วันแรกที่ใส่ตัวอ่อน หอยสังข์น้อย จะอยู่กับแม่ไหมนะ
แม่เป็นคิวแรกของรอบบ่ายวันนี้อีกแล้วลูก พอไปถึง รพ. แม่พยามดื่มน้ำเข้าไปเยอะ ๆ เพราะอ่านจากหนังสือคู่มือวันใส่ตัวอ่อนกลับคืนต้องดื่มน้ำหรือห้ามปัสสาวะก่อนหน้า เพราะกระเพาะปัสสาวะที่เต็มไปด้วยของเหลวจะทำให้มดลูกเห็นได้ชัดเจนจากจออัลตร้าซาวน์และง่ายต่อการหาตำแหน่งวางตัวอ่อน แต่จริง ๆ แล้วหลังแม่โดนคุณพยาบาลเรียกเข้าไปห้องเพื่อเปลี่ยนผ้า และเรียมพร้อมแม่ยังไม่รู้สึกปวดปัสสาวะเลย แต่นะ สงสัยคิววันนี้เยอะ ทาง รพ. ไม่เห็นรออะไรเลย วันนี้ไม่ค่อยประทับใจป้าหมอ (คนใหม่) เท่าไหร่ เพราะ พอเข้าไปในห้อง ก้จะมี ป้าหมอสองคน คนหนึ่งอายุน่าจะห้าสิบกว่าแล้วล่ะ อีกคนน่าจะสี่สิบต้น ๆ และก็พยาบาลอีกสองคนมาแนะนำตัว กับพ่อและแม่ จากนั้นก็บอกให้แม่นอนบนเตียงขาหยั่งเลย คุณป้าหมอสาว ก็บอกว่า ไข่ที่เก้บได้เก้าฟองนั้น เกิดการปฎิสินธิเมื่อวาน ห้าฟอง แต่วันนี้เหลือแค่หนึ่งตัวเท่านั้นที่คุณภาพดีที่สุด อีกสี่ตัวแบ่งตัวได้ไม่ค่อยดี เขาเลยไม่แช่แข็ง หรือเก้บไว้ในคราต่อไป แม่ก็เลยเหลือหอยสังข์ตัวน้อย ๆ แค่หนึ่งคนเท่านั้น ที่จะถูกส่งเข้าไปสู่ร่างกายแม่ จากนั้นมีคุณเจ้าหน้าที่ห้องแลปเข้ามาถามชื่อนามสกุล และหมายเลขบัตรประจำตัว เพื่อทดสอบว่าถูกคนถูกหมายเลขเคสรึเปล่า อิอิ แอบขำ หากทำผิดพลาดวันนี้รับรองแม่ได้ฝรั่งรัสเซียน้อยกลับบ้านแน่ เพราะเพื่อนสาวที่รอคิวถัดจากแม่เขาและสามีทั้งคู่เป็นชาวรัสเซีย จากนั้นคุณป้าหมออีกคนก็เตรียมอัลต้ราซาวน์หน้าท้อง แต่ชีบอกว่า เห็นไม่ชัดเจนเลย เห็นลำบากมาก เอาเป็นว่าไม่ใช้แล้วกัน จากนั้นก็ไปยืนข้างหลังป้าหมอ (สาว) ดูเหมือนว่าเค้ากำลังสอนงานกันยังไงยังงั้น เพราะยืนดูและบอกว่าต้องทำอะไรยังไงบ้าง ที่แม่ไม่ประทับใจคือ การไม่ใช้อัลตร้าซาวน์ทั้งพ่อและแม่ก็ไม่สามารถมองเห้นกระบวนการใด ๆ ไม่รู้ว่า ตัวอ่อนอยู่ในตำแหน่งไหนกันแน่ ป้าหมอทั้งสองคนก็ใช้เวลาไม่นานในการส่งผ่านตัวอ่อนผ่านสายยางเล็ก ๆ จากนั้นป้าหมอ คนที่ดุมีวัยวุฒิมากกว่าก็บอกว่า จะให้ดูจากอัลตร้าซาวน์ล่ะตอนนี้ แม่เห็นเหมือนเมล็ดข้าวสีขาวเล็ก ๆ พยายามถามเค้าว่านั่นหรือคือตัวกอ่อนถึงได้เห้นในระยะเวลาไม่ถึงนาทีแม่ก็มีความสุขแล้วค่ะ ถึงแม้จะกังวล เพราะวันนี้การอธิบายแย่มาก ทั้งคณะพยาบาลและหมอที่ทำการ เสียดายหากได้ป้าหมอคนเมื่อสองวันก่อน แม่จะดีใจมาก ๆ ทำให้แม่เชื่อใจมากกว่า จากนั้นไม่นานก็เป็นอันเสร็จพิธี ไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำ แม่เดินออกมาเปลี่ยนผ้า เจอเพื่อนสาวชาวรัสเซียคิวถัดจากแม่ เราคุยกัน เธอบอกแม่ว่า ตอนเก็บไข่มันเจ็บมาก เธอร้องไห้ไปเยอะเลย เธอถามแม่ว่าเจ็บไหม หมอคนนี้มือเบารึเปล่า ท่าทางเธอกังวลและกลัวมาก ๆ แม่แอบเดาว่าน่าจะเจอหมอสาวคนนี้แน่เลย เพราะแม่จำได้ว่าเคยอัลตร้าซาวน์ก่อนเก็บไข่กับหมอคนนี้ครั้งหนึ่ง เธอทำแบบไม่ระวังจริง ๆ ตอนหมุนอุปการณ์เพื่อซาวน์ดูข้างซ้ายขวา ทำแบบว่าไม่ระวังมือว่าคนไข้จะเจ็บ ซึ่งต่างจากป้าหมอคนสวีเดน และป้าหมออีกท่านมาก ๆๆ ที่ดูเชี่ยวชาญและใส่ใจความรู้สึกของคนไข้ รวมทั้งอธิบายขั้นตอนวิธีการตลอดเวลาแก่คนไข้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราบ้าง เสียดายจริง ๆ แต่ก้จะพยายาททใจว่าหากหนูถูกกำหนดให้มาเกิดในครอบครัวเรา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหนูก็จะยังอยู่กับแม่เสมอใช่ไหมลูก หลังได้หนูกลับมาอยู่ในร่างกายของแม่แล้ว พยาบาลก้มาเรียกเพื่อสาวรัสเซียต่อทันที เค้าบอกให้แม่เปลี่ยนผ้าแล้วไปนั่งระสักระยะ (แปลกดีนะ ที่นี่ไม่กำชับอะไรเลย บอกว่าทำงาน ทำกิจกรรมได้ตามปกติ ไม่มีบอกว่าให้นอนนิ่ง ๆพีกร่างกายสักระยะ ก่อนกลับบ้าน เป้นเหมือนตอนแม่เก้บไข่เปะ ๆ เลย) แม่นั่งรอกับพ่อราวห้านาที พยาบาลอีกคนก็เรียกเข้าไปคุยถึงรายละเอียด ว่าหลังจากนี้แม่ต้องเหน็บยาทุกวัน เห็นบอีกสิบสามวัน เพราะแม่เหน็บมาแล้วสองวันหลังเก็บไข่ จากนั้นเค้าก็บอกว่า ตรวจเชคได้หลังจากนี้สอบสัปดาห์ หากผลลบก็โทรมาแจ้ง รพ. เค้าจะนัดคิวรอบใหม่ให้ แต่ต้องทิ้งช่วงสักหนึ่งรอบเดือน ก่อนกระตุ้นไข่ใหม่อีกรอบ จากนั้นก็เป้นอันเสร็จพิธี แม่กับพ่อนั่งทานอาหารเที่ยงที่ รพ. ก่อนขับรถกลับบ้านกัน กลับมาถึงบ้าน อาการเสียวแปลบ (อย่างที่อ่านเจอในหลาย ๆ เวบ หลังใส่ตัวอ่อน) ยังไม่มีอาการใด ๆ เลยลูก มีตัวรุม ๆ บ้าง เสียวนิด ๆ (นิ๊ด นิด จริง ๆ นะลูก ในใจก็เริ่มจะเป้นเพราะได้หมอไม่ค่อยเวิร์ครึเปล่านะ แม่หวังแค่ห้าสิบห้าสิบเท่านั้นสำหรับรอบนี้) เพราะทุกอย่างมันเร็วเกินกว่าจะตั้งตัวทั้งการเก็บไข่และใส่คืนตัวอ่อน โดยเฉพาะอันหลังที่ปราศจากการได้เห็น และวิธีการช่างแตกต่างจากที่เราอ่านเจอในเวบเสียนี่กระไร เห้อ พยายามทำใจนะลูก เพราะมีแม่ ๆ หลายคนที่พยายามกันหลายครั้งกว่าจะได้หนูน้อยมาชื่นชม เราเองก็อาจจะมีบ้าง cross fingers แล้วกันนะคะ รักและรอคอย แม่และพ่อ
Create Date : 15 ธันวาคม 2555
8 comments
Last Update : 15 ธันวาคม 2555 3:42:30 น.
Counter : 6626 Pageviews.
โดย: โบอิ้ง (Oshiri ) วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:5:33:44 น.
โดย: โน็ตตัวดำ วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:6:03:16 น.
โดย: Ninie IP: 125.25.48.149 วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:8:29:09 น.
โดย: mylovelyguys IP: 113.53.69.127 วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:13:25:28 น.
โดย: kimmy (kimmybangkok ) วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:14:57:37 น.
โดย: Aniruch_j วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:21:46:16 น.
โดย: Wan IP: 49.230.97.164 วันที่: 17 กันยายน 2557 เวลา:17:38:10 น.
Santie's journey
Location :
Lier Norway
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
Just another woman, born in Thailand,in 1981 and now lives in another side of the world " Home aways Home" I have decided to create this blog as the self-novelize of my life. Just to share part of my life of being a stronger mature woman than ever. แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่แต่งงานและได้ย้ายถิ่นฐานติดตามสามีมาอยู่แดนไกล (ไม่รู้บุญทำกรรมแต่งกันมาหรือบุปเพอาละวาดนำพา) สร้างสิ่งนี้ขึ้นมา เพราะรักจะเขียน (เมื่อไหร่ที่ตัวเองจะนึกได้) อยากจะแชร์ ความสุข ความทุกข์ เฉกเช่นปุถุชนคนธรรมดา ผ่านทางสื่ออนไลน์แด่ครอบครัวที่ฉันรัก แด่พี่น้อง แด่เพื่อนสนิท มิตรสหาย แด่คนรู้จัก คน(เคย)รู้จัก ที่ผ่านมา และที่กำลังจะได้รู้จักเป้นมิตรใหม่ทุก ๆ คนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