รถม้ามารับว่านหนิงเหมยเช่นทุกครั้งเพื่อไปตำหนักของฮองไทเฮา หญิงสาวมักได้ยินเสียงฝากฝังให้พูดถึงคุณงามความดีของบิดาหรือไม่ก็หาตำแหน่งดีๆให้บุตรชายนิสัยดีของท่านพ่อนางได้แต่พยักหน้ารับไปอย่างนั้น หากคนอย่างนางสามารถพูดจาประจบสอพลอได้จริงนางคงมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้ พอขึ้นรถม้าแล้ว นางหัวเราะกับความคิดของตัวเอง ดีกว่านี้? ไม่หรอก แบบนี้นั้นแหละ ดีมากแล้ว

เห็นการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในตระกูลของตัวเอง นางได้แต่ถอนหายใจ ต่อให้นางแต่งงานออกไป ใช่ว่าจะได้เจอผู้ชายดีๆ ‘ภรรยาสามอนุสี่’ บ้านไหนก็บ้านนั้นเห็นความวุ่นวายมามากพอแล้ว ชีวิตนี้ไม่ได้แต่งงานนางไม่รู้สึกเสียใจอะไรสักนิด

เมื่อมาถึงตำหนักของฮองไทเฮาว่านหนิงเหมยเข้าไปถวายพระพรแล้วจึงขอตัวไปที่สวนสี่ฤดู ระหว่างทางเดินได้ยินเสียงนางกำนัลพูดถึง ‘องค์ชายเฟยเทียน’ จะเสด็จกลับวังหลวง หญิงสาวถึงกับชะงักเท้าไปแล้วรีบดึงสติกลับมาเมื่อถึงสวนสี่ฤดูของฮองไทเฮา ไม่มีผู้อื่นอยู่ที่นี่ เป็นเช่นนี้เพราะคำขอร้องของนางเอง

“ยามดูแลต้นไม้ดอกไม้เหล่านี้หม่อมฉันเหงื่อออกมาก อยากปลดผ้าปิดหน้าเพคะ”

ไม่มีผู้ใดอยากเห็นรอยแผลเป็นบนแก้มขวาของนางนัก ฮองไทเฮาทรงยอมให้นางอยู่ลำพัง ว่านหนิงเหมยปลดผ้าโปร่งออก ม้วนแขนเสื้อขึ้น นางไม่เคยไว้เล็บยาวมักตัดให้สั้นเสมอปลายนิ้วเพราะดินมักติดซอกเล็บ ใบหน้าหวานผุดรอยยิ้ม มองดูกล้วยไม้ป่าที่เอียงอายอยู่ไม่ไกลนักนางเดินเข้าไปใกล้แล้วส่ายหน้าไปมา นิ้วเรียวชี้ไปยังกลีบดอกสีเหลืองอ่อนกระจ่างตา

“ข้าบอกแล้วใช่ไหมเจ้าต้องส่งกลิ่นหอมทุกครั้งที่ฮองไทเฮาเสด็จมา มิเช่นนั้นจะไม่มีผู้ใดสนใจเจ้า”

เสียงใบไม้สั่นไหวทั้งที่ไม่ลมพัดทำให้นางหัวเราะออกมาหญิงสาวหันไปแลบลิ้นทำหน้าทะเล้นใส่ ยื่นมือไปประคองดอกกล้วยไม้สงบใจเพียงครู่เดียว กล้วยไม้ที่เหี่ยวเฉาเมื่อครู่ พลันกลับมาสดใสอีกครั้งนางยิ้มน้อยๆ เดินไปนั่งบนพื้นหญ้าอ่อนนุ่ม ถอดรองเท้าปักลายดอกไม้ออกแล้วเหยียดเท้าเปลือยเปล่าเอนหลังพิงต้นไม้ใหญ่

นางจะให้ผู้ใดรู้ไม่ได้ว่า นางพูดคุยกับต้นไม้ดอกไม้เหล่านี้ได้

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อตอนที่นางอายุเก้าขวบหลังจากช่วยงานป้าฮุยเหอแล้ว นางเดินจากครัวเพื่อกลับห้องนอนของตนแต่นางกลับเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งนั่งที่ศาลาหกเหลี่ยม ด้วยความสนใจจึงเดินเข้าไปใกล้ ดวงตาเป็นประกายจ้องมองชายผู้นั้นมีเส้นผมสีเงินยวงคนผู้นั้น กำลังเดินหมากล้อมเพียงลำพัง ใบหน้าสุขุมนั้นวางหมากอย่างไร้ความลังเล นางเห็นเขาเดินหมากเพียงผู้เดียว กำหมากทั้งดำและขาวก็งุนงงจนอดถามไม่ได้

“ท่านเดินหมากคนเดียวเช่นนี้ ต่อให้หมากขาวหรือหมากดำชนะท่านก็ชนะอยู่ดีไม่ใช่รึ”

“หือ?”

