ผ่านไปวันสองวัน เราก็เริ่มกลับไปเรียนคะ แต่ตอนนั้นอาการก็ยังไม่ดีขึ้น  เป็นคนลอยๆ ใจไม่อยู่กับตัวเลย จะร้องไห้ตลอดเวลา ตอนนั้นเราเป็นหนักมากเเค่เดินผ่านหรือเห็นหน้าแฟนเก่าน้ำตาก็ไหลเลยค่ะ มันมาเองแบบอัตโนมัติ ไม่ว่าใครพูดอะไรถึงแฟนเก่า เราจะไม่คุยด้วยกับคนนั้นเลย พอนึกถึงเรื่องเก่าๆเดินผ่านที่ที่เคยไปด้วยกันก็ร้อง บางทีก็เฟลเก็บตัวอยู่คนเดียวบ้าง เหมือนเป็นบ้าอะค่ะ5555 ฟังเพลงเศร้า เปิดฟักบัวร้องไห้ ร้องไห้วิ่งลงทะเล  ข้าวไม่กิน บางวันน้ำไม่อาบไม่ทำไรเลย อะไรที่เป็นอาการคนอกหักเราเป็นมาหมด ฟีลมันมาเองจริงๆนะตอนนั้นก็ไม่รู้ทำไปได้ยังไง นึกเเล้วก็ตลกดี 5555  เราพยายามทำตัวร่าเริงมากต่อหน้าคนที่ไม่สนิท เพราะเราไม่อยากให้ใครรู้ ไม่อยากให้ใครมาสงสาร แต่นั้นเเหละค่ะ เราทำได้เเค่ตอนอยู่กับสังคมภายนอก พอกลับมาอยู่ห้องเราก็เป็นเหมือนเดิม กลางคืนก็นอนไม่หลับ ต้องคอลไปคุยกับเพื่อนจนตีหนึ่งตีสอง (รบกวนเพื่อนไม่ให้เพื่อนนอนไปอีกร้องไห้ )  พอเช้าเวลาว่างเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกับเราก็จะชอบชวนเราออกไปข้างนอกบ่อยขึ้น ไปในที่ที่เราไม่เคยไป ซึ่งเมื่อก่อนเราไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนเลย พอมองกลับไปรู้เลยว่าเพื่อนช่วยเรามาก เพื่อนผช.หลายๆคนที่ไม่ได้คุยกันสองสามปีเพราะเรามีแฟนเเละตอนนั้นแฟนเราไม่ให้คุยก็ทักมาถามว่าเป็นยังไงบ้าง  เพื่อนผญ.ที่สนิทก็ช่วยเราตลอดเกือบทุกเรื่อง ทั้งเรื่องเรียน เรื่องความรู้สึกเราทุกคนก็คอยถามเสมอ เเละอีกเรื่อง เรื่อง"เหล้า"  เรายอมรับว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดีมากๆเเต่คนมันอกหักไงค่ะตอนนั้น  เหล้ามันเลยหวาน เราชวนเพื่อนไปร้านเหล้าบ่อยมากกกก  เพื่อนก็ไปตลอด ขนาดวันรุ่งมีเรียนก็ไปค่ะ หมดไปเยอะมากกับค่าเหล้า หมดไปมากกว่าค่าข้าวที่ซื้อกินอีก เวลาผ่านไปสามสี่เดือน เราก็ยังลืมแฟนเก่าเราไม่ได้ เที่ยวเยอะมาก เมาตลอดเมื่อมีโอกาส ชีวิตเราก็ไม่ดีขึ้น เริ่มเเย่ลง ทั้งคะแนนสอบทั้งร่างกาย โทรมไปหมด จุดพีคคือวันนึงเราโทรไปหาเเม่ เราบอกเเม่ว่าคืนนี้เราขอออกไปข้างนอกกับเพื่อนนะ เเม่ก็ถามว่ามีอะไร เกิดอะไรขึ้น เพราะปกติเราไม่ออกไปไหนกลางคืนเลย เราก็บอกเเม่ว่า เราเลิกกับแฟนเก่าเราแล้วนะ ตอนนั้นเเม่ดีใจค่ะ เพราะเเม่ไม่ชอบแฟนเก่าเราเท่าไร  เราคิดว่าเเม่จะต้องว่าที่เราขอไปเที่ยว เเต่เราคิดผิด เเม่กลับบอกว่า "ไปเถอะ กลับเเล้วก็บอกเเม่ด้วย" "ไม่เป็นไรนะ ยังมีเเม่"    งืออออ น้ำตาไหลพรากเลยตอนนั้นไม่คิดว่าเเม่ที่เมื่อก่อนดูเหมือนจะไม่เข้าใจเราเลยจะเข้าใจเราที่สุดขนาดนี้  

     หลังจากวันที่เราโทรไปหาเเม่  เเม่ก็ชอบโทรกลับมาถามทุกคืนเลยค่ะ ว่าเป็นไงบ้าง คืนนี้ร้องมั้ย   มันทำให้เราเริ่มคิดได้ว่าสามสี่เดือนที่ผ่านมาเราเป็นอะไร เราปล่อยให้ชีวิตเราพังขนาดนั้นได้ยังไง   ลองส่องกระจกดูสารรูปตัวเองกับเงินในกระเป๋าที่เหลือในตอนนั้นเเล้ว โห้ววว  ทำไมขนาดนี้ โทรมมาก ตังก็เหลือเเบบน้อยมาก  

