นางรีบทำตามที่ต้นท้อบอกหยิบมาแล้ววิ่งไปหามีดมาผ่าออกเพื่อเอาเม็ดข้างในนางวางเม็ดไว้ในฝ่ามือตั้งสมาธิเหมือนที่พี่ชายผมสีเงินผู้นั้นเอ่ยครั้งแรกนางไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่ได้ยินเสียงเหล่าพฤษาให้กำลังใจ นางลองทำอีกครั้ง เมื่อคลายฝ่ามือออกจึงเห็นเม็ดลูกท้อเมื่อครู่มียอดอ่อนโผล่ขึ้นมา

นี่นะหรือพลังเล็กน้อยที่เทพมังกรดินมอบให้นาง

นั้นคือความลับของนางผู้อื่นเรียกนางว่า ‘มือเย็น’ปลูกต้นไม้อะไรก็งอกงาม แท้ที่จริงนางมีพลังเล็กน้อยของเทพมังกรดิน ด้วยเหตุนี้ต่อให้ต้นไม้ใกล้ตายอย่างไร นางก็ปลุกชีพให้ฟื้นได้แต่นางกลัวความลับนี้จะเปิดเผยแล้วถูกมองว่าตนเองเป็นภูติผีปีศาจ นางจึงเก็บความลับนี้ไว้กับตนเอง

หลายปีมานี่นางไม่พบเทพมังกรดินอีกเลย นางเดาว่ามังกรเพลิงแตกแถวที่เทพมังกรดินพูดถึงในคราวนั้นคือมังกรเพลิงที่มอบพลังให้องค์ชายเฟยเทียน

นางหลับตาเอนหลังพิงต้นไม้ใหญ่ฟังเสียงต้นไม้พูดคุยความลับในวังหลวง นางได้ยินเหล่าพฤษาพูดถึงองค์ชายเฟยเทียนแม่ทัพใหญ่คุมพลทหารนับแสน แต่ยินดีอยู่เมือง‘ตุนหวง’เมืองที่ไกลวังหลวงแห่งนี้ นางไม่เคยไปตุนหวง แต่รู้ว่าที่นั้นเป็นเมืองที่ถูกโอบล้อมด้วยทะเลทราย

‘ฮ่องเต้เรียกองค์ชายเฟยเทียนกลับมา เห็นว่าจะประทานสมรสให้’

‘ใครกันหนอจะอายุสั้นได้เป็นพระชายาขององค์ชายเฟยเทียน’

ว่านหนิงเหมยขมวดคิ้วเจ็บแปลบที่อกซ้าย องค์ชายจะแต่งงานหรือ? แต่...คนผู้นั้นก็อายุยี่สิบเจ็ดควรแต่งงานมีครอบครัวแล้ว เป็นหญิงนางใดกันหนอ?เท่าที่รู้...มีแต่คนหวาดกลัวคนผู้นั้นเหลือเกิน

หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจนางไม่เคยหวาดกลัวเขา กลับเข้าใจ คนผู้นั้น เขาเป็นถึงองค์ชายและยังมีพลังของปีศาจปีศาจมังกรเพลิงตนนั้นใช้ร่างกายขององค์ชายเป็นที่หลบซ่อนเทพมังกรดิน ผู้คนหวาดกลัวเขา ต่างหาทางกำจัดเขาทิ้ง นางรู้เรื่องพวกนี้แม้จะกระซิบไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน แต่เหล่าพฤษาต่างได้ยิน ส่งกระเสียงกระซิบมาเล่าให้นางรับรู้เสมอนางทำได้เพียงแค่เห็นใจและเป็นห่วงชายผู้นั้น คนที่ยอมแบกรับความเกลียดชังไว้เพียงผู้เดียว

นางครุ่นคิดถึงชายผู้นั้น กระทั้งได้ยินเสียงบัวสรรค์กระซิบเรียกให้ตื่นจากภวังค์ หญิงสาวผุดลุกขึ้น แสร้งทำเป็นวุ่นวนดูต้นไม้ต้นนั้นทีต้นนี้ที เสียงกล้วยไม้หัวเราะนางจะว่าไปการได้เข้าวังของนางคือการพักผ่อนอย่างหนึ่งเลยก็ว่าได้ ครู่หนึ่งขันทีผู้หนึ่งมาตามตัวนาง พูดคุยสอบถามเล็กน้อยพอเห็นกล้วยไม้ของฮองไทเฮากลับมาสดชื่นอีกครั้งก็ดีใจจนรีบร้อนขอตัวไปรายงานฮองไทเฮา

ว่านหนิงเหมยรีบใส่รองเท้าปัดเศษดินออกจากกระโปรง รีบล้างมือให้สะอาด ก่อนออกจากสวนสี่ฤดู นางหันไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ต้นไม้นานาพรรณของฮองไทเฮา

‘เจ้ากำลังหลงรักชายที่ไม่อาจรักได้’

