มผ่า 8 โมงเช้า แต่โอ๋มาแซงคิวคนอื่น 5555 ขณะที่แจ้งนั้นก็เวลาประมาณ 6.15 น.ระหว่างรอ พยาบาลก็มาเช็ดทำความสะอาดจิมิ และขอตรวจปากมดลูก ปรากฎยังไม่เปิดเพิ่มค่ะ เปิดแค่ 2 เซน แล้วถามว่าปวดท้องมั้ย โอ๋ก็บอกว่ายัง สักพักก็มาขอบวชชีค่ะ ใช้ที่โกนไฟฟ้าโกนออกหมดเลย ไม่เจ็บค่ะ แต่เสียวๆกลัวบาด 5555 แต่ไม่ยักกะโดนสวนค่ะ คงไม่เหมือนกัน (เคสของโอ๋ฝากกะคุณหมอที่เชี่ยวชาญเรื่องผ่าคลอดค่ะ ท่านรับแต่ฝากผ่าเท่านั้น) จากนั้นบวชชีเสร็จ พยาบาลก็เอาชุดมาให้เปลี่ยนเป็นชุด รพ พร้อมทำความสะอาด จากนั้น เข้ามาใส่น้ำเกลือ และฉีดยาป้องกันการแพ้ยาบล็อคหลัง เพราะบางคนอาจมีอาเจียน ปวดหัว เวียนหัว หรือ คันตามตัว หลังบล็อค แล้วก็ซักประวัติละเอียดอีกครั้ง พร้อมถามว่าอยากถ่ายวีดีโอตอนคลอด ภาพนิ่งแรกเกิด พร้อมทำ รอยเท้าลูก มั้ย ก็โอเคค่ะตอบตกลงทำไป เพราะลูกคนแรก เลยอยากมีภาพเก็บไว้ อีกอย่างที่ รพ พญาไท ศรีราชา ไม่อนุญาติให้สามีเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยค่ะ เคว้งเลยทีนี้ หลังจากนั้น นอนรอถึง 7 โมง พยาบาลก็เข็นโอ๋ไปหน้าห้องรอผ่าตัด พร้อมซักประวัติและอธิบายรายละเอียดขั้นตอนการผ่าให้ฟังอีกที คือมานี่ ซักประวัติเกิน 5 รอบแล้ว อิอิ แต่เข้าใจค่ะเพื่อความชัวร์และปลอดภัยที่สุด จากนั้นก็มาเข็นเข้าห้องผ่าค่ะ เพราะ 7.15 น. ต้องเริ่มฉีดยาบล็อคหลังละ เข้าไปก็เจอ จนท. ผู้ช่วยเยอะมาก ประมาณ 7-8 คน พร้อมผู้ช่วยหลักของหมอเป็น ผู้ชาย 1 คน จนท ผู้หญิง เค้าถอดผ้าถุงออก ทีนี้นอนโล่งเลย หวิวมากเตียงนอนก็แคบๆเล็กๆ มัไฟส่องอยู่ด้านบนใหญ่ๆแบบในหนังน่ากลัวมาก ดูทุกคนรีบเร่งมากๆ สักพักก็ให้ก้มหัวงอตัวมากที่สุดเพื่อฉีดยาบล็อคหลัง ตอนก้มทรมานสุดๆเลยค่ะ มันอึดอัดลูกก็ดิ้นหน่วงท้องมาก เข่าต้องชิดอีก ฉีดเข้าประมาณ 3 นาทีค่ะ เมื่อยๆมาก แต่ปวดพอทนได้ค่ะ สักพักก็ให้นอนหงาย เริ่มกั้นผ้า ขาเริ่มชา 7.30 คุณหมอเดินเข้ามาหน้ายิ้มแย้มพร้อมทักว่า อยู่รอไม่ไหวหรอครับ สงสัยอยากออกแล้ว ไม่ต้องกังวลนะ ลูกน้ำหนักดี คลอดปลอดภัยแล้วช่วงนี้ มีกำลัวใจขึ้นเลยพอเจอหมอ ตอนนั้นยาชาเริ่มออกฤทธิ์ เอาที่ครอบจมูกมาครอบ พร้อมเครื่องวัดความดันพันไว้ที่แขนเรา เครื่องวัดคลื่นหัวใจที่ปลายนิ้ว เริ่มรู้สึกชาไปหมดตั้งแต่ลิ้นปี่ยันปลายเท้า สักพักก็กระดุกกระดิกไม่ได้ หมอกะผู้ช่วยชายก็ชวนกันคุย เรื่องละคร สามีตีตรากะคิวบิค ได้ยินตลอด อดขำไม่ได้ ฟังหมอคุยไปเพลินๆ เริ่มรู้สึกว่าเค้ากำลังดำเนินการผ่าแล้ว อยากหลับมากค่ะ ลุ้นมากๆ ตื่นเต้นจะได้เร็วๆ อยากเห็นหหน้าลูก บวกความกังวลกลัวไปหมด ผ่านไป 15 นาที ดูเหมือนยาวนานมาก ผู้ช่วยหยุดคุย แล้วพูดว่า จุกหน่อยนะครับ แล้วก็กดตรงลิ้นปี่เราเหมือนขย่มๆ สัก 4 ที เสียงเงียบไป คงกำลังเอาลูกออกจากท้องนั้นเอง ไม่ถึง 3 วิ ได้ยินเสียงร้องจ้า ดังมาก ร้องอยู่นานเลย พยาบาลเอาลูกมาโชว์หน้า 2 วิ พร้อมเสียงหมอบอกว่า ลูกชายนะาครับ หน้าตาดี แค่นั้นก็น้ำตาไหลพรากเลย ความรู้สึกเป็นแม่มันยิ่งใหญ่บอกไม่ถูกเลย ไม่ถึง 5 นาที พยาบาลห่อตัวลูกเสร็จเอามาให้แม่จุ๊บแก้ม พร้อมช่างภาพที่จองแพคเก็จสายใยรักไว้มาถ่ายรูป 2 คนแม่ลูกประมาณ 5 แชะ ยิ้มหวานๆ แล้วก็บอกว่าเอาลูกไปห้องเนิร์สวัดน้ำหนักตรวจสุขภาพนะคะ หมอเริ่มเย็บแผล ความกังวลเริ่มคลายไป แล้วเผลอหลับไปตอนไหนไม่รุ้ มารุ้สึกตัวตื่นอีกทีหน้าห้องพักฟื้นหลังผ่าตัด เสื้อผ้าก็ใส่เสร็จเรียบร้อยแล้ว สงสัยคุณหมอจะฉีดยานอนหลับตอนเย็บแผล ให้แม่พัก นอนรออยุ่พักนึง พยาบาลก็มาเข็นขึ้นห้องพักค่ะ ได้ยลโฉมลูกรักแบบเต็มๆ ตอน 5 โมงเย็น เพราะต้องการให้แม่พักผ่อน

จบแล้วค่ะ ยาวเลย น้องอิคคิว คลอดที่ 36 สัปดาห์ 6 วัน น้ำหนัก 2735 กรัม ต่างจากที่ซาวด์ไป 100 กรัมนิดๆ เวลาคลอด 7.43 น. วันพฤหัสที่ 20 มีนาคม อีก 2 วันจะวันเกิดพ่อแล้ว เกือบได้เกิดวันเดียวกัน สุขภาพหมอประเมินให้คะแนนเต็ม 10 ครับ เลี้ยงง่ายไม่อ้อนไม่กวนเลย นอนเก่งมาก ^_^ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับผม