วันที่ 2 หลังใส่ตัวอ่อน
ตั้งแต่เมื่อวานที่ใส่รับตัวอ่อนหอยสังข์น้อยกลับมาบ้าน ไม่มีอาการใด ๆ เลย จะพอรู้สึกได้บ้างนิด ๆ หน่วง ตรงท้องน้อยหลังใส่เสร้จราว ๆ สองถึงสาม ชม. แต่หลังจากนั้นคือรู้สึกตัวรุม ๆ วัดอุณหภูมิหลังจากกลับมาบ้านสอง ชม. ได้ที่ 37.3 C แต่อาการอย่างอื่น อืดท้อง หรือปวดหน่วง ปวดเสียด ไม่มีเลยลูก ใจแม่ก็ไม่ค่อยดีเลย เพราะที่อ่าน ๆ มาจากเวบทั้งไทยและเทศ โดยส่วนมากแต่ละคนจะเริ่มอาการท้องอืดและเสียวแปลบ ๆ ที่ท้องกันซะส่วนใหญ่ แต่ไฉน แม่ถึงไม่มีเลย มิหนำซ้ำ ยังมางอนกับพ่อ ร้องไห้ตาบวมอีก ทำให้นอนไม่ค่อยหลับสนิทเลยทั้งคืน รู้สึกน้อยใจพ่อทั้งคืน แม้กระทั่งวันนี้ก็ยังไม่ได้คุยกับเลยแม้แต่คำเดียว อารมณ์แม่แบบว่าคนเป้นแม่ต้องเสียสละเยอะ แต่ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ ๆ เวลาแม่ถามคำตอบพ่อทีไร ไม่ว่าจะเรื่องใด ๆ ก็ตาม (แม่ไม่รู้ว่าเป้นธรรมเนียมคนนอร์เวย์หรือเปล่า) ถามไปแทนที่จะได้คำตอบตรงคำถาม กลับได้อ้อม ๆ ให้เราคิดสรุปเอาเองว่า คำตอบควรจะเป็นอะไร คนที่นี่ชอบอธิบายซะยาวเหยียด แต่ไม่ตอบตรง ๆ อธิบายยืดยาวแต่มันไม่ใช่คำตอบซะงั้น เราต้องไปวิเคราะห์เอง แม่ล่ะโมโหจริง ๆ เมื่อวานโทรบอกตากะยายเรื่องไปรับหนูกลับบ้าน ตากับยายก็กำชับซะว่าห้ามเครียด ห้ามทำงานหนัก ห้ามเดินบ่อย ห้ามโมโห แต่ทุกอย่างมันตรงกันข้ามหมดเลยลูก เมื่อเช้าแม่ก็ออกไปเดินมา อารมณ์ผสมความน้อยใจพ่อ ก้าวแรกที่เดินจากบ้านมาหิมะตกเยอะมาก ตั้งแต่เมื่อคืนสูงเกือบจะสามสิบเซนติเมตรได้ ลมแรงแม่กะว่าจะออกไปเดินสวนใกล้ ๆ บ้าน แล้วนั่งพัก นั่งคิดอยู่กับตัวเองสักพัก แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอากาศหนาวทั้งลมทั้งหิมะ เดินก็ลำบาก หิมะครึ่งข้อเท้า เลยเดินไปเรื่อย ตามถนน คิดแค่ว่า การเดินอาจจะช่วยทำให้เลือดลมไหลเวียนดี แต่ก็เกือบหกล้มซะงั้น เลยหันหลังกลับบ้าน (เสียฟอร์มหมดเลย กะจะงอนไปนอกบ้านนาน ๆ ก็ลืมกระเป่าตังค์ไปด้วย กะจะนั่งแช่นาน ๆ ให้พ่อเป็นกังวล และมาง้อ แต่ก็แผนพังซะงั้น อารมณ์นี้ค่อนข้างนางร้ายมากเลยลูก ขำตัวเองเหมือนกัน) กลับมาบ้านกางเกงก็เปียกเพราะหิมะทางเข้าออกบ้านสูงเท่าเข่าแหน่ะ จากนั้นก็เข้าจำศีลที่ห้องนอน ตื่นมาอีกที เพราะความหิวตอนห้าโมงเย็น อาการโดยทั่วไปเหมือนชาวบ้านก็ยังไม่มา แต่ที่แม่รู้ ๆ คือปวดหัวไมเกรนมาตั้งแต่เมื่อวานช่วงเย็น แม่ทานยาพาราไปหนึ่งเม็ดก่อนนอน ตื่นเช้ามาก็ยังเหมือนเดิม อุณภูมิก่อนออกไปเดินเมื่อเช้า วัดได้ที่ 36.6 C และหลังจากตื่น หาอะไรทานแก้หิว พักผ่อน และเริ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบสำหรับวันพุธที่จะถึงนี้ วัดได้ที่ 37.1 องศา ช่วงนี้ก็ฝันถึงแต่ญาติ ๆ ที่ล่วงลับไปแล้ว ฝันถึงตาในวันแรกก่อนไปเก็บไข่ วันก่อนใส่ตัวอ่อนก็ฝันถึงยาย ทุกวันนี้ในความฝันเจอแต่คนที่ล่วงลับไปแล้วทั้งนั้น แม่ก็ภาวนาว่า ให้ทุก ๆ ท่านอโหสิกรรม หรืออวยพรครอบครัวเราด้วย ไม่แน่ยายหรือตาอาจจะอยากมาเกิดในครอบครัวเราหรือต้องการตามมาคุ้มครองหนูก็อาจจะเป็นได้ รักและรอคอย แม่และพ่อ
Create Date : 16 ธันวาคม 2555
2 comments
Last Update : 16 ธันวาคม 2555 3:40:24 น.
Counter : 3662 Pageviews.
โดย: คนอยากแชร์ IP: 195.93.60.33 วันที่: 16 ธันวาคม 2555 เวลา:17:37:16 น.
โดย: purplesnow วันที่: 16 ธันวาคม 2555 เวลา:20:38:36 น.
Santie's journey
Location :
Lier Norway
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
Just another woman, born in Thailand,in 1981 and now lives in another side of the world " Home aways Home" I have decided to create this blog as the self-novelize of my life. Just to share part of my life of being a stronger mature woman than ever. แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่แต่งงานและได้ย้ายถิ่นฐานติดตามสามีมาอยู่แดนไกล (ไม่รู้บุญทำกรรมแต่งกันมาหรือบุปเพอาละวาดนำพา) สร้างสิ่งนี้ขึ้นมา เพราะรักจะเขียน (เมื่อไหร่ที่ตัวเองจะนึกได้) อยากจะแชร์ ความสุข ความทุกข์ เฉกเช่นปุถุชนคนธรรมดา ผ่านทางสื่ออนไลน์แด่ครอบครัวที่ฉันรัก แด่พี่น้อง แด่เพื่อนสนิท มิตรสหาย แด่คนรู้จัก คน(เคย)รู้จัก ที่ผ่านมา และที่กำลังจะได้รู้จักเป้นมิตรใหม่ทุก ๆ คนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ
เข้ามาอ่านแล้วเข้าใจเจ้าของบ้านมาก เพราะเราก็ผ่านมาแล้ว ติดในครั้งแรกเลย ของเราหลังจากใส่ตัวอ่อนแล้วนอนบนเตียงอย่างเดียว 7 วันเลยสามีทำทุกอย่างให้ ขอให้สมหวังนะคะ เป็นกำลังใจให้