“ข้ารู้...ข้าติดหนี้บุญคุณคนผู้นั้น”

เขาแบกรับความผิดที่ไม่ได้ก่อ แผลเป็นบนแก้มนี้เกิดจากนางตกใจ ยามใดนางถูกทำร้าย ต้นไม้เหล่านั้นจะเข้าช่วยเหลือ ครานั้นนางตกใจที่เขาเดินเข้ามาหานาง เห็นเขายกมือขึ้นก็เข้าใจผิดว่าเขาจะทำร้าย เพราะความคิดของตน ทำให้กิ่งไม้ตวัดหมายทำร้ายองค์ชายเฟยเทียนเพื่อปกป้องน้อง แต่ขณะนั้น นางยกมือขึ้นกุมศีรษะ แท้จริงแล้วมีหนอนตัวหนึ่งตกบนศีรษะของนาง นางร้องห้ามในใจทันทีที่เห็นปลายกิ่งไม้ตวัดใส่ราวกับแส้ กิ่งไม้นั้นชะงักแล้วแต่ปลายกิ่งไม้แหลมนั่นไม่อาจหยุดได้ทัน จึงตวัดโดนแก้มของนาง

แม้แววตาจ้องมองนางอย่างประหลาดใจ แต่ไม่เอ่ยถามอะไรยอมให้ผู้อื่นด่าประนามว่าเขาเป็นคนโหดร้าย รังแกเด็กอายุสิบสองอย่างนางได้

เสร็จธุระในวังแล้วนางจึงได้เวลากลับ นางให้ขันทีมาส่งแค่นอกประตูวัง นานๆได้ออกจากบ้านที นางมักเดินเที่ยวเล่นในตลาดก่อนกลับบ้านเสมอ หญิงสาวสวมหมวกสานมีผ้าโปร่งคลุมเพื่อซุกซ่อนใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นเบื้องหน้าใครต่อใครคิดว่านางเป็นคนหัวอ่อน ยอมคน ไม่มีปากเสียง แต่เมื่ออยู่นอกบ้าน เมื่อไม่มีใครรู้ว่านางเป็นใครนางกลายเป็นหญิงสาวแสนซุกซนราวลิงน้อย ถ้าวันใดได้ออกจากวังหลวงเร็ว นางจะแวะไปโรงน้ำชาสุราแดง โรงน้ำชาแห่งนี้ไม่ใช่โรงน้ำชาชั้นสูงแต่มีคุณชายหรือขุนนางแวะเวียนมาบ้างประปราย ที่นางแวะมาเพราะหาเพื่อนเล่นหมากล้อมสักกระดานเท่านั้น

“ไร้นามวันนี้แวะมาได้รึ”

“มารบกวนลุงถังแล้ว”

‘ลุงถัง’ ใครๆ ก็เรียกท่านลุงถังสั้นๆเพียงแค่นี้ก็เข้าใจว่าเขาคือเถ้าแก่โรงน้ำชาสุราแดงแห่งนี้ชื่นชอบการเล่นหมากล้อมนักแรกทีเดียวนางรู้เพียงว่าที่นี่มีคนมาประลองหมากล้อม แต่เมื่อนางได้รู้จักเถ้าแก่นางได้รับความเอ็นดูให้มานั่งเล่นได้ เมื่อนางไม่เปิดเผยใบหน้าหรือชื่อแซ่ เถ้าแก่ก็เรียกนางว่า ‘ไร้นาม’ นางแค่เล่นสนุกๆ แต่บางครั้งเพื่อความสนุกย่อมต้องมีเดิมพันนางไม่เคยคิดว่า สิ่งที่เทพมังกรดินสอนนางเล่นหมากล้อมในครั้งนั้น จะทำให้นางมีรายได้เล็กๆน้อยๆ อย่างนี้

ช่วงที่นางเข้าวังใหม่ๆพอเริ่มคุ้นเคยกับขันทีที่มาส่งนางแล้ว นางก็ขอเดินกลับเอง นางจึงได้พบที่แห่งนี้นางกับลุงถังพูดคุยกันถูกคอจึงได้รับไมตรีให้นางได้เดินหมากที่นี่ได้แล้ววันหนึ่งหลังจากออกวังหลวง นางพบกับ ‘จ้าวต้า’ที่ตอนนั้นเขานั่งร้องไห้ขายตัวเพื่อฝังศพพ่อ นางมีเงินเก็บจากที่เดิมพันหมากล้อม และถุงเงินจากขันทีที่ฮองไทเฮาประทานให้นางจึงซื้อตัวจ้าวต้ากลับมาบ้าน นางถูกคนที่บ้านก่นด่ายกใหญ่แต่นางยืนกรานจะรับจ้าวต้าไว้ให้ได้เห็นเด็กชายตัวน้อยผู้นี้แล้วก็คิดถึงตนเอง นางไม่ได้มีเจตนาจะซื้อจ้าวต้าเป็นคนรับใช้ เพียงแค่หวังให้เขามีที่อยู่ ที่กินที่ซุกหัวนอน รอให้เติบโตกว่านี้หาที่ทางไปได้ นางก็คืออิสระให้แก่เขา