เริ่มละค่ะ เริ่มจะมาคิดได้  เราเลยตัดสินใจกลับบ้าน กลับมาอยู่กับเเม่  พอกลับมา เเม่พูดมาประโยคนึง  จำจนถึงวันนี้เลย "อย่าร้องเลยลูก เปลืองน้ำตา เก็บไว้ร้องตอนเเม่ตายดีกว่ามั้ย" จุกมากค่ะ  เสียใจมาก กอดเเม่เเล้วบอกเเม่ว่าเราขอโทษนะเเม่ ขอโทษที่เอาน้ำตาไปให้กับคนที่เค้าทิ้งเราไปเเล้วเเบบนั้น  หลังจากนั้นเราก็เริ่มหันมาใส่ใจตัวเองกับคนรอบข้างมากขึ้น  เวลาผ่านไปหกเจ็ดเดือนจากวันที่เลิกกัน  ตอนนั้นชีวิตเราก็ดีขึ้นค่ะ  เราทิ้งทุกอย่างที่เป็นเค้า ทิ้งของทุกอย่าง   รีเซ็ตโทรศัพท์ลบความจำทุกอย่าง  เราลบทุกอย่างได้หมดเลยค่ะ ยกเว้นความทรงจำที่อยู่ในหัวเรา  แต่มันไม่ใช่ปัญหาเท่าไรหรอกค่ะ ตอนนั้นเราก็ยังมีเศร้าบ้าง แต่เรารู้เเล้วว่าอะไรคือเรื่องที่เราควรโฟกัส เรากลับมาสนใจเรียน ดูเเลตัวเอง เรื่องเหล้าก็ลดลงไปเยอะค่ะ  สนใจเพื่อนเเคร์เพื่อนเเคร์พ่อเเม่เเละคนที่เราควรเเคร์  ตอนนั้นก็ยังมีเพื่อนบางคนที่ชอบเอาเรื่องแฟนเก่าเรามาพูดให้ฟังนะคะ ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท เพราะเพื่อนที่สนิทกันจะรู้ค่ะว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด  แต่เราก็ไม่ใส่ใจค่ะ ฟังๆไปเเล้วก็ตอบกลับว่าอ๋อ เหรอ จริงเหรอ ดีเเล้วเเหละ   เราพยายามทำให้เรื่องของเค้าไม่มีผลต่อใจเรา  เเต่ตอนนั้นเราก็ส่องเค้านะคะ   เข้าหน้าฟีดfacebook   IG  เค้าเกือบทุกวัน จนวันที่เห็นว่าเค้ามีคนใหม่ไปเเล้ว มันยิ่งเป็นเเรงให้เราพยายามตัดเค้าออกไปชีวิตให้ได้ เค้าจะต้องไม่มีผลต่อใจเราอีก   อีกอย่างนึงที่ทำให้เราดีขึ้นได้คือเราคิดว่าชีวิตเราต้องดีกว่าเค้าเเละดีกว่าเเฟนใหม่เค้าค่ะ 5555 ฟังดูเป็นนางร้ายเเต่เรายอมเป็นนางร้ายค่ะถ้ามันจะทำให้ชีวิตเราไม่downเหมือนเมื่อก่อน  

       นับจากวันที่เลิกกันจนถึงวันที่เขียนกระทู้ก็ 1 ปี 3 เดือนเเล้วค่ะ ตอนนี้เราทำให้เค้าไม่มีผลต่อชีวิตเราได้เเล้วจริงๆ เราตัดได้ทุกอย่างเเละชีวิตเราดีขึ้นเเล้วมากๆ  เราเขียนกระทู้เราเรื่องราวของเราขึ้นเพื่ออยากให้คนที่กำลังเผชิญอยู่กับอาการอกหักได้มีกำลังใจนะคะ  เราอาจจะคิดว่าตอนอกหักตอนไม่มีเค้าคนนั้นชีวิตเรามันเเย่มากๆ คงผ่านไปไม่ได้เเล้ว มันไม่จริงหรอกค่ะ เชื่อเถอะ มันผ่านไปได้เเค่มันต้องใช้เวลา เราใช้เวลาตั้งเป็นปีกว่าจะดีขึ้นได้ เชื่อเพื่อน เชื่อครอบครัว เชื่อคนที่เค้าคอยปลอบคอยฮีลคุณ ว่าคุณจะผ่านมันไปได้  อย่าไปคิดว่าเค้าไม่เป็นเราเค้าไม่เข้าใจหรอก เอาจริงๆทุกคนที่เค้าหวังดีเค้าเข้าใจเราหมดเเหละค่ะ มีเเต่เราที่ไม่เข้าใจตัวเอง มีเเต่เราที่จมอยู่กับอดีต  จมอยู่กับเรื่องที่มันทำให้เราเเย่   เงยหน้าขึ้นมาค่ะ เชิ้ดหน้าใส่อดีตเถอะ เเล้วจะรู้ว่าชีวิตที่ไม่มีเค้ามันดีกว่าตอนมีเค้าเยอะค่ะ เเฮปปี้ เท่หัวใจ  เราผ่านมาได้คุณก็ผ่านมันได้เหมือนกันนะคะ  สู้ๆ

ปล.สุดท้ายเเล้วอย่าคิดว่าเราไม่เหลือใครเเละอย่าคิดฆ่าตัวตายเลยนะคะ มันเป็นความคิดที่แย่มากๆจริงๆ  เพราะยังมีเพื่อน มีครอบครัว มีคนอยู่ข้างๆคุณเสมอเเค่คุณไม่เคยมองเห็นพวกเค้าในวันที่คุณกำลังมีความสุขเเค่นั้น