เมื่อก่อนแถวนี้คนไม่มากบ้านคนไม่แออัด ยังพอมีที่เปล่าเว้นเป็นช่วงๆ ถ้าตรงไหนมมีที่ดินว่างๆ ก็จะกลายเป็นดงกล้วยบ้าง ดงกระถินบ้างรกครึ้มไม่มีคนดูแล งูเงี้ยวเขี้ยวขอก็พอได้อยู่อาศัยหากินกัน

บ้านเราอยู่ในซอยนี้แหละ ตอนนั้นแถบนี้แทบจะเรียกว่าบ้านนอกเลยก็ได้ ผิดกับเดี๋ยวนี้กลายเป็นเมืองที่รถติดมหาศาลจะออกจากบ้านทีต้องดูเวลา ถ้าพลาดนิดเดียว คือ..จบข่าวววววการจราจรไปได้เลยจร้าาาา

….วันนั้น…เราเข้าบ้านเร็ว ตรงบ้านเราจะถูกคั่นด้วยที่ว่างทั้งสองฝั่ง และทั้งสองที่ก็รกแบบไม่ต้องพูดถึง มีต้นไม้เต็มไปหมด ทั้งกระถิน กระท่อม ดงกล้วย มะม่วง สารพัดที่จะขึ้นกัน บางทีเจ้าของที่ก็มาปลูกไว้ พอไม่ดูแลหญ้าก็ขึ้นรก เลยดูจะน่ากลัวๆ หน่อยๆ….

ห้องนอนเราอยู่ชั้นล่างที่ช่วงท้ายของบ้าน มีหน้าต่างมองเห็นไปที่ๆ ที่ของเพื่อนบ้านข้างๆ ที่มันมีแต่ต้นไม้รกๆ นั่นแหละ ….

“เฮ้ย..แก วันนี้ไปวัดมาเจอไรมั่งวะ” เสียงเราเจื้อยแจ้วถามเพื่อนที่ปลายสาย

“ไปเจออาจารย์มา..อาจารย์ท่านสอนธรรมะดีนะ วันหลังไปสิ” เพื่อนตอบ

“เออได้ๆ วันหลังพาไปหน่อยนะ..แต่เรามีเรื่องจะถามแกว่ะ” เริ่มเข้าเรื่อง

“เออไรวะ อย่ายากนะ 555”  เพื่อนแหย่มา

“ไม่ยากดิ..ที่แกเคยเล่าให้ฟังไงว่าเมื่อก่อนแกไม่มีความสามารถทางจิตอะไรเลย แล้ววันนึงที่แกไปเจออะไรสักอย่างอ่ะ แล้วก็เลยรู้เห็นนู่นนี่อ่ะ เล่าให้ฟังหน่อยดิ” เราเชิงหยั่งๆ ให้เพื่อนเล่า… เพราะไม่รู้ว่ามันจะเล่าป่าววันก่อนก็เหมือนจะเล่าแต่ก็ค้างไว้

….เรื่องของเรื่องคือ….เพื่อนคนนี้เมื่อก่อนก็ไม่ได้มีญาณหยั่งรู้อะไรกับเค้าหรอกใช้ชีวิตไปวันๆ ปกติเหมือน ทั่วๆ ไป แต่อยู่ๆ  มันก็รู้เห็นนู่นนี่และดันตรงสะด้วย  มันก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ค่อยจะยอมเล่าให้ฟัง  ส่วนเราก็เป็นพวกอยากรู้เรื่องเพื่อนมันสนุกดี เราเจอเรื่องลี้ลับบ่อยจนชินตั้งแต่เด็กๆ  ก็จะเห็นเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องน่าสนุก และเป็นของเล่นไปวันๆ

เสียงปลายสายตอบมาว่า…”ก็ไม่มีไร  มีวันนึงเรานอนอยู่ที่บ้านดีๆ แม่ก็สั่งให้ไปเฝ้านาเราก็ไป ตอนไปอากาศมันก็ดีๆ  นี่แหละ  พอไปถึงที่นานั่งที่ขนำได้สักพัก  มันก็มีลมแบบลมบ้าหมูพัดมาเฉยเลยเว้ย…ก็ยังไม่ไรนะ สักแปบเดียวอากาศมันแปรปรวนแบบๆๆๆ บอกไม่ถูกว่ะ ไว้เจอเองละกัน..แกจะได้รู้เราก็ไม่เคยเห็นหรอกเพื่อน  ไอ้ตอนนั้นแหละเราเห็นแสงสีขาวมาจากไหนไม่รู้พุ่งมาที่เรา…แล้วก็ไม่รู้เรื่องแล้ว มารู้อีกทีก็ตอนแม่มาตะโกนเรียกนั่นแหละ” เพื่อนเล่าอย่างตื่นเต้นเหมือนเพิ่งเกิด ไอ้เราก็หูผึ่งสิ คิดไปต่างๆ นาๆ มีด้วยเหรอวะโครตน่าสนใจ…แล้วเราก็คะยั้นคะยอให้มันเล่าต่อ