“ไม่ได้เจอเจ้าหลายวันวันนี้เดินหมากกับข้าสักกระดานเถอะ”

ว่านหนิงเหมยเพียงพยักหน้ารับแต่กวาดตามองไปรอบๆ รู้สึกว่ามีคนจากถิ่นอื่นเข้ามามากไม่ใช่แค่โรงน้ำชาแห่งนี้เท่านั้น ระหว่างเดินเล่นในตลาด นางก็รู้สึกว่ามีคนต่างถิ่นเข้ามาปะปนมาก

“ระยะนี้กิจการท่านดีนัก ดูซิผู้คนแน่นร้านกันเลย”

“แน่นร้านอย่างไรข้าก็อยากเดินหมากกับเจ้า”

“ท่านลุงถังฝีมือข้าอ่อนด้อยนักท่านเดินหมากกับข้าจะไม่เสียเวลาเปล่าหรือ?” หญิงสาวหัวเราะเบาๆ วิธีเดินหมากของลุงถังบอกได้ว่าเป็นคนดุดันมุทะลุแต่นางก็พยายามตะล่อม ไม่วางหมากเร็วเกินไป

แม้จริงแล้วนางแค่อยากมาทักทายเท่านั้น

“ตั้งแต่มีข่าวองค์ชายเฟยเทียนจะเสด็จกลับเมืองหลวงนั้นแหละ”

“อย่างนั้นรึ”นางวางหมากขาวของตนเอง ไม่ถามอะไรเพิ่ม เพียงแต่ลอบมองผู้อื่นในร้าน เพียงครู่เดียวร่างหญิงสาววัยสามสิบเดินตรงเข้ามาทำหน้าบึ้งตึงใส่

“ท่านนี่นะพอเจอไร้นามเข้าก็ทิ้งได้ทุกอย่าง”

“น้าฉิงจือ”ว่านหนิงเหมยส่งเสียงทักทายรู้ดีว่าน้าฉิงจือทำเสียงดุนั้นก็เพียงดุพี่ชายหรือท่านลุงถังเท่านั้น

“เลิกๆเลิกเดินหมากล้อมนี่แล้วไปฝึกผีผากับข้าดีกว่า” ถังฉิงจือดึงมือเล็กที่กำหมากอยู่ให้ลุกขึ้นไม่สนใจมารยาทในวงหมากล้อมสักนิด

“นี่! เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาแย่งไร้นามของข้า” คนเป็นพี่โมโหเดือดดาล รู้ทั้งรู้ว่าชอบเดินหมากเป็นชีวิตจิตใจ แต่น้องสาวกลับไม่ชอบเลยสักนิด

ว่านหนิงเหมยหัวเราะเสียงใส อยู่ในบ้าน นางไม่เคยได้หัวเราะแบบนี้ ใครต่างมองว่าชีวิตนางโชคร้าย สำหรับนางแล้วนี่ต่างหากชีวิตที่นางปรารถนา.

ผลงานเล่มใหม่ของ "เพลงมีนา" ออกแล้ว เช่นเดิมเป็น "นิยายจีนย้อนยุค" เล่มนี้ไม่ยาวและไม่สั้นมากนักกับเรื่อง
"วางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น"
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ

อีกหนึ่งนิยายแนวจีนย้อนยุคของ "เพลงมีนา" ที่อยากจะแนะนำคือเรื่อง
"ท่อนแขนมังกร" ซึ่งก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ติดอันดับหนังสือขายดีอย่างรวดเร็วจนมีเสียงเรียกร้องให้ทำเป็นหนังสือเล่ม
วันนี้เราลดราคาให้โหลดอ่านในราคา 199 บาท (มีจำนวน 699 หน้า)
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ



อีกหนึ่งผลงานที่อยากแนะนำของ "เพลงมีนา" คือ "บุปผาต้องมนตร์" เป็นนิยายภาคต่อของ "บุปผาร่ายรัก" ซึ่งเรื่องนี้ได้การันตีความแรง 5 วันกับยอด 110 โหลด จนติดอันดับหนังสือขายดีอีกหนึ่งเล่ม หากต้องการอ่านเล่มนี้ควรที่จะอ่านภาค 1 ก่อน (บุปผาร่ายรัก) ถึงจะรู้เนื้อเรื่องที่ผ่านมา
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ



เชิญพบกับนิยายจีนย้อนยุค "บุปผาร่ายรัก" ภาคแรกของเรื่อง "บุปผาต้องมนต์" ซึ่งเล่มแรกนี้ก็การันตีความแรงติดอันดับหนังสือขายดีเพียงลงขายไม่กี่สัปดาห์
สนใจอ่านคลิ๊กได้เลยครับ





เชิญติดตามนิยายของ "เพลงมีนา" และของ "ผิงดาวสำนักพิมพ์"