ชายผู้นั้นเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองนาง

“ขออภัย พี่ชาย ข้าแค่สงสัย”นางหดคอด้วยความรู้สึกผิด จำได้ว่าเวลาเดินหมากไม่ควรพูดแทรกหรือส่งเสียงดังรบกวนสมาธิผู้อื่น

“เด็กน้อยเจ้ามองเห็นข้างั้นรึ”

ดวงตากลมจ้องมองอีกฝ่ายแล้วพยักหน้าหงึกหงักนางเห็นมุมปากยกยิ้มก็รู้สึกโล่งอก เขาเคาะนิ้วที่เก้าอี้กลม คล้ายสั่งให้นางไปนั่งเด็กหญิงตัวน้อยจึงเดินไปนั่งใกล้ชายหนุ่มผู้มีเส้นผมงดงามนัก

“แปลกจริงที่เจ้ามองเห็นข้า”

“พี่ชายนั่งตรงนี้ข้าเดินผ่านก็ย่อมมองเห็น” นางโคลงศีรษะอย่างงุนงงในสิ่งที่เขาพูด

“ไม่หรอกไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นข้า” เขายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ชวนให้หลงใหลนัก

“พี่ชายเป็นแขกของท่านพ่อรึ” นางถามด้วยความสนใจ ไม่ได้

หวาดกลัวชายแปลกหน้าผู้นี้แต่เขากลับส่ายหน้าแทนคำตอบ

“เจ้าเดินหมากเป็นหรือไม่”เขาถามพลางวางหมากสีดำลงกระดาน

“ไม่เป็นเจ้าค่ะข้าไม่ได้รับอนุญาตให้จับเม็ดหมากด้วยซ้ำ” นางพูดเสียงเบาเรื่องพวกนี้มีแต่คุณชายเท่านั้นที่มีสิทธิ์ได้เรียน

“เช่นนั้นเจ้ามาเดินหมากเป็นเพื่อนข้าหน่อยก็แล้วกัน”

“แต่ข้าเดินหมากไม่เป็น...”

“ข้าจะสอนให้”

“พี่ชายพูดจริงนะ ไม่หลอกข้านะ”

“แล้วเจ้าไม่กลัวข้ารึ”เขาถามพลางชี้นิ้วที่หน้าตัวเอง เด็กหญิงส่ายหน้าไปมาแล้วยิ้มกว้าง

“ท่านไม่ใช่ภูตผีมีอะไรให้ข้ากลัวเล่า”

ชายผู้นั้นแหงนหน้าหัวเราะ ดึงนางมานั่งบนตัก สอนนางจับเม็ดหมาก วางหมากเรียนรู้การเรียกจุดต่างๆ บนกระดาน กลายเป็นทุกคืนวันเพ็ญพระจันทร์เต็มดวงพี่ชายผมสีเงินยวงจะมารอนางที่ศาลาหกเหลี่ยม นางจึงได้เดินหมากล้อมกับเขา นางจำไม่ได้ว่าตนเองเดินหมากกับพี่ชายท่านนี้นานเพียงใดวันคืนเคลื่อนผ่านจนนางไม่ได้นั่งตักของเขาแล้ว จนถึงวันที่นางชนะเขาได้ในครั้งแรก

“หนิงเหมย อีกประเดี๋ยวข้าก็ไม่ได้มาเดินหมากกับเจ้าแล้วนะ”

“พี่ชายจะไปที่ใด” นางถามน้ำเสียงเศร้าเรื่องที่นางหัดเดินหมากกับพี่ชายท่านนี้เป็นความลับ นางจึงไม่รู้ชื่อของพี่ชายผู้นี้ด้วย

“หนิงเหมยเด็กดีเจ้าไม่ต้องกลัวว่าจะต้องอยู่เพียงลำพัง” มือใหญ่ยื่นมาประคองใบหน้าเล็กของนาง “หลับตา แล้วตั้งสมาธิเปิดดวงจิตของเจ้า เจ้าจะได้ยินเสียงเหล่าพฤษาพูดคุยกัน”

นางทำตามที่พี่ชายผู้นั้นบอกเดิมทีนางได้ยินเพียงเสียงใบไม้สั่นไหวยามลมพัดผ่าน แต่เมื่อตั้งใจฟังนางได้ยินเหมือนเสียงพูดคุย บางครั้งเป็นเสียงหัวร่อต่อกระซิกเด็กหญิงลืมตาแล้วมองหน้าชายผู้นั้นแล้วยิ้มกว้าง

“เจ้าได้ยินหรือไม่”

นางรีบพยักหน้าไม่กล้าส่งเสียงเพราะกลัวว่าเสียงของตนไปรบกวนการสนทนาของเหล่าต้นไม้ในสวนย่อมนี้

“หนิงเหมยเด็กดีการที่เจ้ามองเห็นข้า ถือเป็นวาสนาต่อกัน ข้าคือเทพมังกรดิน”

“เทพ-มังกร-ดิน” นางเอ่ยแต่ละคำงุนงงและไม่คาดคิดพี่ชายผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเทพมังกรดิน

“มีมังกรเพลิงแตกแถวตนหนึ่งที่ข้าต้องไปจัดการมันคงไม่มีเวลามาหาเจ้าอีก”

“ท่านจะไม่มาหาข้าแล้วเหรอ”

“ข้ามิอาจให้สัญญาใดกับเจ้าได้แต่ข้าจะมอบพลังเล็กน้อยให้เจ้าเป็นการตอบแทนที่เจ้าเดินหมากเป็นเพื่อนข้า”

แรกๆนางไม่เข้าใจว่าพลักเล็กน้อยที่เทพมังกรดินเอ่ยถึงคืออะไรนางไม่เห็นตัวเองมีอะไรแปลกประหลาด เสกข้าวของอะไรก็ไม่ได้เหาะเหินเดินอากาศก็ไม่ได้ ไม่มีเวทมนต์อะไรสักอย่างนอกจากการได้ยินเสียงต้นไม้ดอกไม้พูดคุยกัน นางจึงเผลอพูดแทรกไป

“เอ๊ะ! เจ้าได้ยินที่เราคุยกัน”

“ก็สมควรแล้วนางเป็นสหายของเทพมังกรดินเชียวนะ”

“นี่ๆ เทพมังกรดินเคยจับมือนางด้วยนะ”

“พวกท่านคุยอะไรกันข้าไม่เห็นเข้าใจเลย”

ทุกครั้งที่นางพูดคุยกับเหล่าพฤษาต้องรอจังหวะที่ปลอดผู้คน ไม่เช่นนั้นจะถูกมองว่าเป็นคนสติไม่ดี

“เจ้าไม่เข้าใจรึดินคือผู้ให้กำเนิดทุกสรรพสิ่งมังกรดินถือว่าเป็นมังกรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่มังกร ซึ่งมีมังกรดิน,มังกรน้ำ,มังกรเพลิงและมังกรลมอย่างไรเล่า เจ้าเองก็มีพลังในการให้ชีวิตเช่นกัน”ต้นท้ออธิบายกับนาง “นี่ๆ เจ้าลองเอาเม็ดของข้าไปวางในอุ้งมือของเจ้าดูซิ”.

ผลงานเล่มใหม่ของ "เพลงมีนา" ออกแล้ว เช่นเดิมเป็น "นิยายจีนย้อนยุค" เล่มนี้ไม่ยาวและไม่สั้นมากนักกับเรื่อง
"วางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น"
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ

อีกหนึ่งนิยายแนวจีนย้อนยุคของ "เพลงมีนา" ที่อยากจะแนะนำคือเรื่อง
"ท่อนแขนมังกร" ซึ่งก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ติดอันดับหนังสือขายดีอย่างรวดเร็วจนมีเสียงเรียกร้องให้ทำเป็นหนังสือเล่ม
วันนี้เราลดราคาให้โหลดอ่านในราคา 199 บาท (มีจำนวน 699 หน้า)
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ



อีกหนึ่งผลงานที่อยากแนะนำของ "เพลงมีนา" คือ "บุปผาต้องมนตร์" เป็นนิยายภาคต่อของ "บุปผาร่ายรัก" ซึ่งเรื่องนี้ได้การันตีความแรง 5 วันกับยอด 110 โหลด จนติดอันดับหนังสือขายดีอีกหนึ่งเล่ม หากต้องการอ่านเล่มนี้ควรที่จะอ่านภาค 1 ก่อน (บุปผาร่ายรัก) ถึงจะรู้เนื้อเรื่องที่ผ่านมา
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ



เชิญพบกับนิยายจีนย้อนยุค "บุปผาร่ายรัก" ภาคแรกของเรื่อง "บุปผาต้องมนต์" ซึ่งเล่มแรกนี้ก็การันตีความแรงติดอันดับหนังสือขายดีเพียงลงขายไม่กี่สัปดาห์
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ





เชิญติดตามนิยายของ "เพลงมีนา" และของ "ผิงดาวสำนักพิมพ์"